Geroezemoes en een opgewonden vrouw.
Boos dat haar dochter die bij elk geluid onder de bank schiet geen psychische hulp heeft gehad.
Het is na afloop van een persconferentie van Havensteder over de nasleep van de ontploffing in de Rotterdamse wijk Schiebroek.
Joris van de Kerkhof ziet dat directeur Peter van Lieshout de vrouw mee naar boven neemt om de kwestie met haar te bespreken.
Netjes!
Hij heeft “een foutje gemaakt” zegt de directeur later.
Wat hij erkent.
Maar: “Ik vind het wel vervelend dat mijn boodschap niet goed is ontvangen.”
Mr. Understatement.
Joris van de Kerkhof laat hem hier niet mee wegkomen: “Wat hebt u fout gedaan dan?”
Daar heeft Van Lieshout over “nagedacht” en hij heeft ook “feedback gekregen” en de “volgorde” was verkeerd.
Hoe die wel had moeten zijn?
Eerst dat ze de bewoners zouden helpen.
Terwijl hij eerst zéi dat de bewoners hun verzekering op de hoogte moesten brengen.
JvdK: “Maar dat *vindt* u nog steeds…”
Volgt een warrig verhaaltje over dat Havensteder als mensen in de problemen komen kan bekijken of men die mensen kan bijstaan.
JvdK (scherp): “Maar het is niet dát u ze bijstaat. Het zou zo kunnen zijn.”
Maatwerk zal Van Lieshout leveren.
Wat kan zijn: de kat uit het huis halen, een andere woning en ja, ook geld.
Vier huishoudens zijn nog zonder onderdak.
Maar kan wel iedereen nu kat en kleren ophalen?
Nee.
Zestien woningen rond de ontploffing zijn ontoegankelijk.
Fijn gesprek.
Wat weer eens aantoont dat je met vriendelijk de juiste vragen stellen verder komt dan met kijk-mij-eens-scherp-zijn geblaf.