De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Slurrrp!

door 2 Reacties

De lente begint pas echt wanneer de discussie over het rapen van de kievitseieren losbarst.
Gunnen we de Friezen hun pikante traditie of procederen we tot de hoogste instantie om dit achterlijke gebruik uit te roeien en onze bedreigde broedvogel te beschermen.

Vandaag gaat de discussie over: wie was de eerste vinder. Een Fries die z’n vondst meldde aan Marco Hoekstra van de Bond van Friese Vogelwachten die eerst half tien als tijd doorgaf want “mijn mobiele telefoon stond op wintertijd”. Opmerkelijk want volgens mij *is* het wintertijd. Maar de vinder zag het ei dus om half elf.
De echte eerste vinder was een Bunschoter die wél om half tien het ei ontwaarde maar geen mobieltje had zodat hij naar huis moest rennen om twintig minuten later de ontdekking aan Aad van Paassen van Landschapsbeheer Nederland te vertellen.

RTV Utrecht meldt, houdt Lucella Carasso hem in het Radio 1 Journaal voor, “dat het ei is opgegeten”. Er was twijfel over de versheid, zegt Van Paassen, toen hebben ze “de dooier bekeken” wat “betreurenswaardig” was.
“Maakt het wat uit wie het eerste ei heeft gevonden” gaat Lucella Carasso opgewekt verder. Nee hoor. Dus: “Bunschoten gefeliciteerd en Friesland misschien volgend jaar beter.”

Opgegeten? Ik beluister de reportage van RTV Utrecht. Slurrrrp doet een man.
“Niet uitzenden! Hier staan we niet achter!” roept iemand anders. Waarna een mede-eierzoeker omstandig uitlegt hoe smakelijk zo’n kievitseitje is. Op roggebrood.

Helaas: dierenmisbruikende gekken heb je nu eenmaal en zolang de Partij voor de Dieren niet aan de macht is blijft het roeien met machteloze riemen. Maar iets meer wat krijgen we nóu! had ik wel graag gehoord in de benadering door de presentator.

Het Filiaal besteedt aandacht aan de zeur van de dag

door Reageer

Als er geen verkiezingen zijn stuurt de NOS de Filiaalhouder van het Radio 1 Journaal naar de haven of laat ‘m wat prutsen met de OV-chipkaart. “Ik begon hier vanochtend ook aan met het idee wat een stom onderwerp,” bekent Joris van de Kerkhof die dit idee klank bijzet met blèh whèh whèh whèh.

“Wat is uw zeur van de dag” vraagt hij (vriendelijk – niet bot) aan Sanne van Galen van Rover. Op de vraag van Lara Rense hoe gaat het met de studenten “De studenten die ik zie zijn allemaal wakker en van wie ik niet zie weet ik het niet maar zo gaat het denk ik ook met gewone mensen”. En: “lekker inhoudelijk” tegen een jongeman van de studentenvakbond die vertelt dat de rechtshulpverleners aan hun hulplijn klachten over nooit aangekomen kaarten doorsturen naar de dienst die er over gaat.

Maar het lot is de Filiaalhouder en daarmee ook ons gunstig gezind. Want de studentenvakbondknul die was opgetrommeld voor het gesprekje heeft in de trein zélf een probleem gehad. Zijn pico bello in orde zijnde chipkaart werd in de trein van Leiden naar Utrecht niet door het apparaat van de conducteur herkend. De kaart van een ándere student doet het wel in de bus maar niet in de trein en de NS-balie ziet bij hem wél 20 Euro maar geen ‘reisrecht’.
JvdK: “Het resultaat is dat je er een beetje *onzeker* van wordt.” Klopt.
JvdK: “Toch een fijn leven verder.”
Een fijn leven – zei-ie dat nou écht?? Hij zei het.
Wat een relatief flutonderwerp met een fijne Filiaalhouder kan dóen.

Wabe Roskam beantwoordt vragen

door Reageer

Om nu te zeggen dat de door de NOS gedumpte Australië-correspondent Wabe Roskam wild om zich heen slaat – nee. Maar hij laat het er niet bij zitten en neemt vandaag op zijn weblog nog wat vragen door die hij heeft gekregen.

“Verwacht je nog NOS reacties, n.a.v. wat je hebt gezegd en geschreven”, werd me ook gevraagd. Met alle genoegen, kan ik zeggen. Heb nog zat materiaal hier liggen wat ik dan zou kunnen gebruiken.”
(..)
“Zou je ooit in de toekomst teruggaan naar de NOS?” Nee, beslist niet. Wanneer iets voorbij is, is het wat mij betreft ook absoluut voorbij.
“Je sprak in eerdere berichten over GvdB, de Chef Buitenland. Waarom noemde je niet zijn volledige naam?” Sommige mensen hebben voor mij zo weinig waarde, dat een naam de moeite niet waard is.
“Hoe ben je bedankt door de NOS?” Niet dus. Interesseert me trouwens ook weinig. Waardering van luisteraars en collega’s spreekt me veel meer aan.
“Wat is je de laatste dagen het meest opgevallen?” Dat ik van een groot aantal mensen, waar ik jarenlang mee heb samengewerkt nu niets hoor. Bang dat hun eigen kop gaat rollen? Anderzijds ook veel prachtige berichten gehad van mensen die ik helemaal niet ken.”

