De Koude Kalkoen

Een nieuwe Vroege Vogel

door Reageer

Simpel lijkt het me niet, Lisa Wade opvolgen bij Vroege Vogels.
Maar Jakhals Janine (Abbring) heeft toen ze hoorde dat Lisa wegging direct gebeld, vertelt ze in de Vara-gids. Zij wou wel. De Vara wou ook. Nu de luisteraars nog.
Dé introductie is een gesprek met jakhalzendeskundige Raymond van der Meer die ons leert dat de jakhals een opportunist is maar niet gemeen. Er zijn drie soorten (behalve die van DWDD).

Mooie items vandaag over waarom de reiger wél gemeen is (hij eet donzige gele eendepulletjes “als snacks”), over bavianen van AAP die op transport gaan, over padden met nep-egelpoepjes vol mieren, over -echt waar- het verhuizen van de blaasvaren.
Leuke column van Kees Moeliker (uilenballen). Heerlijk bijpraten met Geo Wansink over de broedende oehoe. Boeiend gesprek over algen en verzuring en slappe schelpen.

De nieuwe presentatrice?
Ze bevalt me. Prettige stem, klinkt naturel. Stelt de juiste vragen.
En stelt géén vragen als ze niets te vragen hééft.
Ze is natuurlijk geen Andrea van Pol.
Maar alleen Andrea van Pol is Andrea van Pol.

Van mij mag Janine Abbring blijven.

“Bent u bakker?”

door Reageer

In de TROS Nieuwsshow een item over bedelaars e.d. die in de Haagse binnenstad de sfeer zouden verzieken.
Gast is Rogier Bakker.

Mieke van der Weij: “Bént u ook bakker?”
Gast: “Nee.”
Mieke van der Weij: “Wat bent u dán?”
Gast: “Fondsenwerver.”
Mieke van der Weij: “Okee….”

(zucht)

Het mooie van radio

door Reageer

Een heel uur (sportverslaggever) Sebastiaan Timmerman – is dat wel interessant? Dat zijn de woorden waarmee de gast zelf binnenkomt bij Nora Romanesco’s Nachtvluchten.

Het antwoord blijkt ‘ja’. Van de enige keer dat hij achtste werd bij de ronde van Groot-Ammers, opgroeien in een dorp, zijn vader die in de auto Langs de Lijn aan had. Van zijn moeder heeft hij zijn twijfels die zich uiten in “tot vervelens toe vragen of het wel goed was”.

Hoe hij zijn vrouw ontmoette? In het café. “Zoals het hoort.” Daar stond Margriet opeens achter hem met een vriendin die hij kende. En wat hád Nora Romanesco graag gehoord dat het liefde op het eerste gezicht was maar nee: hij vond haar eerst alleen aantrekkelijk. En leidde destijds best een wild leven.
Nu hebben ze een zoontje van bijna twee en (NR): “Ben je een beetje een sentimentele zak geworden?” Spijker op de kop. Janken bij een treurig verhaal over een kind op de televisie.

Dromen? “Een lekker mooi huisje tussen de weilanden.” En een wereldreis. Die hij zóu gaan maken maar toen kon hij stage lopen bij Langs de Lijn en zijn vader zei: doe dat nou.

(Mede) omdat de webcam uit staat moet Sebastiaan Timmerman zichzelf beschrijven maar al snel neemt Romanesco het over: “Frisse en guitige ogen. Best wel gespierde armen. Goed gebit. Niet zo groot.” 1.75 m blijkt. En 1x per week naar de sportschool.

Door zijn wat hese stem verwachten mensen wel eens “een grote gozer”. Zoals ze altijd zélf interpreteren. Dat, vindt de verslaggever, “is het mooie van radio – ik geef de woorden en de luisteraar schetst het beeld. Ik ben de aangever en zij maken het af.”
Mooi geformuleerd. Maar z’n spreuk uit het handgeschepte Doosje vol Geluk slaat zodanig nergens op dat Timmerman zelf reageert met: “Zo. Boem.” En Romanesco het ook maar houdt op dat hij er maar eens over “moet nadenken de rest van het weekend”.

Leuke radio.

Professionals moeten grenzen aftasten

door Reageer

De directeur van de school waarop het meisje zit dat op 12 jaar opeens moeder is geworden (Wim Moes) is boos. Op de media. Die op de stoep liggen en kinderen vragen mee te werken aan een portret van het meisje.
Jeroen de Jager: “Iemand kan altijd nee zeggen.”
Moes: “Het zijn kinderen.” Hij is mn boos op de EO.

JdJ: “Wat zijn de gevolgen van die manier van nieuwsgaring?”
Grotere ongerustheid.
Hij dient een klacht in bij de Raad voor de Journalistiek. Liever had hij gehad dat collega-journalisten dat hadden gedaan “om als professionals de grenzen goed af te tasten”.

De verslaggever geeft geen krimp en vervolgt: “De kinderen op school, hoe zijn ze eronder.”
Moes: gesprek van de dag. En: hij is “verschrikkelijk boos” want het broertje van het meisje kan niet meer naar school omdat de journalisten voor de deur staan en naar binnen filmen.

JdJ: “Ik neem aan dat los van de media jullie op school erover praten, wat vertellen jullie?
Feiten: kind gekregen, gezond, verrassing. Kinderen zijn meelevend en sturen kaartjes.
JdJ: “Is de leerkracht opgevallen dat ze zwanger was?” Nee, niemand.
JdJ: “Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Dat zie je toch!”
Nee.

Wat een merkwaardig interview.
Het werd aangekondigd als: de directeur is ontstemd over de media.
Daarover laat de verslaggever hem ook wat zeggen maar hij gaat nergens op in.
Wat hij wel doet is als al zijn collega’s de ‘vertel eens hoe het vóelt’-vragen stellen.

Straling

door Reageer

Verslaggever Roel Pauw laat zich, terug uit Japan, doormeten op straling.
Het valt mee. Erg mee.

Dokter: “U kunt met uw vrouw de reguliere begroetingen toepassen.”

De reguliere begroetingen.
Roel Pauw vraagt niet dóór.
(haha)