Ik weet niet of het leuk werken is bij de NOS.
Maar ik heb in de loop der jaren veel NOS-sers horen klagen dat hun werkgever niet al te zorgvuldig omgaat met het personeel. Om die reden ben ik wel verbaasd maar niet verbijsterd wanneer ik zaterdagochtend op twitter lees dat de NOS Australië-correspondent Wabe Roskam na 15 jaar bij het oud vuil heeft gezet.
‘Onze’ (nu: voormalige) man Down Under wijst ons op zijn weblog waar hij behoorlijk tekeer gaat tegen de chef Buitenland Gerard van den Broek. Ik voel mee met Roskam dus zet ik een aardig twietje op twitter en een aardig commentje onder dat stuk.
Vandaag besteedt Jurgen van den Berg in Lunch! aandacht aan de dump: “We zullen zijn Friese tongval dus niet meer horen in het Radio 1 Journaal.” Hierna wat Wabe-fragmentjes.
Hij heeft zijn NOS-plopkap ritueel verbrand, vertelt de presentator. En hij “bedankt de honderden mensen die *volgens eigen zeggen* via mail en twitter hebben gereageerd op z’n vertrek”.
‘Volgens eigen zeggen’. Dat suggereert dat het mogelijk (waarschijnlijk?) niet waar is maar dat Roskam het verzint. Op twitter alles natrekken voert me wat ver maar nog eens kijken op dat weblog kan altijd. Twee commentjes. Waarvan die tweede die van mij. Dan zou hij dus minstens 100-150 mailtjes moeten hebben gehad. Kán.
En mogelijk overdrijft de afgeserveerde correspondent inderdaad een beetje. Wat ik hem niet kwalijk neem onder deze omstandigheden.
Het is die uitdrukking die me dwars zit. ‘Volgens eigen zeggen’ daar druipt het “ik geloof er geen bal van” vanaf. ‘Hij zegt dat hij…’ zou neutraler, kleurlozer zijn geweest.
Mijn -wellicht wat overgevoelige- twee centen.