De Koude Kalkoen

Jeanne

Mannen in roze jarretels

door 2 Reacties

Renée Römkens van Atria houdt een riedel over dat feminisme nog steeds nodig is en “het heeft iets te bieden voor de toekomst” – door Peter de Bie direct onderbroken met “wát dan”.
Volgende riedel over de ingewikkelde wereld en ongelijkheid en geweld en loonkloof en weer Peter de Bie: “Maar hebben we daar een feministische visie op? Dat zijn toch gewoon wereldproblemen.”
Ja en nee en de jongere generatie wil alles met elkaar verknopen.

Ze bedoelt het goed, Renée Römkens. Ze heeft ook gelijk.
Maar wat wordt het op deze manier zelfs voor een feministe als ik snel bla-bla.

Na drie minuten gaat het roer om en komt modespecialiste Aynouk Tan erin.
“Wat ik natuurlijk doe is door kleding bekijken wat de stand van de emancipatie is en wat ik nu heb geschreven is een pleidooi dat vrouwen meer moeten denken aan mannen in roze jarretels wanneer ze masturberen.”

Gemor van de aanwezige mannen dus “laat me even uitpraten” vervolgt Tan en het komt erop neer dat mannenkleding een hogere status heeft en dús moeten vrouwen het aantrekkelijk gaan vinden om te fantaseren over mannen in vrouwenkleding als ze het met zichzelf doen.
Mieke van der Weij: “Ik weet niet of je dat er doorheen krijgt, hoor, bij de meeste vrouwen.”
En Peter de Bie: “Als je dat allemaal moet gaan bedenken tijdens het masturberen is de lol er volgens mij wel af.”

Weer mengen de mannen zich in het gesprek (grappig, bij zo’n onderwerp denken mannen altijd dat ze een duit in het zakje moeten doen terwijl ze ánders beleefd luisteren op een enkele opmerking na).
Dus ja: Angela Merkel.
Tuttige mantelpakjes.
Die moet haar borsten meer laten zien.

Na wat geneuzel over Angela’s decolleté wijst Mieke van der Weij ons erop dat het vandaag Equal Pay Day is en “daar wind ik me nou over op” (dat vrouwen te weinig verdienen voor hetzelfde werk).
Renée Römkens windt zich daar óók over op en zegt nog dat we breder moeten kijken naar keuzes maken in het leven en opnieuw denk ik: ja, weet ik, is zo, maar wat weinig inspirerend allemaal.

Zestig auteurs hebben een bijdrage aan dit boek geleverd.
Als je dat wil verkopen stuur je er dus 1 voor de grote lijn (degelijk maar saai) en 1 voor de provocatie.
Werkt dat?
Voor mij niet, maar misschien ben ik niet de doelgroep.

Politiek als combinatie ván

door Reageer

Lokale partijen die het bij de gemeenteraadsverkiezingen zo goed deden, bundelen nu de krachten voor de Provinciale Statenverkiezingen.

Joris van de Kerkhof verdiept zich in Limburg waar Lokaal-Limburg lijst 11 affiches plakt en met een dartbord in de weer is.
De plakker blijkt dartborden te produceren en “de werkzaamheden gaan ook door en af en toe kun je het een met het ander combineren”.
Slim.

JvdK: “En dat is ook de manier waarop u politiek bedrijft?”
Inderdaad. Want “politiek is altijd een combinatie ván”.

Het valt de verslaggever op dat er wel érg veel affiches zijn geplakt.
Komt omdat de bevolking het wil, zegt Raymond Franssen – lokaal zéér bekend van Voerendaal Actief.
Die mensen zeggen “plak alsjeblieft iets méér want jullie zijn één van ons”.

Helaas: daar is al een deskundige die zegt dat het niks wordt.
Want lokaal kun je bekend zijn en met mooie thema’s voor weinig geld campagne voeren maar kom voor de PS maar eens om een aansprekend persoon met thema’s die voor de provincie iets betekenen.
Kost bovendien klauwen met geld.
Én mensen kiezen ivm de Eerste Kamer vanwege landelijke thema’s.
Sauerpuss.

Terug bij Lokaal-Limburg waar men aan de geluiden (getimmer?) te horen de handen uit de mouwen steekt.
Eenentwintig lokale partijen maken deel uit van deze lijst.

Flyeren.
“Dag mevrouw! Lijst 11,” zegt Franssen en “ik ken jou” reageert mevrouw.
Niet uit de politiek maar ze is “de moeder van Péter Franssen” die vroeger op de boederij van Raymond Franssen heeft gewerkt.
“Leuk” vindt Raymond. En het wordt nóg leuker want ze heeft de folder eens goed gelezen: “En ik dacht, dat is wel goed. Dús: je krijgt m’n stem.”
Veel beter kun je het als campagne voerende politicus toch niet treffen als je met een journalist op sjouw bent.

Volgt na de hoop op drie zetels nog een riedel over “een veranderslag in de inhoud en ook beleidsmatig” en het busje met de affiches en de plak slaat z’n deur dicht en trekt naar het volgende plakbord.
Mooi gekneuter (met alle respect natuurlijk).
Ik hoop dat er nog vele provincies mogen volgen.

Een mooie vogel met prachtige ogen

door 1 Reactie

Je kunt wat lacherig doen over de oehoe die in Purmerend mensen aanvalt maar echt grappig is het natuurlijk niet.
Terecht dus dat de plaatselijke (in de reportage niet met naam genoemde) bank paraplu’s uitdeelt waarmee werknemers en cliënten van de Prinsenstichting, waar de uil graag opereert, zich kunnen beschermen.

