De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Een gekkenhuis op deze bijzondere dag

door Reageer

Sonoor leest de nieuwslezer iets voor over Donner wanneer Bert van Slooten er doorheen roept: “Wat zegt-ie nóu?!” Vergeten de kuch-knop in te drukken.
Een halve minuut later: Mubarak is afgetreden. En: “ik hou even mijn mond” (zodat we het gejuich van het Tahrirplein kunnen horen). Dat zal hij nog een aantal keren doen.
Schakelen naar Egypte. Correspondenten. Mensen die er wonen.
Gejuich, getoeter, “een gekkenhuis”.

Deskundigen.
De eerste relativerende teksten. Het mooist verwoord via Sander van Hoorn (weer terug daar). Hij zag het gebeuren op een tv in een elektronicawinkel. Een man kwam naar hem toe en maakte het gebaar ‘mijn hart bonkt’. De correspondent interpreteert: “Hoe nu verder.”

“Het leger formeert een nationale eenheidsregering” voorspelt Mustapha Oukbih. Met verkiezingen in september. Of misschien al eerder.
Nederlandse politici twitteren enthousiast. Dat we de democratie in Egypte praktisch moeten steunen. Biden heeft laten weten: de moeten de wil respecteren van het Egyptische volk. En Rosenthal: “Het is een hele bijzondere dag.”

Nóg een keer en nóg een keer schakelt Bert van Slooten naar enthousiasme en gejuich in Cairo.
In de uitzending van morgen vast veel genuanceer en gejamaar en ‘laten we hopen dat het goed gaat’.
De ochtend na de nacht ervoor.

En natuurlijk óók: waar gaan we volgende week meeleven met een revolutie.

Typisch PVV-hout

door 2 Reacties

Politiek redacteur Michiel Breedveld vertelt wat voor vlees we in de kuip hebben met Machiel de Graaf, de lijsttrekker van de PVV voor de Eerste Kamer.
De Graaf is tegen de islam en tegen linkse hobby’s.

Michiel Breedveld: “Hij is gesneden uit het typische PVV-hout waar alle argumenten op stuk lijken te slaan.”
Vraag: is dit een gemene kwalificatie ingegeven door een vertegenwoordiger van de linkse NOS of is het een objectieve beschrijving waarop je als PVV-er zelfs trots mag zijn?
Ik zou het oprecht niet weten.

De dag nadat Mubarak weer niet wegging

door Reageer

Mubarak is niet weg en hoe het verder gaat weet niemand.

Hans Jaap Melissen beschrijft de sfeer in Cairo “als na een verloren WK-finale”. Dezelfde vergelijking maakt acteur Sabri Saad el Hamus. Politicoloog Monique Samuel beschrijft haar eigen reactie als “kóts”. Bertus Hendriks weegt serieus het een af tegen het ander. Joris van de Kerkhof bezoekt Egyptenaren in Deurne en Venlo.
Obama had gehoopt dat het sneller ging. Nederlander in Egypte Kees van Dongen bespeurt verdeeldheid. Minister Rosenthal vindt dat het Egyptische volk het zelf moet regelen en weigert er zijn vingers aan te branden. “Te terughoudend” oordeelt Frans Timmermans. Moet hij er de minister niet op aanspreken, vraagt Lara Rense. Bij deze dan: “via u.”

Intussen staat de tv aan met de Engelse Al Jazeera. Het plein stroomt vol, constateren de presentatoren en ziet ook Hans Jaap Melissen.
Men verwacht een grote demonstratie. De allergrootste. Maar dan? Zal men optrekken naar het presidentieel paleis? Naar de staatstelevisie? Wordt het een bloedbad?
Iedereen hoopt dat een confrontatie uitblijft. En iedereen verwacht een kloppartij.

“And then you fight to survive”

door Reageer

Wie in Zimbabwe homoseksueel is moet eerst vechten met de familie, dan met de community “and then you fight to survive”.
Strijkers op de achtergrond bij deze tekst uit de documentaire Dogs and Pigs die documentairemaker Elton Mjanana achter de gesloten slaapkamerdeur monteert. Waarmee Lucas Waagmeester direct de toon heeft gezet.

Hij brengt ons in herinnering dat Mugabe homo’s “worse than dogs and pigs” noemde. Waarmee hij haat legitimeerde. “Anyone can beat you” vertelt de 25-jarige Ashley. Zodat veel homo’s doen of ze hetero zijn, zelfs tegen de eigen familie. Ze heeft gehoord over een meisje dat is verkracht op verzoek van haar moeder. “Trying to bring her back to normal.”

Mjanana maakte zijn film “om wakker te schudden”. Hij benadrukt dat je sterk moet zijn als homo in Zimbabwe. Want: niemand zal je verdedigen.
Heeft Ashley een relatie, wil de verslaggever nog weten. Ja. Maar: buiten ‘Zimb’. Omdat dat de enige manier is: als je serieus een relatie wil hebben, samen wonen of zelfs trouwen, dan moet je weg uit dit land.
Triest, vindt Lucas Waagmeester. Ja. Maar blijven is dan te gevaarlijk.
Waarna de pianomuziek zachtjes wegsterft.

Mooie radio.

Simonis wist het wel maar wou het toch niet weten

door Reageer

Ja hoor: de volgende ontuchtzaak in de rk-kerk.

Simonis blijkt in 1991 een wegens misbruik van twee jongens veroordeelde priester te hebben geholpen aan een baan elders in Nederland. En geen woord over zijn verleden ivm de privacy van de man. Die zich meteen vergreep aan nieuwe jongens. Van wie de ouders aangifte deden. Wat door het OM werd geseponeerd. En door Simonis -toen de moeder van een 12-jarige misdienaar kwam klagen- werd ontkend: “Simonis zei tegen mij: ‘Dit bestaat niet in de Rooms-Katholieke Kerk. Daar doen wij niet aan’.” (bron)

Met de kennis van nu zou oud-kardinaal “wir haben es nicht gewusst”-Simonis het destijds anders hebben gedaan. De (sinds vorig jaar door aartsbisschop Eijk uit zijn priesterschap gezette) priester snapt nog steeds niet wat hij fout deed. We horen een elektronisch bewerkte stem “uit de hand gelopen knuffel” zeggen.

Tim Overdiek praat met NRC-redacteur Joep Dohmen (mede-ontdekker van ook dit schandaal). En terwijl we eigenlijk alleen met het hoofd bij Egypte zijn komt daar vlak voor half zeven toch het beloofde gesprek met kerkhistoricus Ton van Schaik.

Zelden iemand zó (agressief) in de verdediging gehoord. De priester in kwestie heeft volgens Van Schaik (eufemisme) ‘een misstap begaan’ en: nu is er een *hype* vanwege dat kinderdagverblijf en de kinderporno.
“Ik zou niet spreken van een *hype*” corrigeert Tim Overdiek terecht. En: “Heeft Simonis zich niet in een lastige positie gemanoeuvreerd door te zeggen dat hij niets wist?”
Van Schaik: “Tja, de man is oud, misschien is-ie het vergeten.”
TO: “Hij zegt redenen van privacy.”
Van Schaik: “”Tja, op een school kwam het ook wel eens voor dat een onderwijzer een kindje te dicht bij zich liet komen.”

Het zijn dit soort katholieken die de nog aarzelende katholieken de deur van de moederkerk uitjagen.