De Koude Kalkoen

Jeroen de Jager

Surfen op de overvloed van de maatschappij

door Reageer

Vandaag in de RadioRoutre geen na twee weken toch wat ‘sleets’ : hoe ik van de ene hopeloze baan iets anders ging doen. Maar een frisse dumpsterdiver Robin die met Jeroen de Jager voedsel ophaalt. Uit afval van de markt, bij AH en bij de biologische winkel.
Daar heeft hij dit keer pech: de dumpster is al geleegd.
JdJ: “Poverdriedubbeltjes.”

Willen ze volgende keer wat meer rekening houden met Robin, vraagt de verslaggever aan een vrouw die in de winkel werkt.
“Die microfoon is een beetje irritant” zegt ze (nee maar: iemand die níet haar drie seconden roem begeert).
JdJ: “Jamaar – ik werk voor de radio. Ik móet wel.”

Robin de dumpsterdiver leeft al drie jaar van wat anderen weggooien. Surfen op de overvloed van de maatschappij.
Robin: “Ik wil mijn eigen impact op het milieu zo gering mogelijk houden.”
Sinds een jaar is hij ook “bewust geldloos”. Zonder baan en zonder uitkering. Alleen af en toe klussend voor wat móet worden betaald (huur bv).

Mooie, verrassende reportage die het RR-thema ‘crisis’ naar een ander, hoger plan tilt.

Strak in het pak met krijtstreep

door Reageer

Denk buiten de box is de boodschap van Jeroen de Jager.
Hij introduceert parketteur (parketlegger) Rob Panman (35) die begin dit jaar opeens geen opdrachten meer kreeg.
“Ik zal dadelijk vertellen hoe je eruit ziet” zegt de RadioRouter en “we gaan het zo prijs geven” over het nieuwe beroep van de man.
Dan, aan het eind van het eerste blokje, de onthulling: Panman zit “strak in het pak” in krijtstreep met een paarse das en hij werkt … tada… als uitvaartverzorger.
In het tweede blokje over wat het werk inhoudt en waarom de ooit-parketlegger er geschikt voor is.

Leuk bedacht, dat “ik vertel pas op het laatst wat voor baan de man heeft”.
Ware het niet dat Jeroen de Jager gisteren even voor half zeven al heel gedetailleerd aan Lucella Carasso vertelde wie hij zou spreken en wat voor werk Panman doet.
Wordt de luisteraar naar de avonduitzending niet geacht ook het ochtend-Radio 1 Journaal te beluisteren?

De brief van de minister valt fout

door Reageer

Goed bedoeld, knullig uitgevoerd.
Minister Van Bijsterveldt laat aan leerlingen die zijn gezakt voor hun eindexamen een brief sturen waarin ze ze aanspoort het vooral nóg eens te proberen. Alleen komt die brief per ongeluk ook terecht bij een aantal wél geslaagden.
(Geslaagde) Wouterjan Sikkens was “vooral verbaasd” vertelt hij presentator Jeroen de Jager. Meer niet. Want hij heeft immers dat diploma.
Jammer. “Ik was totaal in paniek, zou er toch iets zijn misgegaan, ben ik gezakt – wat nu” was een mooier antwoord geweest.

Chanine Dijker van het LAKS is ook al niet over haar toeren. Die vindt het op zich een mooi initiatief van de minister. Ze vermoedt dat ook mensen zijn aangeschreven die herkansingen hadden. Het advies ‘te praten met je mentor’ is raar want “die zit al in het vliegtuig naar Spanje”.
Te laat dus deze brief, maar daar heeft Dijker ook wel weer begrip voor want “eerder weet je nog niet wie geslaagd is”.

Het mooiste moment in dit gesprek is van Jeroen de Jager.
Wanneer hij Wouterjan die maar niet wil fulmineren de totaal niet sturende vraag stelt: “Voelt dit als een brief van een onzorgvuldige overheid?”
Het verrassende antwoord? “Ja.”

Anton Corbijn

door Reageer

Jeroen de Jager maakt een mooie, rustige reportage over fotograaf Anton Corbijn en zijn werk.

Ze lopen langs foto’s. Mooie beschrijvingen. Gesprek over wat Corbijn het meest aanspreekt in mensen.
De keuzes in zijn werk.

Fijn gesprek.
Zoals ik al zei: rustig.
Prettig samen pratend.
Mooi beeld van de man en zijn werk.

Tim Overdiek: “Hij spreekt toch vooral het mooist via zijn camera.”
Waar Jeroen de Jager het mee kan doen.

Wat hebben we nodig

door Reageer

Ook vandaag vieren we feest. Met Marc Hamer in Thorn die het al na een minuut zonder de satelliet moet doen en interviewt met z’n mobieltje. Aan de burgemeester vragen of *die* nerveus is of het wel goed zal gaan (nee).

Utrecht sloot gisteren naadloos aan op de Royal Wedding met de vrijmarkt. Jeroen de Jager ziet vrouwen met deskundige ogen de mooiste spulletjes eruit halen en hoort van andere (verkopende) vrouwen dat ze zich voorbereiden op afdingen door teveel te vragen. “Het dubbele?” Nee, ook weer niet zóveel teveel. “Dan lopen de mensen weg.”

Gezellige reportage. Beetje kletsen, veel sfeer. En dan ziet Jeroen de Jager een dakloze. Nu is iedereen heel vriendelijk tegen hem, ervaart de man. Toelachen enzo. Maar als hij vanavond in hun portiek of tussen de struiken in de tuin ligt te slapen, bellen ze de politie.
Het enige dat de dakloze heeft is een schoudertas. Meer heeft hij, verzekert hij Jeroen de Jager, ook niet nodig. “En anders pakken ze het toch maar af.”

Mooi slot.