De Koude Kalkoen

Het Filiaal

A weather system with no logic

door Reageer

“De onduidelijkheid blijft lang duren” verzucht Joris van de Kerkhof die vandaag een ‘Schiphol-ligt-plat’-Filiaal mag doen.
Cancelled staat er op de borden en “fotomoment!” roept een meisje enthousiast. “De grote mechanische vogels staan stijf aan de grond” maakte Marc van Dam een gevoelige reportage. Terwijl Joris van Poppel bij Europol op schermen tuurt waar *niets* beweegt. Straks dan? Gaan we weer vliegen? Vannacht om 12 uur, sombert hij, ligt de aswolk nog op precies dezelfde plaats. Dat is de prijs die we betalen voor dat het vandaag een mooie lentedag is (zonder wind).

Frank Oostdam van de ANVR adviseert diegenen van ons die zouden gaan vliegen : “Ga in overleg met je Touroperator en kijk wat er mogelijk is.” Want *geld terug* zit er niet in wegens ‘overmacht’ maar: de Touroperators gaan vast nieuwe reizen voor ons samenstellen. Wat de mensen kunnen doen die zelf hun ticket kopen, horen we helaas niet.

Joris van de Kerkhof klampt intussen mensen aan die op Schiphol wachten en hun ziel in lijdzaamheid bezitten. Streng spreekt hij in het Engels antwoordende Zwitser toe die in Amsterdam woont: hoe kan het dat hij dan geen Nederlands beheerst? Hij werkt er maar 1 jaar, excuseert de man zich.

Op een stoeltje een Schotse vrouw. Gisteren uit LA gekomen, zou ‘s middags doorvliegen naar huis maar – helaas. Zodat ze zich maar verdiept in haar boek, The Pilot’s Wife.

Goed gekozen, dat boek:
Kathryn wished she could manage a coma.
Instead, it seemed that quite the opposite had happened: She felt herself to be inside of a private weather system, one in which she was continuously tossed and buffeted by bits of news and information, sometimes chilled by thoughts of what lay immediately ahead, thawed by the kindness of others … frequently drenched by memories that seemed to have no regard for circumstance or place, and then subjected to the nearly intolerable heat of reporters, photographers and curious onlookers.
It was a weather system with no logic, she had decided, no pattern, no progression, no form.

Bijzondere bomen in rook opgegaan (en ook de zandhagedis)

door Reageer

“Zonder dat je met mensen spreekt, straalt het lakonieke van het dorp af.”
Direct om zes uur zit Joris van de Kerkhof al in de uitzending om te berichten vanuit Bergen waar gisteren de grote brand is geweest.
Marcel Oosten: “Ruik je het ook?” In de auto rijdend wel, aan zee niet.
“Je kunt hier in goed gesprek gaan met de meeuwen,” vertelt de Filiaalhouder een kwartier later: “De mensen moeten nog wakker worden.”

Burgemeester Hafkamp geeft om acht uur een persconferentie. Er is niet ‘zomaar’ een vierkante kilometer natuur in vlammen opgegaan. De natuur is “van grote historische waarde”. Bijzondere heide en bijzondere bomen. En het broedseizoen is natuurlijk ook verpest.
“Stomme mensen, hè, die dat aansteken” zegt Joris van de Kerkhof.
Dat weet je niet (aansteken) zegt mevrouw Hafkamp.
JvdK: “In theorie kan het spontaan in de fik zijn gegaan (ja) maar u weet ook wel wat de praktijk is.” Waarna de burgemeester voor de bijl gaat en toegeeft: “Het gaat wel door mijn hoofd.”

Tegen half tien moeten we het zonder de satellietwagen stellen en mag een vrouw van Staatsbosbeheer via Joris’ mobieltje vertellen over “prachtige bomen” en zand en waarom het zo lang smeult.
“Is dit de beste tijd van het jaar om brand te stichten” vraagt de Filiaalhouder. “Is dit een goede tijd voor bosbranden.” Nou… de loofbomen staan nog niet in blad. Een maand later *is* dus ‘beter’. (Ik zie de pyromaan in zijn agenda ‘15 mei’ aankruisen)

Wat betekent het voor haar persoonlijk, dat zwart-geblakerde gebied?
“Jammer, heel erg jammer en zeker voor de kleine dieren die er leven, de zandhagedissen…”
In de studio hoor ik dierenvriend Marcel Oosten instemmend brommen.
Tja. De dieren. Vervangbaarder dan oude bomen natuurlijk.
Maar deze softie had er graag meer over gehoord.

Half horen

door Reageer

Vroeger (ten tijde van Fanlog) beluisterde ik élke ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal en vrijwel alle avonduitzendingen.
Soms hoor ik nog steeds een hele uitzending, vaak niet meer. En ongehinderd door het niet hebben gehoord van de rest geef ik hier dan toch een mening.

Vanochtend pikte ik 1 kwoot uit het Filiaal van Marc-Robin Visscher.
Nu hoor ik in BNN Today dat de Filiaalhouder ook nog heeft onthuld dat hij op zijn 15e al zeker 3x dronken was geweest om er aan toe te voegen: “Maar ik heb nooit geïnhaleerd.”
Waarna Marcel Oosten: “Ik ook niet” en Lara Rense iets vaags dat suggereert dat zij wél etc.

Vraag: kan dat eigenlijk wel, die ene kwoot uit een doorlopend iets als het Filiaal plukken wanneer ik maar een deel ervan beluister.
Antwoord: ik aarzel.

