De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Vervallen rust in Noordwijkerhout

door Reageer

“Joris – je viel even weg…”
Lucella Carasso tegen Joris van de Kerkhof die nu de Tour voorbij is ook voor de avonduitzending een stukje RadioRoute mag maken.
“Ach ja…” zegt die filosofisch. Waarbij ik me iets kan voorstellen want ‘wegvallen’ gebeurt tegenwoordig in elke uitzending van het Radio 1 Journaal wel een paar keer.
Dan somt hij op wat er in Noordwijkerhout speelt en te doen is zoals zaterdag en ‘grote clowntjes-dag’.
Lucella Carasso (goedkeurend): “Nou, je hebt je duidelijk verdiept in Noordwijkerhout.”

Dat heeft de RadioRouter inderdaad dus rept hij van “kleine huisjes, poging om toeristen te trekken” in de reportage die later volgt maar dan: “O-o-o-o-o … als je een beetje dóórrijdt…”
Joris van de Kerkhof blijkt Piet Noordhuizen in zijn auto te hebben geladen. Ze gaan naar wat ooit de gekkenhuizen van Noordwijkerhout waren (en toen ‘psychiatrische ziekenhuizen’ werden en nu alweer 15-20 jaar gesloten).
Noordhuizen, die er duidelijk steeds meer schik in krijgt, beschrijft de situatie nu (jeugd, bierflikjes) en tóen. Het ‘pesthuis’, de schilderswinkel. Het Beatrix-paviljoen voor mensen met tbc: altijd de ramen open maar met tralies voor de ramen. De Engelse tuin, bijgehouden door de patiënten onder leiding van een broeder met zijn ‘kruiwagenploeg’.
Het terrein is nu verwilderd. Collega’s van vroeger die nog wel eens komen kijken staan, vertelt Noordhuizen, “met tranen in de ogen”.

Joris van de Kerkhof sluit af met “het geluid dat je naar buiten gaat en dat je een auto voorbij laat rijden en dan dat (RR-)tjoentje en dan de rust van Noordwijkerhout”.
We horen hárd zingende vogels.
JvdK: “Noordwijkerhout. De een beetje *vervallen* rust wel.”

Ah – mooi!
Ik weet weer waarom ik zo van de RadioRoute houd.

Verbindingsproblemen

door 1 Reactie

Ok, de RadioRoute van gisteren viel me tegen. Maar als iemand een herkansing verdient is het Marc-Robin Visscher en misschien was het probleem gisteren wel dat hij maar zo weinig in de uitzending kwam zodat hij geen kans kreeg een lijn te bouwen. Dat kan vast beter.
Zes uur Radio1Journaal aan dus. En ja, dit keer is er wél een lijn maar het is die van de Vierdaagse. Maino Remmers mag daar Filiaalhouden en er is een NOS-meisje dat opgewekt de 50 km loopt. Zodat ik met weemoed terugdenk aan Filiaalhouder Joris van de Kerkhof die zich vorig jaar ongetraind door twee dagen Vierdaagse zwoegde om toen met doorgeprikte blaren terug te strompelen naar huis.

Om kwart over acht: nóg geen RadioRoute.
Ik twitter maar eens naar Lara Rense: waar blijft Marc-Robin Visscher? Hij is toch niet ziek of gewond? Hij niet, twittert ze terug. Maar de verbinding wél. Dus: balen.
Maar! Even na half negen vertelt Lara in de uitzending dat de verbindingsproblemen met de RadioRoute *bijna* zijn opgelost. Blijf dus luisteren want MRV kan élk moment (nou ja, na het Tour-halfuur) in de uitzending komen.

Om kwart over negen is het zover.
Het RadioRoute-muziekje met de stem: “Op zoek naar verhalen die u bezig houden.” Marc-Robin Visscher praat met een verhuurder van vakantiehuisjes. Ze zijn allemaal bezet. De zaken gaan goed. Want Callantsoog, daar blijf je naar terug komen. Wel 50 jaar. En dat zal altijd zo blijven “tenzij er een olietanker aanspoelt”.
Heeft de man tips voor wat te doen bij deze hitte? Ja. Rustig blijven en naar het strand gaan.
Dat was het. En omdat er geen avond-R1J is krijgt de verslaggever ook geen kans met een later gemonteerde reportage alsnog sterk terug te komen.
Als ik de RadioRouter was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.

