“Goed. Welkom.”
De rechter legt uit wat ze gaat doen, licht Joris van de Kerkhof toe.
En dat is: de uitspraak samenvatten in de zaak die nabestaanden en slachtoffers van Tristan van der Vlis aanspanden tegen de politie die niet voorkwam dat de man een wapenvergunning kreeg.
De eisers willen dat de politie aansprakelijk zou worden gesteld voor hun door het schietincident geleden schade.
De rechter neemt door: wat wist de politie.
Antwoord: voldoende om *niet* een vergunning te verlenen.
“Maar er komt nog een vervolg aan” neemt Joris van de Kerkhof ons verder aan het handje: uit wat de politie wist kon niet worden geconcludeerd dat derden een risico liepen als Van der Vlis een wapenvergunning had.
Er bleek alleen gevaar voor hem zélf.
De man had namelijk suïcideplannen.
Advocaat van de eisers boos natuurlijk.
“Deze geregistreerde psychopaat had nooit een vergunning mogen krijgen.”
Klinkt logisch.
*Is* logisch.
En ik ben geen psychiater en de rechter ook niet maar ik volg wel het nieuws zo’n beetje en de zelfmoordenaar die en passant een stukje van de rest van de wereld meeneemt is geen uitzondering.
Toch maar eens dat vonnis geraadpleegd.
Het blijkt net ietsje anders en ingewikkelder te liggen (blijkbaar dacht de rechter dat wij dat niet zouden snappen).
De wet die moet voorkomen dat idioten door fouten van de politie wapens krijgen is er niet om medeburgers te beschermen maar betreft in het algemeen het tegengaan van wapens in verkeerde handen.
Wel is er een ongeschreven zorgvuldigheidsnorm waarop burgers mogelijk een beroep kunnen doen maar dan – zo lees ik het vonnis – moet het er voor de politie wel duimendik bovenop hebben gelegen dat in dit geval Tristan van der Vlis een gevaar voor ánderen was.
Blijft wat mij betreft overeind dat elke ‘geregistreerde psychopaat’ die duidelijk maakt dat hij de hand aan zichzelf zou willen slaan daarmee impliciet een gevaar voor anderen kan zijn.
Ik geef de eisers 50% kans in hoger beroep.
Vooruit: 55%.