De Koude Kalkoen

Jeanne

Als verslaggever deel uitmaken van de ‘event’

door 1 Reactie

Vandaag voor de tweede keer Govert van Brakel in het journalistenforum Het Journaille (althans: de tweede keer dat ik hem hoor maar ik hoor dit programma erg vaak, dus zeker 75% kans dat ik gelijk heb).

De eerste keer vertelde hij dat hij het een prettige ervaring had gevonden om vrijuit mee te praten. “Een verademing” meen ik dat hij zei.
Nu is de voormalige NOS-R1J/LdL-presentator in gezelschap van ooit-Meetlat Cisca Dresselhuys en Volkskrant-Jan Tromp.
Het gaat o.a. over de pers en de Schreeuw. Eerst maar weer even luisteren naar Marieke de Vries met haar “meervoudige misdadiger” die zomaar op de Dam kon zijn en ook nog een man met een koffer. Wat dacht commissaris Welten dáár aan te gaan doen? “Beter scannen? Detectiepoortjes?”
Dat was niet best, zijn de gasten het eens. Tromp: ze werd slachtoffer van het feit dat de media zelf deel gaan uitmaken van de event. Kennelijk voelde ze het zo.
Cisca Dresselhuys (nooit te beroerd een medevrouw af te katten) gaat het hardst tegen Marieke de Vries tekeer: “Enorm opgeklopt”. Jan Tromp houdt het erop dat de NOS-verslaggeefster achteraf ‘second thoughts’ zal hebben gekregen maar vreest dat dit getamtam en oe-oe-oe inherent is aan de huidige media waarbij het gaat om scoren en kijkcijfers.

Govert van Brakel hecht eraan oud-collega Marieke de Vries “een prettige, goede verslaggever” te noemen maar geeft toe dat ze Welten ook had kunnen vragen: “hoe moet het nu volgend jaar” zonder dat zelf in te vullen.
Waarna hij ons een fijn college geeft over hoe je als journalist verslag kunt doen.
Als sportverslaggever (ook dat was hij ooit) ga je mee met wat je ziet. “Wat een drama!” roep je dus uit. Als algemeen verslaggever houd je distantie en geeft zo zakelijk mogelijk weer.
En mocht je als presentator iets moeten berichten over iemand die dood is, dan ben je cool, calm, collected en je zet géén grafstem op. Het is immers niet jóuw familielid dat is overleden. Dit allemaal geadstrueerd met stemvoorbeelden.

Ik mis die man in het Radio 1 Journaal (en ook in Langs de Lijn).

Het wat-áls-spelletje (en hoe het niet gespeeld moet worden)

door Reageer

Villa VPRO gaat tot de verkiezingen lijsttrekkers fileren.
Om zeker te weten dat dit tot op het bot gebeurt, wordt de presentator van dienst bijgestaan door Max van Weezel.

Vandaag mag Kees van der Staaij van de SGP een half uur in de ring. Pratend vanuit een luidspreker (studio elders) beantwoordt hij vragen over de zondagsrust en kinderopvang en vrouwen die (thuis) werken. Op zondag 2x naar de kerk en niet winkelen.

Wil hij regeren, vraagt Elles de Bruin. Alleen als ze inhoudelijk het eens worden en denken iets te kunnen bereiken. Maar het is wel lekker toch, mácht…. doet Max van Weezel suggestief. Van der Staaij negeert hem.
Met wie hij écht niet zou kunnen regeren? De SGP-er heeft de stemwijzer gedaan en onderaan stond D66. “Een tegenpool.”
“Een beetje de anti-Christ” pest de ondervrager.
“In het verleden,” antwoordt Van der Staaij, heeft die partij een sterk anti-religieuze inslag gehad, dat is minder geworden maar: ze zijn wel vóór de pil van Drion en de SGP wil het leven beschermen.

Een vrouwelijke premier, is dat onoverkomelijk? Nee. En een premier die moslim is.
Nu begint de lijsttrekker genoeg te krijgen van het ‘wat-áls’-spelletje en herhaalt voor de zoveelste keer dat het hem erom gaat zoveel mogelijk het eigen programma te verwezenlijken. Wat -bv- betekent dat als alles wat abortus betreft blijft zoals het is, de SGP niet op het regeringspluche wenst plaats te nemen.
Ferm overeind gebleven, deze man. Ondanks het prikken met spelden in zijn voodoopopje.

Woensdag doet Max van Weezel een nieuwe poging een lijsttrekker rauw met uitjes te serveren. Marianne Thieme is dan lijfelijk of uit de luidspreker te gast.
“Dan,” verkneukelt de scherpe vragensteller zich, “gaan we het hebben over haar visie op vissenkommen en haaienvijvers.”
Dat wordt lachen. Dat wordt ook: voorspelbaar.
En daarom volstrekt oninteressant.

Professionele journalisten rollen niet van hun stoel

door 2 Reacties

“U was niet blij dat u vorige week afgebeld werd” zegt Jurgen van den Berg tegen prof. Heertje en “daar gaat het niet om en dat was niet het onderwerp waarvan was afgesproken dat we het zouden bespreken” reageert die. Wat leuk is omdat het wél te bespreken onderwerp is: dat er teveel wordt afgesproken voorafgaand aan een interview.