De NOS heeft intussen ook bedacht dat Joris van de Kerkhof vorig jaar zulke mooie Vierdaagse-radio maakte en tracteert de website-bezoeker op zijn reportages.
Hier het begin van dag 3, toen hij er dus helemaal doorheen zat.

Sfeer

door Reageer

Vorige week toen we nog zeker wisten dat Nederland wereldkampioen voetbal ging worden, twitterde Lara Rense dat de NOS dan de hele dinsdag ging uitzenden. Nederland won niet, maar op een enkel uurtje andere zendgemachtigden in de ochtend na, scheelt het weinig.
Hoe is de sfeer, wordt om zes uur al gevraagd aan Floris van Hoorn. Op het Museumplein staat hij dan. Waar nog helemáál geen sfeer is. Niet getreurd: de presentatoren kunnen het hem allicht vrágen.

Zeikerig
Ik hoor niet de hele uitzending. Wel stukjes Maino Remmers. Op z’n allerlulligste zuigerigste manier. Mensen belachelijk makend waar ze bij staan. Wat die mensen niet door hebben. Wat het extra zeikerig maakt. Ik zet ‘m uit. Hoe raar die supporters ook zijn – zo ga je niet met mensen om.

Déjà vu
Kwart voor drie: radio weer aan.
Joris van de Kerkhof die dronken supporters tegenkomt die de groeten willen doen, aan zijn zender zitten en de middelvinger geven. “Déjà vu” zegt de verslaggever. Het doet hem denken aan toen PSV kampioen werd.
En, horen we: “Waar ik helemaal niet tegen kan: mensen die mijn microfoon afpakken – maar dat weten jullie niet.”

Ongelooflijk
Mattijs van de Wiel mag op een volgboot dé boot met de spelers volgen. “Ongelooflijk!” roept hij keer op keer uit. “Uitzinnige menigte!” “Oorverdovend!”
Helaas valt z’n met enthousiasme gevoede zender ook keer op keer weg.

Herrie
Joris van de Kerkhof zal zijn benijd door menig Oranje-fan: hij mag de huldiging bijwonen op het podium. Aanvankelijk lijkt hij er weinig lol aan te beleven. “Wat een herrie allemaal!”
Dione de Graaff in de studio (aarzelend): “Ik weet niet of dit nu afgelopen was, dit interview?”
Later Joris met voor de microfoon een meisje: “Ik wil graag een verzoek doen, wij (club) zoeken een trainer en ik wil aan Elias vragen of hij met mij wil trouwen, groetjes van Sanne(?)” Geluid van een zoen.
Spandoek “Wilnis feliciteerd Oranje.” JvdK: “Met een D, hè?”

Dorst
Pógingen tot gesprekjes: “U hebt vooral ontzettend veel dorst. (wat) Dát u dorst hebt. Dat u dórst hebt!”
“Wat zingt u? (huh) U was aan het zingen (huh) Wat zingt u?” Kampioenen!!
Tegen jongetje: “Wat is er goed aan Dirk Kuijt?” Na ‘huh’: “dat-ie goed voetbalt.” “Wat is dan het mooie, in 1 woord samengevat.” Jongetje: “Het snelle.” JvdK: “Nou, dat doet-ie hier even niet, het snelle, hij staat hier met zijn dochter te dansen en dat lijkt op synchroon zwemmen.”

Maar wanneer het er op aankomt: spelers begroeten het publiek, klappen over en weer, dan doet Joris van de Kerkhof zo precies en ja: *enthousiast* verslag dat hij zelfs mij weet mee te trekken in de sfeer waarnaar de NOS al vanaf zes uur op zoek is.

Een heerlijke jongen om in de klas te hebben

door Reageer

Soms hijgen radioverslaggevers om duidelijk te maken dat ze een berg beklimmen. Hijg-hijg, tjonge wat is dit zwaar, wat is dit *steil*.
Vandaag hijgt Joris van de Kerkhof omdat hij om kwart over zes al enthousiast met technicus Ronald aan het voetballen is op het Arjen Robben veldje in Bedum. Waarbij de passes die hij in zijn hoofd heeft (zoals vaker) in de praktijk anders uitpakken. Herkent (voetbalster) Lara Rense dit? Ze herkent het.