Joris van de Kerkhof spreekt een slachtoffer (een cliënt die door de oehoe op zijn achterhoofd werd gegrepen) en een bijna-slachtoffer.
Dat is een werknemer die de vogel zag aankomen en haar klappen gaf, toen collega’s optrommelde zodat die met mobieltjes konden filmen hoe het nog een keer gebeurde.

Het echte slachtoffer vertelt dat hij er een whiplash aan heeft overgehouden en dat hij bloedde als een rund.
Verder houdt de oehoe hem uit zijn slaap.

Het is natuurlijk geen toeval dat Joris van de Kerkhof, de grootste dierenliefhebber onder de radio 1 verslaggevers, een vogelapp op z’n phone heeft. Even luisteren. Maar nee, nee, dat is het geluid niet.
Dat is – de man doet het voor – een diep “Oe-hoe Oe-hoe…”
En een krijs wanneer ze aanvalt.
Hij weigert die na te doen.

“Mooie vogel wel…” probeert Joris van de Kerkhof nog.
En: “Prachtige ogen…”
Kan allemaal wezen maar dat aanvallen is “irritant”.

Dit vraagt natuurlijk om een deskundige in de persoon van Gejo Wassink van de Oehoe-werkgroep.
Die heeft wat vermoedens over wat de uil bezielt en denkt dat het gedrag (dat ze een jaar geleden ook al vertoonde) binnenkort zal overgaan.
Zijn belangrijkste boodschap: deze uil moet ontsnapt zijn uit gevangenschap. Dus verbied de handel in roofvogels en uilen.

“Neem gewoon een poesje als huisdier” adviseert Lara Rense.
Goed advies.

Veel van hetzelfde op dezelfde manier

door Reageer

Soms zegt iemand iets waarvan ik denk: daar ben ik het helemaal mee eens en daar ga ik binnenkort met voorbeelden over schrijven.
Dat gebeurde zondag toen John Jansen van Galen in De Perstribune met Govert van Brakel sprak over het huidige Radio 1.

Hij beschreef het aanbod op de zender als “veel van hetzelfde op dezelfde manier vormgegeven”.
“Ik begrijp dat Radio 1 dan pijn doet aan je oren?” veronderstelde Govert van Brakel.
Waarop Jansen van Galen: “Als ik kort luister niet, maar als ik langer luister dan begint het allemaal op elkaar te lijken.
Dan komen dezelfde onderwerpen nóg eens met dezelfde woordvoerders en het heeft allemaal kwa vorm… ja, misschien is dat goed voor een luisterend publiek dat niet afgeschrikt wil worden.
Vroeger kreeg je plotseling heel merkwaardige uitzendingen van de VPRO met afwijkende stemmen.
Dat is minder zo.”

GvB: “Betreur je dat? Of is het de nieuwe tijd?”
JJvG: “Het is de nieuwe tijd maar daar hoef ik me niet altijd helemaal in te vinden.”

Dat was een fragment en ik dacht: maandag eens luisteren.
Systematisch.
En dan een stukje schrijven.

Het vervelende is dat ik er óók niet meer in slaag lang naar Radio 1 te luisteren.
Dat alle programma’s vanaf R1J t/m DIDD het gisteren over de jeugd en xtc hadden is het enige vb dat ik na willekeurig zappen en de radio vaker uit- dan aanzetten kan melden.

Misschien later deze week nog eens proberen.

Een vrouw met prachtig helwit haar

door Reageer

Terwijl Marc-Robin Visscher vanochtend vrij zinloos staat te wachten of de ME het Bungehuis van de UvA komt ontruimen, doet Colette van Nunen verslag van een brand in een seniorenflat in Nijmegen.

Wanneer de rook is opgetrokken verschijnt daar Joris van de Kerkhof die net als eerder Colette van Nunen weinig hard nieuws kan brengen.
Maar met dat feilloze gevoel dat hij heeft voor het aanspreken van de juiste mensen ontdekt deze verslaggever “een vrouw met prachtig helwit haar en hele heldere blauwe ogen”.
Tussen twee zorgzame mannen.

Eerst zorgen of ze wel goed op de foto komt (JvdK vriendelijk: “maar dit is geen foto”).
Wat er gebeurd is? Ze werd wakker doordat haar kleindochter belde dat er brand was. En keek uit het raam en zag brandweerwagens en politie.
De vrouw is uit het huis gehaald door de brandweer en “tis nog goed afgelopen, hè” zegt ze met een stem die brekelig klinkt maar dat is denk ik meer door de leeftijd dan door emotie.

JvdK: “En deze twee heren die om u staan?”
Haar zoons.
JvdK: “Ziet u die ook eens…”
Nee hoor, ze komen regelmatig.

Maar ze zagen het op tv en direct erheen.
De ene broer is boos op de politie die ze niet wou doorlaten.
De ander vindt het “een beetje begrijpelijk” maar als ik hem hoor over de agent die zei “en nu doorrijden want anders krijgt u ook nog een bekeuring” denk ik dat dat toch echt wat invoelender had kunnen worden aangepakt.

Waar ze moeder vonden?
In het wijkcentrum.
“Maar we wisten al dat het goed was want ze was al op tv geweest. Ze staat graag in de schijnwerpers.”
(gelach)

Mevrouw wil haar huisje weer in want ze heeft geen sokken, geen andere kleren en, zegt zoon “ondergebit vergeten” wat weer leidt tot wat vrolijke hilariteit want gelukkig is het maar radio maar je kunt het wel een beetje horen zegt de zoon (ik niet!).

Voor de zoveelste keer denk ik: wat doet Joris van de Kerkhof dat toch goed.
In korte tijd, misschien niet de vier minuten van de reportage maar érg veel langer zal het niet zijn geweest, zo goed contact krijgen met mensen dat hij ze zo mooi kan portretteren.