De Koude Kalkoen

Tim Overdiek

Arend grijpt peuter – of niet

door 1 Reactie


Het is de YouTube-hit van de dag.
Een arend die een peuter grijpt.
De vogel tilt het kind een meter de lucht in en moet dan loslaten.
Als het filmpje wáár is natuurlijk.

“Ik twijfel” zegt roofvogeltrainer Carel van Oirschot tegen Tim Overdiek.
Roofvogels kúnnen een kind pakken “maar ze doen het eigenlijk nooit”.
En áls het al waar is, dan is de kans dat je kind in een park door een loslopende hond wordt gegrepen veel groter.

Van Oirschot legt uit.
De vogel lijkt een steenarend. Dat zijn goede jagers en de meest dappere durven bij mensen in de buurt te komen. Maar een vogel die zo fit oogt als deze zou nooit tussen mensen gaan jagen, die vindt elders genoeg voedsel.

Komt het wel voor dat een roofvogel een “klein mens” (TO) aanvalt.
Nee, zegt de deskundige. Wel schijnaanvallen. Als ze te dicht bij een nest komen. En vogels die in gevangenschap zijn gehouden kunnen zich vergissen. Maar deze vogel is té fit en vliegt te doelgericht voor bv een dierentuinvogel.

“Ik heb het filmpje tien keer bekeken, ook vertraagd. En ik weet het niet…” aarzelt nog steeds Tim Overdiek.

“Ik geloof het niet meer na dit verhaal!” zegt Lucella Carasso.
Ik evenmin.

En de winnaars van 2012 zijn…

door 6 Reacties

Het beste programma: Dit Is De Dag.

Geen twijfel mogelijk. Hoe de redactie het voor elkaar krijgt altijd een spannende combi van gasten te verzinnen?
Geen idee maar ook wanneer ik bij de aankondiging denk ‘dit zal me niet boeien’ weet het programma me vrijwel steeds te verrassen.

Onderwerpen die me niet per se interesseren blijken wel degelijk interessant. De presentatoren zitten er bovenop, soms kritisch (meestal Tijs van den Brink), vaak uitnodigend (Elsbeth Gruteke) – samen perfect in evenwicht.
Het meest ideale duo ook als duopresentatie. Elkaar aanvullend, soms elkaar corrigerend, altijd een prettige sfeer maar nooit de luisteraar buiten sluitend.

Runner-up: Vroege Vogels.
Door de verslaggevers. Die zich liefdevol buigen over een mier, een slak, een zeldzame mini paddestoel.
Niet op de hielen van DIDD omdat de presentatoren ze nog niet vanuit de verte in de nek hijgen.

De beste presentator: Lucella Carasso.
Licht en luchtig waar dat kan, serieus waar nodig, altijd goed ingevoerd. Intelligent, op de hoogte. Nooit parmantig-pedant.
Prima alleen, goed met een partner.
Verrassende combinatie met Tom van ‘t Hek in de Sportzomer, intussen geolied met Tim Overdiek (wat ook iets zegt over het groeien in zijn rol van die presentator).

Runner-up: Elsbeth Gruteke.
Mn door haar zondagochtendinterviews die ze helaas te weinig doet. Petje af voor hoe ze een gast een uur meevoert door een leven zonder de obligate ‘hoe was je jeugd en toen’-aanpak.
Direct de luisteraar in het verhaal getrokken, wat nodig is aan feiten terloops vermeld, en steeds geconcentreerd op de lijn die van belang is wat je als luisteraar alleen merkt als je daar zelf heel erg op zit te letten.
Schijnbaar moeiteloos.

De beste verslaggever: Joris van de Kerkhof.
Goed in hard (Gaza) en zacht (het geluid van de kolenkachel, Joan Collins) nieuws. Creatief bij het vinden van de leuke extra’s: de Smokkelaars in de Tour de France, de vrouwen in het café in Athene.

Bewonderenswaardig in de manier waarop hij zijn reportages vorm geeft, de kleine details verweven in de grote lijn.
Soms alles achter elkaar (‘ik stap binnen en dit doet zich voor’) soms uitgekiend opgenomen: achtergrond, gesprekken, voice-over zgn deel uitmakend van die gesprekken.
Stuur hem op die ellendige ‘en wat vindt ú’-voxpop en hij vindt net die ene mooie man of vrouw die een écht interessant verhaal weet te vertellen.

Betrokken zonder overdreven emotioneel te worden.
De enige verslaggever door wie ik zo vaak bij de strot word gegrepen dat als hij wordt aangekondigd ik al opveer: wat nú weer.
Slechts zeer zelden is dat ‘veren’ niet terecht.

Runner-up: niemand.

Voorpret over totale ontwrichting

door Reageer

Slecht weer en mensen die eronder lijden – als ik niet zelf ergens heen hoef kan ik er op de radio erg van genieten.

Morgenochtend wordt bar en boos.
Lara Rense mag het in een aflevering van ‘Lara solo’ (=altijd leuk) presenteren maar Lucella Carasso en Tim Overdiek mogen ons vast lekker maken.