Arjen Robben is geboren in Bedum. Hij was, vertelt een onderwijzer “een echte kwajongen, een heerlijke jongen om in de klas te hebben”.
JvdK: “Heeft-ie iets typisch van de streek?”
Doorzettingsvermogen, weet een vrouw. Zelf heeft zij dat ook.
De plaatselijke voetbalclub spint garen bij het succes van onze nationale held. Omdat ze bij elke transfer 0,25% krijgen van de transfersom en bij een voetballer als Robben loopt dat op tot nu al 200.000 Euro.

Het centrum van Bedum ziet er in de ogen van de Filiaalhouder mooi uit “zeker met de zon” (ja!!) en: “mevrouw, kunt u omschrijven hoe u eruit ziet?” Nou – oranje. Want: “Dat hoort wel zo” waarna Joris van de Kerkhof de dorpelingen even totaal in verwarring brengt door te doen of het hele WK hem tot nu toe geheel is ontgaan.
Om tenslotte ook Marcel Oosten te verwarren door te onthullen dat je in Bedum je helemaal kunt laten ontharen. Tegenover het Robben-café.

Dat was ‘m dan – het laatste Joris-van-de-Kerkhof-Filiaal van deze week en als ik goed ben geïnformeerd ook van deze zomer.
Even niet aan denken, dat ‘voorlopig laatste’ maar nagenieten van hoe leuk het was.
Met de zon.

Geen hok voor medisch specialisten

door Reageer

Hoe vaak en hoe gevarieerd kun je tegen een dokter zeggen: “bent u een zakkenvuller”?
Joris van de Kerkhof mag het proberen op specialisten die protesteren tegen Klink en hij kan het váák en nog best gevarieerd ook.

De specialisten zijn boos omdat Klink wil dat ze onder de raden van bestuur van de ziekenhuizen vallen én dat ze salaris inleveren. Dat laatste, daarover doen ze alsof het er niet echt toe doet, maar het eerste zit ze hoog. Want niets leuker dan zelfstandig ondernemer zijn dus dat willen ze blijven. En eigenlijk, eigenlijk zijn ze vooral nijdig omdat hun goeie naam in het geding is: ze *zijn* geen zakkenvullers en ook geen graaiers.
Het is, veronderstelt Joris van de Kerkhof, “toch erger als ze over je zeggen dat je als cardioloog slecht werk levert dan dat je een zakkenvuller bent?” (nee)
“Gaat u nu in uw Maserati’s naar Den Haag?” (*rammelend* busje gehuurd)

“Specialisten dat zijn toch mannen en enkele vrouwen die in een ziekenhuis over papieren gebogen zitten en nauwelijks patiënten zien?” (nee)
“Over zakkenvullen gesproken, als voorzitter van de Raad van Bestuur – daar hebt u ook last van, hè?”
Voorzitter heeft, zegt hij, “het beste voor met de patiënten”.
JvdK: “Ja, tis goed…”

Een kinderarts vertelt over vergelijkbare acties in de jaren tachtig en negentig.
JvdK: “En toen gingen de medisch specialisten weer terug in hun hok?”
Dokter (afgemeten): “Een hok ken ik niet voor medisch specialisten.”
Zelf is hij van ondernemer werknemer in dienst van het ziekenhuis geworden. Scheelt het veel in geld. Ja. Hoeveel? Wil hij niet zeggen.

Ze hebben hard gestudeerd, de specialisten. Ze werken hard. Ze verdienen dús veel.
En dat verdienen ze ook. Vinden ze.
De beeldvorming van zakkenvullen is en blijft, concludeert Joris van de Kerkhof.
“We maken veel uren” probeert een laboratoriumarts nog.
Niks aan te doen: “Het beeld blijft bestaan.”

En nu zoet in hun rammelende busje zonder spandoeken en liederen naar Den Haag.
Met een petitie.
Boos. Erg boos.