Vroeger, vertelt Arnold Heertje, belden ze of je beschikbaar was en zo ja, dan ging je naar de studio. “Nu worden alle vragen en antwoorden afgesproken.”
Jurgen van den Berg: “Dat is het zogeheten voorgesprek.” Maar, vindt Heertje, “voor de luisteraar is ook van belang dat er onverwachte elementen in het gesprek zitten.”
Edoch, werpt de presentator tegen, “ik zag u bij Buitenhof en ik kan me bijna niet voorstellen dat die redactie zei komt u maar met de taxi of op de fiets en we zien wel waar het schip strandt.” Uiteraard niet, omdat er uit het verkiezingsprogramma van GL (=thema) wel twintig onderwerpen waren te kiezen. Dan is het “even afstemmen” op een paar onderwerpen handig.
Maar waar hij het nu over heeft, is het leveren van een commentaar.

“Vroeger,” grijpt de hoogleraar weer terug op de goede, oude tijd, “had je professionele journalisten die niet van hun stoel rolden als er een onverwacht antwoord kwam.” En vice versa. “Het komt ook authentieker over.”

JvdB: “Het leven is sneller geworden, de radio en tv ook. Er is geen tijd meer voor lange interviews.” Kan wezen, antwoordt Heertje, maar als je tegen hem zegt we hebben twee minuten en veertien seconden dan doet hij zijn kunstje in die 2 minuut 14 seconden. Ook dat is dus geen argument.

“Vond u dit een aardig gesprek?” vraagt Jurgen van den Berg nog.
“Voortreffelijk!” roept de econoom blijmoedig terug. “Dank daarvoor!”
Ook de presentator vond het, zegt hij, leuk.
Nu Stand.nl.
Vraag: Heeft Jurgen van den Berg een uitgewerkt script voor zich en zijn gesprekspartner ook? Of gaan ze elkaar tot grote hoogten brengen door onverwacht te reageren?

Weet je wat wél een straf is?

door Reageer

Anti-tankwallen ziet Marc-Robin Visscher bij De Kuip.
“Grote schermen afgeplakt met plastic en ertussen containers.” Het doet de verslaggever denken aan een slachterij, de trechter waar het vee doorheen wordt gevoerd.
En weet je wat de Filiaalhouder niet begrijpt? “Als het een probleemwedstrijd is, waarom zou je ‘m dan ook nog dubbelop moeten gaan spelen.”

Marcel Oosten en Lara Rense, anders dan Marc-Robin Visscher wél voetballiefhebbers, zwijgen even. ‘Verbijsterd’ vermoed ik.
“Moeten we dat uitleggen” aarzelt Marcel Oosten. Lara Rense (toch maar): “Omdat er geen uit-supporters bij mogen zijn.” MRV: “Het ging toch allemaal om een pot voetbal?”

Plichtsgetrouw als hij is praat de Filiaalhouder met een Feyenoordsupporter en een horecaman (boos omdat vanaf 2 uur geen alcohol mag worden geschonken) en een raadslid van Leefbaar Rotterdam. Terwijl de presentatoren Asscher en Aboutaleb vragen hoe die denken het vandaag in hun respectieve steden rustig te houden.

Aboutaleb heeft aangekondigd, is Marc-Robin Visscher ter ore gekomen, dat als er gelazer komt er helemáál zonder publiek moet worden gespeeld. Dat is toch geen straf? “Maar weet je wat wél een straf is? Als Aboutaleb zegt, als het nog 1x mis gaat dan bouwen we het Feyenoordstadion om tot kunstijsbaan en dan schilderen we het helemaal roze!”

Marc-Robin Visscher in topvorm.

Schuld en strafbaarheid

door Reageer

Mij lijkt het evident dat de man die tijdens de Herdenking schreeuwde wegens het veroorzaken van dat letsel wordt vastgehouden, nu vast staat dat er mensen ernstig gewond zijn geraakt.
Hoogleraar Buruma noemt het eveneens “een kansrijke manoeuvre van het OM”: door zijn wederrechtelijk handelen ontstond paniek en het breken van een bekkenbodem is daarvan het objectief gevolg.
Vergelijk het met ‘brand!’ roepen in een vol theater.

Hoe bewijs je, vraagt Lucella Carasso, dat de gewonden zijn gevallen door de schreeuw van de man of door de groep mensen die begon te rennen.
Doet er niet toe, legt Buruma uit, dat er tussen zijn foute gedraging en het gevolg tussenstappen zaten.
“Zijn er getuigenissen nodig” is de volgende vraag. Of is de schreeuw voldoende. Waarna er spraakverwarring ontstaat want Buruma vat de getuigenissen op als: over de schreeuw. En aangezien Lucella Carasso nóg een keer vraagt “is dat voldoende” vermoed ik dat zij ergens anders op doelt maar wát dan wordt niet duidelijk.

Dan gaat Buruma zélf merkwaardig door de bocht. Hij betoogt dat wie na de schreeuw ‘bom!’ riep “net zo strafbaar” was. Want als dat niet was gebeurd, zou het rustiger zijn gebleven.
Wánt dan had men gedacht (zegt de hoogleraar) “wat ongepast” maar door dat “bom!” ontstond de stampede.
“Jeroen de Jager zegt dat er maximaal 3 jaar op staat” (op de schreeuw met zwaargewonden) vervolgt Lucella Carasso en over de strafmaat praten ze door.

Terwijl ik denk: wacht eens even. Dat ‘bom!’ – weet Buruma soms meer dan ik, is dat geroepen door een intens gemeen persoon die er op uit was paniek te doen uitbreken? Of door iemand die net zo impulsief reageerde als dat meisje met die harde angstgil (waardoor ongetwijfeld óók mensen gingen hollen).
In het laatste geval zou ik het graag juridisch onderbouwd zien, waarom die man dan net zo strafbaar is als de schreeuwlelijk zélf.