Als “de Easyjet onder de uitvaartondernemers” kondigt Goedemorgen Nederland het intens keurige bedrijf PC Hooft aan dat sinds 2008 ook goedkope begrafenissen aanbiedt.
Eenvoudige kist, aangifte overlijden, lichaam in de kist leggen, cremeren (€ 1200) of begraven (€ 1300) en digitale rouwkaart die je ook kunt printen.
Jet Mok praat erover met Carry de Niet van PC Hooft en doet zelfs geen poging haar afgrijzen te bedwingen.
Want: er is geen dienst.
En: je mag niet achter de kist aan naar de begraafplaats.
En ook nog: de as wordt verstrooid op zee.
“Het klinkt toch een beetje treurig maar ik zeg het maar gewoon” – zegt Jet.
Vooral dat niet achter de kist lopen vindt ze triest dus: “Zitten de nabestaanden daar niet mee.”
Carry de Niet stelt vast dat “mensen op zoek zijn naar zielige verhalen en helemaal in hun eigen angst schieten”.
Terwijl men er goed over nadenkt, het vaak al vantevoren zelf heeft geregeld.
Je hebt, vertelt ze, mensen die op een andere manier afscheid nemen en herdenken en niet zoveel waarde hechten aan de uiterlijkheden waar Jet Mok niet zónder kan.
Het graf kunnen ze zelf bezoeken.
Met bloemen en ev. een steen.
Jet Mok veert op: “De overledenen krijgen wel gewoon een graf?”
Ja. Een algemeen graf.
De Niet legt (te kort) uit wat het verschil is met een particulier graf zodat bij de verslaggeefster de indruk lijkt post te vatten dat het om een soort massagraf gaat.
Het zou fijn zijn geweest als Jet Mok zich vantevoren beter in het onderwerp had verdiept ipv slechts haar eigen ideeën over een uitvaart als uitgangspunt te nemen.
Maar Carry de Niet had van mij ook wat duidelijker kunnen zijn met meer voorbeelden van het ánders afscheid nemen en niet in de valkuil stappen van het algemene graf “met drie of vier bij elkaar”.