De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Een mooie vogel met prachtige ogen

door 1 Reactie

Je kunt wat lacherig doen over de oehoe die in Purmerend mensen aanvalt maar echt grappig is het natuurlijk niet.
Terecht dus dat de plaatselijke (in de reportage niet met naam genoemde) bank paraplu’s uitdeelt waarmee werknemers en cliënten van de Prinsenstichting, waar de uil graag opereert, zich kunnen beschermen.

Joris van de Kerkhof spreekt een slachtoffer (een cliënt die door de oehoe op zijn achterhoofd werd gegrepen) en een bijna-slachtoffer.
Dat is een werknemer die de vogel zag aankomen en haar klappen gaf, toen collega’s optrommelde zodat die met mobieltjes konden filmen hoe het nog een keer gebeurde.

Het echte slachtoffer vertelt dat hij er een whiplash aan heeft overgehouden en dat hij bloedde als een rund.
Verder houdt de oehoe hem uit zijn slaap.

Het is natuurlijk geen toeval dat Joris van de Kerkhof, de grootste dierenliefhebber onder de radio 1 verslaggevers, een vogelapp op z’n phone heeft. Even luisteren. Maar nee, nee, dat is het geluid niet.
Dat is – de man doet het voor – een diep “Oe-hoe Oe-hoe…”
En een krijs wanneer ze aanvalt.
Hij weigert die na te doen.

“Mooie vogel wel…” probeert Joris van de Kerkhof nog.
En: “Prachtige ogen…”
Kan allemaal wezen maar dat aanvallen is “irritant”.

Dit vraagt natuurlijk om een deskundige in de persoon van Gejo Wassink van de Oehoe-werkgroep.
Die heeft wat vermoedens over wat de uil bezielt en denkt dat het gedrag (dat ze een jaar geleden ook al vertoonde) binnenkort zal overgaan.
Zijn belangrijkste boodschap: deze uil moet ontsnapt zijn uit gevangenschap. Dus verbied de handel in roofvogels en uilen.

“Neem gewoon een poesje als huisdier” adviseert Lara Rense.
Goed advies.

Een vrouw met prachtig helwit haar

door Reageer

Terwijl Marc-Robin Visscher vanochtend vrij zinloos staat te wachten of de ME het Bungehuis van de UvA komt ontruimen, doet Colette van Nunen verslag van een brand in een seniorenflat in Nijmegen.

Wanneer de rook is opgetrokken verschijnt daar Joris van de Kerkhof die net als eerder Colette van Nunen weinig hard nieuws kan brengen.
Maar met dat feilloze gevoel dat hij heeft voor het aanspreken van de juiste mensen ontdekt deze verslaggever “een vrouw met prachtig helwit haar en hele heldere blauwe ogen”.
Tussen twee zorgzame mannen.

Eerst zorgen of ze wel goed op de foto komt (JvdK vriendelijk: “maar dit is geen foto”).
Wat er gebeurd is? Ze werd wakker doordat haar kleindochter belde dat er brand was. En keek uit het raam en zag brandweerwagens en politie.
De vrouw is uit het huis gehaald door de brandweer en “tis nog goed afgelopen, hè” zegt ze met een stem die brekelig klinkt maar dat is denk ik meer door de leeftijd dan door emotie.

JvdK: “En deze twee heren die om u staan?”
Haar zoons.
JvdK: “Ziet u die ook eens…”
Nee hoor, ze komen regelmatig.

Maar ze zagen het op tv en direct erheen.
De ene broer is boos op de politie die ze niet wou doorlaten.
De ander vindt het “een beetje begrijpelijk” maar als ik hem hoor over de agent die zei “en nu doorrijden want anders krijgt u ook nog een bekeuring” denk ik dat dat toch echt wat invoelender had kunnen worden aangepakt.

Waar ze moeder vonden?
In het wijkcentrum.
“Maar we wisten al dat het goed was want ze was al op tv geweest. Ze staat graag in de schijnwerpers.”
(gelach)

Mevrouw wil haar huisje weer in want ze heeft geen sokken, geen andere kleren en, zegt zoon “ondergebit vergeten” wat weer leidt tot wat vrolijke hilariteit want gelukkig is het maar radio maar je kunt het wel een beetje horen zegt de zoon (ik niet!).

Voor de zoveelste keer denk ik: wat doet Joris van de Kerkhof dat toch goed.
In korte tijd, misschien niet de vier minuten van de reportage maar érg veel langer zal het niet zijn geweest, zo goed contact krijgen met mensen dat hij ze zo mooi kan portretteren.

De realiteit van de toekomst

door Reageer

Om de toekomst op te bouwen, moet je het verleden kennen.
Met dat motto (van Otto Frank) is voor leerlingen uit groep 7 en 8 een theatervoorstelling gecreëerd over het leven van Anne.

Joris van de Kerkhof is bij de presentatie waarin kinderen ademloos luisteren naar actrice Yardeen Roos.
Ze vertelt wanneer je Jood bent en wat er in de oorlog gebeurde.
De beperkingen die Joden werden opgelegd. Het buitensluiten.
Zes kinderen roept ze naar voren. Jullie zijn Jood, zegt ze en morgen gaan we met de klas leuk op schoolreisje en dan mogen jullie om die reden niet mee.
“Niet leuk” vinden de kinderen dat.
Maar zo moet dat dus geweest zijn.

