De Koude Kalkoen

DIDD

Je structureel niet gehoord voelen als unieke klant

door Reageer

Iedereen die ooit is afgezeken, met een kluit in het riet gestuurd, zgn doorgeschakeld maar in feite verbroken, beloofd maar niet nagekomen (etc) kan alleen maar opgetogen zijn over de aksie van Youp van ‘t Hek tegen T-Mobile en z’n soortgenoten.

Wat moet een programma nu nog als ze Youp al hebben gehad (of als alle andere Youp al hebben gehad). Lucella Carasso belt met Saskia Bierling van de Consumenten Autoriteit.
“Springt T-Mobile er slecht uit?” Niet per se. Bedrijven moeten zorgen dat wij (klanten) ons “als unieke klant gehoord voelen” maar in de praktijk voelt de consument “zich structureel niet gehoord”.

Het ligt ook aan de klant zelf. Die moet zich bewust zijn van zijn *macht*. Door de voorwaarden en de kleine letters goed te bestuderen, zegt Bierling waarmee ze volgens mij toch echt de kern mist: Youp van ‘t Hek heeft zijn gelijk gehaald door een optimaal gebruik van de sociale media.
Waarbij uiteraard érg hielp dat hij Youp is, maar het is niet voor niets dat veel bedrijven zelf consequent internet afstruinen om na te gaan of een klant een haat-campagne tegen ze is gestart. Omdat good old google die namelijk óók opslaat. Zodat potentiële klanten die op ze googlen die gedetailleerde klachten óók tegenkomen. En mogelijk weer elders op het net invoeren met ‘herkent iemand dat’. Waarna de sneeuwbal gaat rollen tot-ie een lawine is die een bedrijf kan verpulveren.
Helaas gaat Lucella Carasso (die érg driftig met haar papieren zit te schuiven tijdens dit gesprek) op dit aspect niet door.

Wat minder erg is dan Dit Is De Dag dat vanmiddag gast Alja Tollefsen liet wegkomen met “moet je maar niet een goedkoop bedrijf nemen, ik heb XS4ALL en ik heb nooit ergens last van”.
U misschien niet, mevrouw Tollefsen.
Maar breek mij het mondje over XS4ALL maar niet open.

“Ik zit steeds te wachten: waar blijven die grappen nou”

door Reageer

Elsbeth Gruteke zal het interview over de overgang leiden, belooft Tijs van den Brink aan Jurgen van de Berg. Want wij (mannen) “hebben dat niet”. Wij (mannen) weet Jurgen, hebben de midlife crisis: leren broek, motor voor de deur en jongere vriendin. Maar dat laatste, vindt de presentator van Lunch! Is “altijd goed”. De EO-man sputtert.

Gast in Dit Is De Dag is Yvonne van den Hurk van de Hormonologen. Over de overgang dus.
EG: “Wat kunnen we verwachten?”
YvdH: “Wat denk je?”
EG: “Hele zielige verhalen.”
Nee, zegt de actrice maar alle verhalen die er komen zijn wel triest. De opvliegers natuurlijk, de huid die ‘slapper wordt’ (lees: hangtieten en streepjesdijen) en o – die hormónen. En als je dan ook nog een tienerdochter hebt met weer ándere hormonen is het helemaal hommeles.

Heeft Yvonne van den Hurk ‘het’ zelf (gehad)? “De vraag die we niet durfden stellen!” roept Elsbeth Gruteke uit en ‘inderdaad!’ knikt collega Tijs. “Jij bent 45! Je zult er toch aan moeten” zegt Yvonne die haar huiswerk heeft gedaan tegen Elsbeth.
Iets over onze vruchtbaarheid die stopt en mannen die wel een tweede leg kunnen hebben.
TvdB: “Ik zit steeds te wachten: waar blijven die grappen nou.”

Het is een merkwaardig gesprek.
Met als info dat je kunt prikken om te ontdekken of je al (bijna) in de overgang bent. En dat sommige vrouwen op hun 75e nog opvliegers hebben.
En: Je leven raakt kwa psyche overhoop. Zo moest Yvonne van den Hurk zelf huilen wanneer ze op straat een fiets met een lekke band zag. Mm.

Noch over de menopauze noch over de voorstelling word ik veel wijzer.
De sfeer is lacherig. Dat ligt aan de presentatoren die niet veel ‘herkenning’ of bereidheid ertoe uitstralen. Het ligt evenzeer aan de gast die er goed aan had gedaan zich vantevoren in te prenten wat ze precies kwijt wou en zich daar ook aan te houden.
Wat juist door de wat (al te open) opstelling van de presentatoren heel goed had gekund.

Scheiden doet lijden of maakt het wijzer en rijker?

door Reageer

Mensen scheiden steeds vaker omdat ze kritisch(er) zijn.
Opvoedcoach Liesbeth Hop licht het toe in Dit Is De Dag. Ze vindt dat we een partner nodig hebben om gelukkig te zijn. Want alleen is maar alleen en das niks.
Ja hoor, daar gaan we weer, denk ik. Maar tot mijn blije verrassing zegt Tijs van den Brink: “Er zijn ook mensen die heel gelukkig alleen zijn.” En dat klinkt *niet* alsof hij een knuppel in dit vredig hoenderhok wil gooien maar alsof hij het meent.

