De Koude Kalkoen

Lara Rense

Heeft Rob Trip terecht Radio 1 de rug toe gekeerd?

door 3 Reacties

“Ik mis mensen als Chris Kijne (radiomaker VPRO), interviewers die een boek hebben gelezen.”
Dat zegt Rob Trip in NRC Handelsblad als verklaring waarom hij na zijn ‘De Oorlog’ niet meer terug wou naar het Radio 1 Journaal. Hij voelt zich niet meer *thuis* op Radio 1. Vanwege de “andere klankkleur”. Veroorzaakt door mensen die geen boeken lezen.

Mijn eerste reactie is: ik snap ‘m.
Vanwege de *klankkleur*.
Prem. Sven Kockelmann (alleen zijn naam doet me al kokhalsen, got, wat vind ik dat een irritante zelfingenomen kwakende nitwit).
Tessel ‘VPROooooo’ Blok. Ook niet mijn favoriet.

Boeken
Maar nu die boeken.
Lezen ze wel of lezen ze niet?
Ik begin om zes uur omdat ik dan irl ook begin en ik heb eerlijk geen idee of Marcel Oosten leest maar ik weet wel zeker dat Lara Rense dat doet. En niet alleen detectives.
Sven? Niet van belang omdat die door de *klankkleur* wat mij betreft verder niet ter zake doet.
Prem? Ook heel erg *klankkleur* en 60% van de tijd giga irri maar soms ook niet en of de man léést? Zou zowel ja als nee kunnen zijn.
Felix Meurders? Die leest.
Jurgen van den Berg? Nou en óf die leest.
Prima programma maakt-ie ook. Hoezo *klankkleur*?
Als er 1 programma is dat 100% is verbeterd sinds hij het presenteert is het wel Lunch!

DIDD
Tijs van den Brink en Elsbeth Gruteke? Als die niet lezen mag je mij bij de voeten vastgepakt met m’n kop in een plomp met ijswater dompelen.
Villa VPRO? Ik neem aan dat ze lezen. Kwa *klankkleur* is het geen programma om voor te schamen.
Radio 1 Journaal om half vijf: Lucella Carasso en Tim Overdiek. Tuurlijk lezen die.
Mensen van het Oog lezen ook en wat daartussen zit hoor ik te onregelmatig om iets van te vinden. Kwa ‘lezen’ dan.

Conclusie
Wat Rob Trip zei over de boeken en waarop de interviewster niet doorvroeg is gelul.
Over de *klankkleur* wil ik deels met hem meegaan (die gruwelijke Sven, die irritante Prem).
Maar met R1J, DeGidsFM, Lunch! en DIDD heeft Radio 1 prachtprogramma’s. Terwijl Villa VPRO ook z’n momenten heeft.
Je moet dan toch wel erg arrogant zijn om met ‘de presentatoren lezen niet’ te motiveren waarom je nog niet dood wilt worden aangetroffen achter de microfoon van het Radio 1 Journaal.

Ganzen die gakken en water dat stroomt

door Reageer

“Hoor je het stromen, Marcel?”
Karin Alberts staat in de Ooijpolder waar het water stijgt en morgen het buurtschap De Vlietberg een eilandje met 60 mensen en gevlucht wild zal zijn. Het is jaren geleden dat ze haar laatste Filiaal deed, maar eens een (goede) Filiaalhouder altijd een prima verslaggeefster. Zodat ze ons tracteert op mooie beschrijvingen, leuke gesprekken, interessante informatie. En een fragment met Gerard Arninkhof uit 1995 toen de polder bijna twee maanden onder water stond.

Zeven mensen waren toen achtergebleven. “En dan moet je wel met elkaar overweg en er iets van maken” vertelt Fred Konings die al 42 jaar in de Ooijpolder woont en er toen ook bij was.
Nu gaat het bestaan als eilandbewoner een dag of vier, vijf duren. De mensen kijken er naar uit. Het hééft wat om alleen met een bootje de bewoonde wereld te kunnen bereiken. Maar vooral: het is zo mooi.

Karin Alberts hoort “ganzen gakken” en ziet in gedachten al “hazen die het hogerop zoeken, en molletjes”. Later zal de boswachter haar beschrijven hoe de wegvluchtende muizen weer prooi zijn voor torenvalk en buizerd en hoe de meeuwen zich zullen storten op naar boven kruipende regenwormen: “een gedekte tafel”.
“Het is genieten” herhaalt de Filiaalhouder een aantal keren. Van het uitzicht, van de wolken, van het water. Vroeg opstaan, zoals Marcel Oosten haar voorhoudt: geen probleem – als ze naar buiten mag. De (vertrouwd) haperende verbinding: slaat ze zich ook dapper doorheen.