Onlogische vragen stellen aan een autist

door 1 Reactie

“Basic is al mooi genoeg.”
Wijze woorden van de 11-jarige Dani die autisme heeft en niet van *details* houdt.
Hij is ivm Wereldautismedag het middelpunt van het Filiaal en ik dacht dat het niet meer mogelijk was maar Joris van de Kerkhof overtreft zichzelf.
Om kwart over zes vertelt hij over eerdere contacten met Dani. Dat de jongen alles weet over Jeroen Bosch, dat hij zo eerlijk is: Joris wat heb jij een kleine auto, Joris wat hebben je kinderen rare namen.

Kort
Een half uur later is het trekken en sleuren want Dani praat het liefst niet en als het moet in zéér korte zinnetjes waarbij de Filiaalhouder zoveel mogelijk wat hij eerder hoorde al voor hem invult. Tot “we zijn klaar, wil je nog weten wanneer we de volgende keer in de uitzending komen?” Dani: “Nóg een keer?!” Joris: “En nog een keer en nog een keer.”
Om zeven uur horen we dat het zusje van Dani heeft gezegd dat hij niet zulke korte antwoorden moet geven terwijl zijn ouders: “zo is hij” en JvdK: misschien stel ik wel de verkeerde vragen. Hij gaat over op ‘gel in je haar’ en ‘afvallen’ (helpt niet) en dan over hoe Dani omgaat met het zusje: “Je bent niet altijd even aardig.” Mwah. Tegen zusje: “Doet hij je wel eens pijn.” Zusje: “Hij draait mijn hand om en dan ga ik liggen en dan komt Guusje (=hond) en die likt me helemaal.” Mm.

Léuk
Nog wat staccato-Dani om even voor acht wanneer er maar 40 seconden beschikbaar zijn die nog best lang duren. Dan een half uur later een enthousiast joch: “Ik vond het leuk!” wat slaat op het meerijden in de radiowagen. Het was weer eens iets anders dan het taxibusje dat hem anders naar school brengt en “het is léuk om eens iets anders te doen”. Leuk? Maar andere autisten houden toch niet van verandering, hoe kan dat? Dani: “Dat kun je toch niet vragen aan een autist. Een beetje een onlogische vraag.”
Maar het knopje lijkt om en Dani práát. Over de neurofeedbacktraining en waarover hij het heeft op school en thuis en op basketbal. En zijn (ieders) doel in het leven: een rijke vriendin. Zodat je niet hoeft te werken. Maar hij wil werken en weet alleen nog niet als wát.

Eerlijk
De laatste keer Filiaal is Fred Stekelenburg van de Autistenvereniging (hij heeft het er deze week maar druk mee) die behartenswaardige woorden spreekt over het belang van vroegdiagnostiek en wanneer een ‘jaja’ me dreigt te overvallen komt Joris van de Kerkhof terug op “Autisten kunnen niet liegen, hè”. Waarmee we een kern van de problematiek raken. Want te horen krijgen dat je een kleine auto hebt is 1 ding, maar de eerlijkheid kan pijnlijker zijn en leiden tot ruzies vanwege vermeende botheid.

Wat een geweldig mooi Filiaal dat verdient te worden uitgebouwd tot een serie zoals de bekroonde Vincent-serie.

Beluister als je wilt zelf de fragmenten.

“Ik geniet er zo van dat ik ga stotteren”

door Reageer

Zonnetje in radioland is Joris van de Kerkhof vanochtend.
Hij gaat riet snijden in Overijssel. Omdat de rietsnijders subsidie aanvragen. Een mooie aanleiding voor een aubade aan de natuur die de Filiaalhouder zó betovert dat hij om kwart over zes de *maan* ziet opkomen.

“Ik geniet er zo van dat ik ga stotteren” zucht Joris van de Kerkhof na een hakkelend niet te volgen half zinnetje. Tegen de snijder: “Geniet u er net zo van als ik?” Dan: “Nog even genieten in stilte.” En: “Prachtig vak hebt u, hè?” De man kan het alleen maar beamen. Een prachtig vak, en bovendien goed voor de natuur (vogels en planten).
Fikkie stoken mag de snijder ook (JvdK: “héérlijk”) en “het is zó ontzettend mooi, Marcel, ik heb wel vragen gesteld, maar ik denk: het zal allemaal wel”.
Kan de Filiaalhouder zélf iets doen? Bosjes afgesneden riet bij elkaar zetten moet wel lukken: “Vorige week had ik een schoolklas, die kon het ook dus u kunt het ook wel.” Een poging tot andere hulp (het aantrekken van de motor) leidt tot niets. Maar, wordt ons verzekerd, het op stapeltjes leggen van het riet is appeltje-eitje. Al doen de presentatoren in de studio (Marcel Oosten: “dat zal ze berouwen”) of de natuurminnende verslaggever nog geen strotje bij een takje kan leggen.

“Je hóeft niet na te denken (bij het riet snijden) maar het kán wel” lokt hij de snijder uit. Klopt, zegt die. Er kunnen “allerlei gedachten ontspruiten aan je gemoed” dus (JvdK): “Mag ik even mee in uw hoofd?” Helaas zijn de enige spruitende gedachten nu die over geld maar “ik heb zo genoten van alles” en “ik vind het prachtig” blijft de Filiaalhouder herhalen zodat hij wordt genood: “Kom gerust een keer wéér, hè?”

“Het wordt een Mooie Dag” heeft Joris van de Kerkhof ons vanochtend 2x beloofd in de traditie van ooit-Radio1Journaal-anchor Rob Trip. Of het een Mooie Dag wórdt weet ik niet.
Maar de dag is in elk geval mooi begónnen.