Fik Meijer

Fik Meijer zal het hebben over goede voornemens.
Minder eten en meer bewegen denk ik.
Maar daarover gaat het niet.
Hij duikt in de tijdmachine naar het jaar 50 A.D. toen de puissant rijke Seneca brieven schreef met “gezondheid is belangrijker dan rijkdom” en “wees aardig voor je personeel”.
Gratuit.

Via ‘do ut des’ belanden we bij de krantenbezorgers die nu het hoogtepunt van het jaar beleven waar Meijer alles van weet want zijn zoon was het en: Tijs van den Brink was het óók.

Even naar de andere gasten: hebben die voornemens?
Rabbijn Evers ooit wel. Vijftien jaar geleden stopte hij met roken. Inderdaad rond deze tijd.

Dan maakt Meijer een mooie draai naar de kersttoespraak van de Koningin. Hij vergelijkt haar met Seneca en wijst erop dat zij een van de rijkste vrouwen van de wereld is. En dan komen met: wees zuinig met de planeet.
Zeg dan, vindt de historicus: “Ik heb er zelf moeite mee en ga ook naar de wintersport in Lech en naar Argentinië.” En dan nog Gandhi erbij halen!

Heeft Wim van de Camp (CDA) nog behoefte het op te nemen voor de Koningin, vraagt Tijs van den Brink. Die heeft genoten van de toespraak maar: “Als ik zelf alles moet doen wat ik als politicus bepleit, heb ik ook geen leven meer.”

Wat denk ik precies is wat Fik Meijer wil zeggen.
Altijd een genoegen deze reizen met de tijdmachine vér in het verleden en dan ook weer erg concreet terug.

“Weten wat je positie is als mens en wie we zelf zijn.”
Dat verlangen we allemaal of we nu gewone mensen zijn of slimmerds zoals Robbert Dijkgraaf en Fik Meijer.
Dijkgraaf, de altijd inspirerend vertellende natuurkundige, legt ons rap pratend uit dat je kleine deeltjes hebt en ook de oerknal en hij zoekt het verband er tussen. Iets met een snaar.
(Het was anders maar dat is voor dit stukje niet relevant)

Het mooie, voegt hij er nog aan toe, is dat klopt wat Einstein zei: “Het wonderlijke van de wereld is, dat hij te begrijpen is.” Wat hij vergelijkt met een boek waarvan je ontdekt dat je het kunt lezen en dan ben je benieuwd naar het volgende hoofdstuk. Dat probeert hij dan in formules te vangen. Net als de door schrijfster Lulu Wang aangereikte ying en yang.

Terloops valt het woord ‘God’. Waarin mensen wier hart niet sneller gaat kloppen bij de deeltjes en de knal hun eigen verklaring zoeken.
Elsbeth Gruteke laat dat liggen. Terecht, denk ik. Niet elke radioluisteraar wil zodra het woord ´God´ valt, worden meegesleurd in een religieuze discussie, zelfs niet in een programma van de EO.

Maar toch. Andries Knevel zou er vast op zijn aangeslagen. Elsbeth zou hem dan even hebben laten gaan om daarna de touwtjes weer aan te trekken.
Dat was óók leuk geweest.