De gasten lijken het maar niks te vinden en wat Elsbeth Gruteke vindt, wordt me niet duidelijk. Die gooit dan wél bewust een knuppel in de groep door bij de anderen te informeren hoe zij zelf eigenlijk in het leven staan. Stilte. Ze past de vraag aan: hoe je een relatie in stand houdt. Waarop de Franse gast Laurent Chambon begint over ‘zuidelijk land’ ‘sociaal opgevoed’ en Leon Bobbe (directeur woningcorporatie) het lef heeft te zeggen dat scheidingen ook “mooi” kunnen zijn. Omdat je er “wijzer” van kunt worden. En “rijker”: “Je ontwikkelt je.” Zelf is hij in zijn derde relatie.

Een interessante en zeer herkenbare visie. Maar de andere gasten beginnen direct over kinderen waarvoor dit op z’n minst verwarrend zo niet verschrikkelijk is. Hoewel (open deurtje wordt ingetrapt) bij een slecht huwelijk het misschien juist beter voor de kids is als de ouders uit elkaar gaan maar… dat hangt er natuurlijk wel weer vanaf hóe slecht die relatie is.

Terwijl ik hiervan (en vooral van de openhartige Leon Bobbe) zit bij te komen, luister ik maar half naar het Gedicht van de Dag. Dat is, legt Tijs van den Brink me behulpzaam uit, een persiflage op 1 Corinthe 13 (als je dat zo schrijft). Wat gaat over de liefde.
Het is -o.a.- om dit soort dingen dat ik houd van Dit Is De Dag.

Pastoor Paul niet langer ontworteld

door Reageer

“Ik word bijna katholiek!” roept Elsbeth Gruteke uit aan het slot van een ontzettend leuk gesprek met pastoor Paul (Vlaar). De 39-jarige, jonger ogende, pastoor mag over twee weken weer een mis leiden. Hij heeft er zin in, hij voelde zich de afgelopen maanden “ontworteld” en hij neemt zich voor zich beter te houden aan de regels: “Als we een evenementje hebben, doen we geen eucharistieviering.”

Geen kruimeltje meel in de mond heeft de pastoor wanneer hij vertelt over zijn contacten met de bisschop, over de Nuntius die zich ermee bemoeide, over hoe hij zich “met de ziel onder de arm” voelde toen hij de eerste dagen rondliep in de abdij van Egmond: een contemplatieve orde. Pas toen ze gingen scrabbelen en hij het woord ‘oranje’ wilde leggen bleek humor zijn redding te zijn.

Op de bisschop was pastoor Paul boos. Zeker in het begin. Nu misschien minder. Althans, hij ziet in dat hij inderdaad op een rand balanceerde omdat hij al een paar keer eerder op het matje was geroepen en was dóórgegaan. Wel klinkt hij nog steeds woest omdat ze hem verboden de uitvaart te doen van een vrouw die hij had begeleid. En toen mocht het tenslotte wél maar was het te laat voor hem om het knopje nog om te zetten.

Wat een geweldige man. Zo eerlijk. Zo open. Zo spontaan. Zo inspirerend.
Op zijn dertigste tot priester gewijd, bewuste keuze, ook voor het celibaat. Want het priesterschap “dat is helemaal m’n leven, helemaal m’n ding”.
Wat een heerlijk gesprek.
Ik kan me helemaal voorstellen dat de kerk in Obdam elke zondag bomvol zit.

Weten wat je positie is in de wonderlijke wereld

door Reageer

“Weten wat je positie is als mens en wie we zelf zijn.”
Dat verlangen we allemaal of we nu gewone mensen zijn of slimmerds zoals Robbert Dijkgraaf en Fik Meijer.
Dijkgraaf, de altijd inspirerend vertellende natuurkundige, legt ons rap pratend uit dat je kleine deeltjes hebt en ook de oerknal en hij zoekt het verband er tussen. Iets met een snaar.
(Het was anders maar dat is voor dit stukje niet relevant)

Het mooie, voegt hij er nog aan toe, is dat klopt wat Einstein zei: “Het wonderlijke van de wereld is, dat hij te begrijpen is.” Wat hij vergelijkt met een boek waarvan je ontdekt dat je het kunt lezen en dan ben je benieuwd naar het volgende hoofdstuk. Dat probeert hij dan in formules te vangen. Net als de door schrijfster Lulu Wang aangereikte ying en yang.

Terloops valt het woord ‘God’. Waarin mensen wier hart niet sneller gaat kloppen bij de deeltjes en de knal hun eigen verklaring zoeken.
Elsbeth Gruteke laat dat liggen. Terecht, denk ik. Niet elke radioluisteraar wil zodra het woord ´God´ valt, worden meegesleurd in een religieuze discussie, zelfs niet in een programma van de EO.

Maar toch. Andries Knevel zou er vast op zijn aangeslagen. Elsbeth zou hem dan even hebben laten gaan om daarna de touwtjes weer aan te trekken.
Dat was óók leuk geweest.