Morgen weer? “We kijken wel even” zegt de presentator die het vanochtend na een half uur al zonder de -ziek geworden- Lara Rense moest doen.
Wat mij betreft: *graag* morgen weer.
Zoveel oprechte belangstelling, zoveel aanstekelijk enthousiasme – als we het echt een tijdje zonder Joris van de Kerkhof moeten doen, geef ons dan oud-Filiaalhouder Karin Alberts. En misschien kunnen Menno Reemeijer en Mattijs van de Wiel ook een paar keer?

De zalm kan niet op eigen benen staan

door Reageer

Zo knuffelbaar als de wolf is de zalm niet (om nog maar te zwijgen van de steur en de splint en de spiering).
Geen wonder dus dat in het gesprek met Erwin Winter van Imares nadrukkelijk ter sprake komt dat Duitsland en Frankrijk veel (geld) hebben geïnvesteerd in de waterkwaliteit en het opruimen van barrières. Zodat die landen nu woest zijn omdat Nederland zich niet houdt aan de afspraak de sluizen van het Haringvliet op een kier te zetten.

Toch weten Lara Rense en Marcel Oosten er met Winter al snel een knuffeldraai aan te geven. We leven mee met de vissen die, staand voor een dichte sluis, wanhopig zoeken naar een alternatieve route.
Marcel Oosten: “Nederland laat een kattenluikje open en de vraag is of de zalm dat weet te vinden.” Een deel bereikt de Nieuwe Waterweg. Dat zijn de sterke slimmerds. De andere zullen in de “doodlopende steeg” (Winter) van het Haringvliet verpieteren.
En dat na alle eerder ook door Nederland zelf gedane moeite. Wat geen linkse luxe was maar een absolute noodzaak. Omdat er “voor de zalm teveel knelpunten zijn om op eigen benen te kunnen staan”.
Lara Rense: “eigen vinnen”. Zie je het voor je? Ik wel.

Gisteren had Duitsland-correspondent Wouter Meijer ook een mooie reportage over dit onderwerp.
En op dieren.blog staat een interessant artikel (lees vooral ook het slot).

De gewone leraar doet aan seks – maar wel veilig

door Reageer

Wanneer Joris van de Kerkhof zijn Filiaal begint met “een beetje harde hoorspelkern” gaat mijn hart direct sneller kloppen. Twee dagen deed hij ‘knisper’ in de sneeuw, nu doet hij ‘stap-stap’ een trap op, dan een ouderwetse bel en alsof het niet op kan: een piepende deur.
De Filiaalhouder is te gast bij leraar Nick Vogels van Leraren in Actie (LIA), een boomlange vent een vriendelijke ogen en een harde stem die uitstraalt dat hij niet met zich laat sollen.
JvdK: “Ik dacht, hè, hè – eindelijk weer eens een gewone leraar.”

Vogels ziet collega’s worstelen met orde houden (wat ze niet leren op de Lerarenopleiding) en is boos om de nieuwste plannen voor opnieuw wijzigen van het onderwijs: focussen op kerntaken en wég met de franje.

In 4 Mavo doet de Filiaalhouder mee met zo’n les van franje. Hij hoort Vogels zijn leerlingen vertellen dat hij niet blowt, niet rookt en niet drinkt: “Aan seks doe ik wel, maar wel veilig.” Waarna de kids discussiëren over de prijs van condooms en vervolgens naar de film ‘Beperkt houdbaar’ kijken. Aandachtig, vertelt Joris van de Kerkhof. Wat me aangenaam verrast want dat leek me meer een film voor volwassenen en dan vooral vrouwen van minstens vijfentwintig.

Marcel Oosten (gisteren *niet* bekroond tot RadioBastard net zo min als collega Lara Rense tot RadioBitch): “We vinden het wat tam.” En later: “Het is niet zo heftig.”
Klopt. Maar het afsluitende praatje van de rector van de school (het Segbroek College) over het belang mensen voor te bereiden op “een goede plek in de maatschappij” is hartverwarmend.
Net als de afsluiting van Joris van de Kerkhof zelf: “Het was fijn om eens een keer bij een goede leraar in de klas te zitten.”