De Koude Kalkoen

Wouter Meijer

Krokodil in de vijver van het waterleidingbedrijf

door Reageer

De krokodil van laatst in Arnhem was toch niet echt een krokodil (of wel maar dan opgezet).
Gelukkig vindt de R1J-redactie na wat rondbellen naar de correspondenten ook nog een échte.

Theophila heet ze.
Begin jaren zeventig kado gekregen als babytje van 20 cm en nu 4 meter en 280 kilo.
Gehuisvest in een sneue vijver in het trappenhuis van een waterleidingbedrijf in Maagdenburg.
Waar ze de kont amper kan keren en soms een dode kip krijgt toegeworpen.

Verveelt ze zich niet, vraagt Wouter Meijer.
Nee, hoor, luidt het antwoord: ze is niet anders gewend.
Bovendien wil niemand haar hebben.

Arme Theophila.
Over wie de correspondent een mooie reportage maakte.
Een portret van niet alleen deze zielige lieverd maar ook van de DDR toen en de bedrijfscultuur nu – waar je bij het betreden van de werkplek toch altijd even ‘hoi krokodil’ zegt.

“Ik wil naar huis”

door 1 Reactie

De hele week maakt Colette van Nunen voor DeGids.fm reportages vanuit een verpleeghuis, ‘Huisje Vijf’, in Oss.
Dementerende bejaarden. Ooit kwiek en ondernemend.
Nu angstig en dwars.

Een man die alleen maar in een stoel zit en voor zich uit kijkt.
Een vrouw die vergeet dat ze is opgenomen en klaagt “ik wil naar huis”.
Een poes die eerst mee mocht met haar bazin en toen toch weg moest want poes liep wel eens de gang op.

Het personeel klinkt vriendelijk.
Familie ook.
Familie die hier nog wel (eens) langs komt.
Dit itt de familie van wie het bejaarde aftakelende familielid in een tehuis in een buitenland (Hongarije bv) is geplaatst.
Omdat dat goedkoper is.
Waar het personeel niet of amper Duits spreekt.

Ook in DeGids.fm: een oude mevrouw die dankzij een mooi initiatief de bruiloft van haar kleindochter kan bijwonen. Als waarschijnlijk laatste uitje dat ze nog in haar leven zal hebben.
Reportage van Jan Peels.

Gruwelijk mooi, de reportages van Colette van Nunen en Jan Peels en ook die van Wouter Meijer (R1J).

Ook een stimulans om eindelijk die verklaring van de NVVE die ik al jaren in huis heb eens in te vullen.
En vurig te hopen dat wanneer het ooit zover komt eindelijk de pil van Drion beschikbaar is gekomen.

Spartelen

door Reageer

“Iemand die ooit op reddend zwemmen heeft gezeten,” schildert Duitsland-correspondent Wouter Meijer plastisch de reacties op het gedoe van Griekenland (referendum), “weet dat ’t het beste gaat als de drenkeling niet gaat spartelen.
Anders moet je ‘m loslaten.”

Lara Rense: “Mooi gezegd, Wouter.”

Speuren naar de bacterie in Hamburg

door Reageer

De laatste dagen is in Amerikaanse salades opeens geen komkommer meer te bekennen. Terwijl biogassen (gisteren) nee: taugé (vandaag) de Ehec-bacterie verspreiden. Of niet natuurlijk. Maar het zou kunnen.

Lara Rense spreekt erover met correspondent Wouter Meijer (Berlijn) en een hoogleraar en andere deskundigen. Terwijl Joris van de Kerkhof met Marcel Oosten door Hamburg trekt. Omdat Marcel Oosten daar deels woont en dus kan vertellen wat de Duitsers bezielt. En omdat hij kan tolken voor de Filiaalhouder die zoals we weten goed Engels spreekt maar wiens Duits een opfriscursus kan gebruiken.

Marcels dochter Emma is zaterdag 4 jaar geworden en bezoek was zo benauwd voor de bacterie dat de familie Oosten alle goed gewassen aardbeien zelf heeft moeten opeten. Zijn buren eten al twee weken alleen nog maar uit blik. Aan de kleuterschool van Emma hangt een plakkaat dat er “geen rauwkost wordt aangeboden”.

Bij de biowinkel in Marcels (buiten)wijk houdt Joris van de Kerkhof de microfoon voor aan een zich in een modderpoel wentelend varken (knor-knor). De eigenares zegt dat bioklanten trouw zijn en zich niet gek laten maken maar verkoopt nu meer dan anders in deze tijd pompoenen en koolrabi want ietsje gek zijn ze toch wel.

Op naar de Lidl waar een klant komkommers en tomaten heeft gekocht (uit Nederland en voor afbraakprijzen). Niet bang maar wel goed schillen en wassen.
Is de angst “onDuits” vraagt de Filiaalhouder zich af.
Marcel Oosten: “Je kunt het nooit algemeen maken.” JvdK: “Doe maar wel.”

Erg leuk dit optrekken met de presentator in zijn eigen habitat.
Morgen zit hij weer naast Lara in de studio.


(Plusmarkt Graft-De Rijp)

De zalm kan niet op eigen benen staan

door Reageer

Zo knuffelbaar als de wolf is de zalm niet (om nog maar te zwijgen van de steur en de splint en de spiering).
Geen wonder dus dat in het gesprek met Erwin Winter van Imares nadrukkelijk ter sprake komt dat Duitsland en Frankrijk veel (geld) hebben geïnvesteerd in de waterkwaliteit en het opruimen van barrières. Zodat die landen nu woest zijn omdat Nederland zich niet houdt aan de afspraak de sluizen van het Haringvliet op een kier te zetten.

Toch weten Lara Rense en Marcel Oosten er met Winter al snel een knuffeldraai aan te geven. We leven mee met de vissen die, staand voor een dichte sluis, wanhopig zoeken naar een alternatieve route.
Marcel Oosten: “Nederland laat een kattenluikje open en de vraag is of de zalm dat weet te vinden.” Een deel bereikt de Nieuwe Waterweg. Dat zijn de sterke slimmerds. De andere zullen in de “doodlopende steeg” (Winter) van het Haringvliet verpieteren.
En dat na alle eerder ook door Nederland zelf gedane moeite. Wat geen linkse luxe was maar een absolute noodzaak. Omdat er “voor de zalm teveel knelpunten zijn om op eigen benen te kunnen staan”.
Lara Rense: “eigen vinnen”. Zie je het voor je? Ik wel.

Gisteren had Duitsland-correspondent Wouter Meijer ook een mooie reportage over dit onderwerp.
En op dieren.blog staat een interessant artikel (lees vooral ook het slot).