De Koude Kalkoen

Twitter

Pretpark doet financiële crisis (even) vergeten

door Reageer

Marc-Robin Visscher mag ook zijn laatste Filiaal van de week beginnen met zijn nu-al-gimmick: dat het de eerste (vrij)dag van de lente is. Ook verder zit het hem mee: de pretparken gaan vandaag open en hij mág naar zo’n pretpark, wat treft want “ik ben erg van de pretparken”.
Waar hij staat mag hij niet zeggen (anders: boete!) maar er is iets met een reuzenrad waarbij je over de kop gaat en Lara Rense daagt wie het raadt uit het haar toe te twitteren.
(Radio 1 Journaal heeft nog steeds geen eigen twitteraccount)

De Filiaalhouder ziet hoe tandwielen worden gesmeerd. Hij maakt een bootritje in de wildwaterbaan. Kraaien van plezier met de commercieel directeur die uitroept: “Wie denkt nu nog over de financiële crisis na!” MRV: “Ik was het inderdaad even vergeten maar het komt nu weer keihard terug.” Niet erg want: dit park heeft een variabel prijsbeleid.
Google ‘pretpark variabel prijsbeleid’: Slagharen.

Dan nog buigen over de motorkap van de voor € 75.000 gerepareerde Octopus en zich door de hospitality manager laten uitleggen dat móeders (itt vaders) letten op gezond eten voor de kids. Zodat het restaurant niet alleen meer vette hap aanbiedt maar ook fruit en sla.
Gelukkig is er nog steeds onverantwoord voer, constateert Marc-Robin Visscher: “Een pretpark zonder patat en suikerspinnen – dat kan niet.”
Tenslotte: pony’s! Niet meer om te berijden maar om mee te knuffelen. Waar zijn we dus? Inderdaad (voor wie het nog steeds niet door had): Slagharen.

Na eerder de Euromast alweer een gezellig MRV-Filiaal. Een mens had zónder gekund kwa informatie maar een pittige portie feel good is natuurlijk nooit weg.

Niks doen met gespeculeer over Milly

door 2 Reacties

Ergens na 9 uur gaat het gonzen op twitter: Milly! De commerciëlen komen om half tien met een bericht. Dan: Frits Wester zegt *Milly is dood*. Waarom hebben wij dat niet reageer ik als Radio 1 het om half tien niet in het nieuws heeft want ik heb dan officieel wel niks meer met de NOS maar m’n hart ligt er nog wel.

Even na half tien schakelen naar Maino Remmers in Dordrecht. Hij ziet een afscheiding en flitslicht van fotografen in de tuin van een buurman.
Willemijn Veenhoven: “Jij bent ervaren als verslaggever van familiedrama’s?” Dus???
Maino Remmers houdt het ongelooflijk en bewonderenswaardig sec: “Er is een groot stuk van de straat afgezet.”
Willemijn V: “Hoor je iets over die buurman?”
Maino R: “Er is heel veel gespeculeer waarvan ik denk dat we er niet aan moeten meedoen.”
Vijf voor tien: “Heb je het laatste nieuws?” Nee. Alleen veel buurtbewoners die staan toe te kijken.
Complimenten voor de zakelijke verslaggeving door deze Radio 1 Journaal-verslaggever.

En net wanneer ik dat heb vastgesteld krijg ik die ongelooflijk irritante “zooooooooo dat was weer de dinsdag…!” waarmee Ranking the News wordt afgesloten. “Is er nog wat gebeueueurd in Den Haaaaaaggggggg?”
Is dat irri-stemmetje van Willemijn Veenhoven? Ik weet het niet maar denk van wel.
In elk geval haalt het de zuivere, niet-sensationele berichtgeving van Maino Remmers weer helemaal in BNN-sfeer.
Got wat heb ik de pest aan die kijk-ons-eens-hip-zijn-tiepjes.

Naar eigen zeggen veel reacties gehad

door Reageer

Ik weet niet of het leuk werken is bij de NOS.
Maar ik heb in de loop der jaren veel NOS-sers horen klagen dat hun werkgever niet al te zorgvuldig omgaat met het personeel. Om die reden ben ik wel verbaasd maar niet verbijsterd wanneer ik zaterdagochtend op twitter lees dat de NOS Australië-correspondent Wabe Roskam na 15 jaar bij het oud vuil heeft gezet.
‘Onze’ (nu: voormalige) man Down Under wijst ons op zijn weblog waar hij behoorlijk tekeer gaat tegen de chef Buitenland Gerard van den Broek. Ik voel mee met Roskam dus zet ik een aardig twietje op twitter en een aardig commentje onder dat stuk.

Vandaag besteedt Jurgen van den Berg in Lunch! aandacht aan de dump: “We zullen zijn Friese tongval dus niet meer horen in het Radio 1 Journaal.” Hierna wat Wabe-fragmentjes.
Hij heeft zijn NOS-plopkap ritueel verbrand, vertelt de presentator. En hij “bedankt de honderden mensen die *volgens eigen zeggen* via mail en twitter hebben gereageerd op z’n vertrek”.

‘Volgens eigen zeggen’. Dat suggereert dat het mogelijk (waarschijnlijk?) niet waar is maar dat Roskam het verzint. Op twitter alles natrekken voert me wat ver maar nog eens kijken op dat weblog kan altijd. Twee commentjes. Waarvan die tweede die van mij. Dan zou hij dus minstens 100-150 mailtjes moeten hebben gehad. Kán.
En mogelijk overdrijft de afgeserveerde correspondent inderdaad een beetje. Wat ik hem niet kwalijk neem onder deze omstandigheden.

Het is die uitdrukking die me dwars zit. ‘Volgens eigen zeggen’ daar druipt het “ik geloof er geen bal van” vanaf. ‘Hij zegt dat hij…’ zou neutraler, kleurlozer zijn geweest.
Mijn -wellicht wat overgevoelige- twee centen.