Dat mag ik wel. Iemand die na aangedaan onrecht niet in een hoekje gaat zitten simmen maar de tegenstander de maat neemt. Of moet ik nu zeggen *vermeend* onrecht? Dat hem naar eigen zeggen is overkomen? Zou ik misschien doen als ik de afgelopen jaren niet vergelijkbare verhalen van NOS-correspondenten had gehoord – waaraan Wabe Roskam ook refereert.

Naar eigen zeggen veel reacties gehad

door Reageer

Ik weet niet of het leuk werken is bij de NOS.
Maar ik heb in de loop der jaren veel NOS-sers horen klagen dat hun werkgever niet al te zorgvuldig omgaat met het personeel. Om die reden ben ik wel verbaasd maar niet verbijsterd wanneer ik zaterdagochtend op twitter lees dat de NOS Australië-correspondent Wabe Roskam na 15 jaar bij het oud vuil heeft gezet.
‘Onze’ (nu: voormalige) man Down Under wijst ons op zijn weblog waar hij behoorlijk tekeer gaat tegen de chef Buitenland Gerard van den Broek. Ik voel mee met Roskam dus zet ik een aardig twietje op twitter en een aardig commentje onder dat stuk.

Vandaag besteedt Jurgen van den Berg in Lunch! aandacht aan de dump: “We zullen zijn Friese tongval dus niet meer horen in het Radio 1 Journaal.” Hierna wat Wabe-fragmentjes.
Hij heeft zijn NOS-plopkap ritueel verbrand, vertelt de presentator. En hij “bedankt de honderden mensen die *volgens eigen zeggen* via mail en twitter hebben gereageerd op z’n vertrek”.

‘Volgens eigen zeggen’. Dat suggereert dat het mogelijk (waarschijnlijk?) niet waar is maar dat Roskam het verzint. Op twitter alles natrekken voert me wat ver maar nog eens kijken op dat weblog kan altijd. Twee commentjes. Waarvan die tweede die van mij. Dan zou hij dus minstens 100-150 mailtjes moeten hebben gehad. Kán.
En mogelijk overdrijft de afgeserveerde correspondent inderdaad een beetje. Wat ik hem niet kwalijk neem onder deze omstandigheden.

Het is die uitdrukking die me dwars zit. ‘Volgens eigen zeggen’ daar druipt het “ik geloof er geen bal van” vanaf. ‘Hij zegt dat hij…’ zou neutraler, kleurlozer zijn geweest.
Mijn -wellicht wat overgevoelige- twee centen.

Basic overnachten uit zelfbescherming

door Reageer

“Goeiemorgen.” “Good morning, where are you from?” Roumania. “What are you gonna do.” stilte “Where are you working?” Italia*.
Volgende: “Good morning.” No speak.
Een sprankelend begin van het Filiaal in het Radio 1 Journaal.

Joris van de Kerkhof is op de Maasvlakte. Er staat een uit containers opgetrokken Hotel at Work (JvdK: “het ziet er in goed Nederlands een beetje basic uit”) dat vandaag officieel wordt geopend. Want: zo hoeven de werknemers niet in de file. En: zo kunnen de (vnl. buitenlandse) mannen zich niet misdragen. Het hotel biedt namelijk alleen bier en wijn en geen sterkere drank (=”zelfbescherming voor de mensen zelf”). JvdK: “En de prostituées, waar liggen die dan?” Die zijn er niet, wordt ons verzekerd, en die komen er niet. Want alleen wie aan de balie een pasje krijgt mag naar binnen.

Spaans
Een gesprekje met de hotelgasten zou natuurlijk leuk zijn geweest maar de Roemenen spreken alleen een beetje Spaans. “Ikzelf óók,” onthult Joris van de Kerkhof, “een heeeeel klein beetje”- zo klein dat zijn stem een beetje overslaat terwijl hij het vertelt. Volgt een fragment waarin “Hotel New York” valt en wat de Roemeen daarmee bedoelde weet de Filiaalhouder ook niet. Maar beleefd als hij is vraagt hij “and what is thank you in Roumanian”.
Hotel New York blijkt een blok van het hotel, andere heten Rotterdam en Antwerpen – en Shanghai en Hongkong volgen. Kamers met lange bedden die zware mannen kunnen dragen. Een tv. Koelkast optioneel. Wc’s en douches gedeeld. Gangen van boven opengewerkt wat Joris van de Kerkhof doet denken aan een gevangenis maar dat blijkt juist “heel erg modern”.

Geen Amstelhotel
Een man die in elk probleem een uitdaging ziet en die érg tegen files is moet van de Filiaalhouder vertellen wat hij van de kamers vindt. “Ziet er prima uit,” zegt hij en ja, “het is geen Amstelhotel” maar “voor dit doel is het prima”. En zelf zou hij er best willen overnachten.
Wat volgens mij niet geldt voor Joris van de Kerkhof die natuurlijk als excuus heeft dat hij morgenochtend om zes uur weer ergens anders Razende Reporter moet zijn.