Heel goed dat er aandacht aan wordt besteed en ik vind het aandoenlijk hoe serieus de kinderen meedoen (waarbij ik van harte hoop dat dit geen uitzondering is omdat ze hierop zorgvuldig zijn uitgekozen).

Maar wat mij het meest aangreep was de tekst van oud-PvdA-kamerlid Harrie van den Bergh die het geld voor de voorstelling heeft ingezameld.
Die vroeg de kinderen zich voor te stellen dat er marechaussees voor je school staan. Met hun geweer in de aanslag.
Eng, hè.

Dát, zegt hij, is het geval bij Joodse scholen elders in Amsterdam.
Dat is de realiteit van *nu*.

Lees (en luister) hier meer.

Vergunning en gevaar

door 2 Reacties

“Goed. Welkom.”
De rechter legt uit wat ze gaat doen, licht Joris van de Kerkhof toe.
En dat is: de uitspraak samenvatten in de zaak die nabestaanden en slachtoffers van Tristan van der Vlis aanspanden tegen de politie die niet voorkwam dat de man een wapenvergunning kreeg.
De eisers willen dat de politie aansprakelijk zou worden gesteld voor hun door het schietincident geleden schade.

De rechter neemt door: wat wist de politie.
Antwoord: voldoende om *niet* een vergunning te verlenen.
“Maar er komt nog een vervolg aan” neemt Joris van de Kerkhof ons verder aan het handje: uit wat de politie wist kon niet worden geconcludeerd dat derden een risico liepen als Van der Vlis een wapenvergunning had.
Er bleek alleen gevaar voor hem zélf.
De man had namelijk suïcideplannen.

Advocaat van de eisers boos natuurlijk.
“Deze geregistreerde psychopaat had nooit een vergunning mogen krijgen.”

Klinkt logisch.
*Is* logisch.
En ik ben geen psychiater en de rechter ook niet maar ik volg wel het nieuws zo’n beetje en de zelfmoordenaar die en passant een stukje van de rest van de wereld meeneemt is geen uitzondering.

Toch maar eens dat vonnis geraadpleegd.
Het blijkt net ietsje anders en ingewikkelder te liggen (blijkbaar dacht de rechter dat wij dat niet zouden snappen).
De wet die moet voorkomen dat idioten door fouten van de politie wapens krijgen is er niet om medeburgers te beschermen maar betreft in het algemeen het tegengaan van wapens in verkeerde handen.

Wel is er een ongeschreven zorgvuldigheidsnorm waarop burgers mogelijk een beroep kunnen doen maar dan – zo lees ik het vonnis – moet het er voor de politie wel duimendik bovenop hebben gelegen dat in dit geval Tristan van der Vlis een gevaar voor ánderen was.

Blijft wat mij betreft overeind dat elke ‘geregistreerde psychopaat’ die duidelijk maakt dat hij de hand aan zichzelf zou willen slaan daarmee impliciet een gevaar voor anderen kan zijn.

Ik geef de eisers 50% kans in hoger beroep.
Vooruit: 55%.

Foutje

door Reageer

Geroezemoes en een opgewonden vrouw.
Boos dat haar dochter die bij elk geluid onder de bank schiet geen psychische hulp heeft gehad.
Het is na afloop van een persconferentie van Havensteder over de nasleep van de ontploffing in de Rotterdamse wijk Schiebroek.
Joris van de Kerkhof ziet dat directeur Peter van Lieshout de vrouw mee naar boven neemt om de kwestie met haar te bespreken.
Netjes!

Hij heeft “een foutje gemaakt” zegt de directeur later.
Wat hij erkent.
Maar: “Ik vind het wel vervelend dat mijn boodschap niet goed is ontvangen.”
Mr. Understatement.

Joris van de Kerkhof laat hem hier niet mee wegkomen: “Wat hebt u fout gedaan dan?”
Daar heeft Van Lieshout over “nagedacht” en hij heeft ook “feedback gekregen” en de “volgorde” was verkeerd.
Hoe die wel had moeten zijn?
Eerst dat ze de bewoners zouden helpen.
Terwijl hij eerst zéi dat de bewoners hun verzekering op de hoogte moesten brengen.

JvdK: “Maar dat *vindt* u nog steeds…”
Volgt een warrig verhaaltje over dat Havensteder als mensen in de problemen komen kan bekijken of men die mensen kan bijstaan.
JvdK (scherp): “Maar het is niet dát u ze bijstaat. Het zou zo kunnen zijn.”
Maatwerk zal Van Lieshout leveren.
Wat kan zijn: de kat uit het huis halen, een andere woning en ja, ook geld.

Vier huishoudens zijn nog zonder onderdak.
Maar kan wel iedereen nu kat en kleren ophalen?
Nee.
Zestien woningen rond de ontploffing zijn ontoegankelijk.

Fijn gesprek.
Wat weer eens aantoont dat je met vriendelijk de juiste vragen stellen verder komt dan met kijk-mij-eens-scherp-zijn geblaf.