“Weeronline,” begint Lucella, “verwacht *totale ontwrichting*” en raadt mensen af de weg op te gaan.
Wat kan Rijkswaterstaat voor ons betekenen.
RW zet materieel klaar. RW zal sneeuw schuiven en zout strooien.
En als er sneeuwduinen zijn?
“Als we erbij kunnen gaan we schuiven.”

De NS dan.
Die heeft een aangepaste dienstregeling = er vallen treinen uit.
Dat geeft nl “lucht in de dienstregeling”.
Tim Overdiek: “Maar geen lucht in de coupés.”

Schiphol.
KLM alleen al schrapt 70 vluchten binnen Europa en (zegt Mirjam Snoerwang): “anticipeert op beperkte capaciteit.”
Want er zijn sneeuwploegen maar die kunnen niet álles vegen dus zijn niet alle banen beschikbaar. En in naburige buitenlanden valt óók sneeuw zodat daarheen niet kan worden gevlogen.

O ja – en houd als je wél naar Schiphol gaat rekening met je eigen reistijd erhéén.

Tot zover de voorpret.

Sinterklaas volgend jaar in de herkansing

door Reageer

Het heerlijk avondje is gekomen.

Morgenochtend wuiven we Sinterklaas uit en volgende week gaat Marc-Robin Visscher kerstbomen kappen (voorspel ik).

Nu moet de luisteraar er nog even aan geloven.
Zwarte Piet die niet naar Parijs is meegenomen tot grote verontwaardiging van Jeroen Wielaert (Lijn 1).
Liedjes en waar de Sint (als verhaal) vandaan komt (DIDD) met als geestig moment Tijs van den Brink die veronderstelt dat Sinterklaas zijn kadootjes vroeger niet kocht maar … stal.
Elsbeth Gruteke: “Tijs! Een Heilige!”

Joris van de Kerkhof bij arme kinderen die kadootjes krijgen dankzij een Goed Doel.
Tegen een kind: “Ben je trots op je kadootje.”
Ja.
JvdK: “ Waar ben je trots op?”
Kind: “Dat we leuk gespeeld hebben in de sporthal.”
*grin*

Op de valreep (van het programma en de winkelavond) vangt Joris van de Kerkhof nog wat late kopers op bij de Bijenkorf.
Zelf heeft de verslaggever twee boeken gekocht. En al gedichten geschreven.
“Eén moet verfijnd worden…mm.. Had misschien eerder moeten beginnen,” vertrouwt hij ons toe.

Volgend jaar in de herkansing, kondigt Tim Overdiek af.
Kan zijn.
Indien tzt niet weggekocht door de concurrent.

Einde radiostilte en een mooi gesprek

door 1 Reactie

Ruim 5 weken was ik in Amerika waar de rest van de wereld niet bestaat.
Afrika niet, Azië niet, Syrië niet en Nederland helemáál niet (behalve toen die schilderijen werden gestolen).
Gistermiddag kom ik terug, vandaag val ik met de neus in de radiostilte-opgeheven-boter.

Swingen doet de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal.
Ik vóel de vingers aan de het-nieuws-is-er-(bijna)pols. Marc-Robin Visscher ondervraagt collega Ron Fresen die “moet ik op réékort drukken?” buiten z’n directe functie een plaatje heeft geschoten.

Gaande de dag wordt steeds meer bekend.
“Het was leuk voor ons om op dit moment in Den Haag te zitten!” kondigt Lucella Carasso na vele uren avond-R1J af.
Een smakelijk R1J.
Met veel info, veel reacties, veel duiding en vooral: twee sprankelende presentatoren.
Ik vóel het politiekgretige bloed door hun aderen kolken.

Voxpop
Joris van de Kerkhof mag voxpoppen.
(o got)
In Den Bosch. En niet omdat hij daar woont maar… omdat die stad representatief zou zijn voor hoe Nederland heeft gestemd.
(jaja, zal wel)

Ik hoor niet de hele middag. Wel een vrouw die zeurt over d’r hypotheek.
Kijk eens naar de big picture, mens! wil ik haar door de transistor heen toeroepen.
Maar dit soort vrouwen weet niet eens wat een big picture is.

Dan tegen half zeven (de enthousiast-hyperende presentatoren werken toe naar hun cooling down) weer Joris van de Kerkhof.
Of hij een meneer met een rollator wat mag vragen. Dat mag – als hij duidelijk spreekt.

De meneer blijkt een JvdK-juweel.
Die VVD pleegt te stemmen maar de bui van deze coalitie zag hangen en daarom dit keer CDA heeft gestemd.
Hij was leraar, vertelt hij ook. Opvoedkunde. Heeft hij nog een boodschap? Nee. Want hij is al heel lang met pensioen.
Hoe oud hij is? De man is negentig geworden.
Gefeliciteerd, zegt de verslaggever met beleefd ontzag.

Ik had er meer over willen schrijven maar deze mooie ontmoeting overviel me en een uur later heeft de NOS het gesprek nog niet op de site gezet.
Met: het was mooi en morgen wellicht meer en met dan in ieder geval een linkje moeten we het dus maar even doen.