De Koude Kalkoen

Jeroen Wielaert

Sfeer proeven met iconen

door Reageer

Jacques Anquetil kwam uit Rouen.
Dus bezoekt Joris van de Kerkhof een warme tent waar iedereen zweet. Zestig vierkante meter zijn gewijd aan de vijfvoudig Tourwinnaar.
Foto’s, bekers (niet aankomen!) en fietsen.
Toeristen uit Nederland, Australië en Frankrijk. Een paar dagen bij de Tour ‘om sfeer te proeven’. En dan ook even dit museumpje meepikken.
En verzuchten dat Anquetil wel een geweldige wielrenner was maar itt Poulidor niet populair.

Anquetil, zegt Jeroen Wielaert in zijn óók aan deze fietser gewijde column, was “symbool van de arrogante Franse elite”. Hij vergelijkt hem (behalve in een bijzin) verder niet met Poulidor maar met Jeanne d’Arc die in 1431 op de markt van Rouen op de brandstapel omkwam.

Twee “iconen van Frankrijk” met overal beelden voor de Maagd van Orléans en nergens voor Anquetil. Jeroen Wielaert vraagt zich af of Jeanne het ‘type’ van de wielrenner zou zijn geweest. Hij betwijfelt het. Hoewel: “Hij zou haar courage wel opwindend gevonden hebben.”

Tegenover de tent ligt het museum voor Jeanne d’Arc.
Ik ben benieuwd of Joris van de Kerkhof daar ook nog langs gaat.

Lucella Carasso solo

door Reageer

Lara Rense beviel me laatst al solo, Lucella Carasso bevalt me nog méér.
Vlotte gesprekken, overal bovenop, speels, slim, uitdagend maar niet kattig.
De relevante vragen stellen aan verslaggevers en correspondenten.
Vriendelijk prikkend in Jeroen Wielaert: kan-ie Bono even voor de microfoon halen?

Helaas – tussen droom en Bono staan kleerkasten. Zodat Jeroen Wielaert (valse wraak is niemand vreemd) Bono nog wel even neerzet als *klein* en met schoenen met dikke zolen.
Zo!

Van binnenlandse dramatiek naar buitenlands drama switcht Lucella Carasso.
Op de webcam zie ik haar overleggen met collega’s. Vrolijk.
Alles onder controle.
Prettig onder controle.
Fijne sfeer.

Lieve NOS.
Het is alweer een tijd geleden dat ik iets vroeg.
Nu dus toch weer een keer.
Geef ons de solo-presentatie terug.

Alsjeblieft.

Wat afladen leuk maakt

door 3 Reacties

Een anecdote uit de Tour. In Radio Tour de France.
Door ex-profwielrenner Peter Winnen verteld aan Jeroen Wielaert.

Dat ze na een etappe achter het hotel een pony zagen staan.
Ze gingen wedden wie er het langst op kon zitten.
Dat deugt al niet want een volwassen vent hoort niet op een pony.

Maar dan. De soigneurs ‘prepareerden’ het dier door het vol te stoppen met pepmiddelen.
Zodat de pony wild werd.
Dús stopten de renners er slaapmiddelen in.
Maar toen werd de pony helemaal gék en durfde niemand er meer op.

De volgende dag fietste het tuig verder.
Winnen: “De dierenzorg was voor de hotelbaas.”

Alles verteld met een blije lach. Want: “Zulke dingetjes maken het afladen na een etappe wel leuk en te pruimen.”

Klootzak.

Afscheid van niet-buidelrat maar sfinx Hans Laroes

door Reageer

“Ik ben voor de duvel niet bang maar wel voor Hans Laroes. En nog een paar mensen. Of eigenlijk voor veel mensen.”
Marc-Robin Visscher gaat naar de NOS-hoofdredacteur die gisteren (kadootje van de redactie) het Oog mocht presenteren waar de Filiaalhouder, onthult hij, graag naar luistert zodat ik denk: wanneer slaapt die jongen dan?
Wij, de luisteraars/kijkers, mogen Laroes via Marc-Robin Visscher vragen stellen. Die we als het even kan moeten twitteren. Wat de reacties al aardig beperkt. “Zal wel weer over links en rechts gaan” vermoedt de nu nog hoofdredacteur die ontkent (das een vraag) *ijdel* te zijn: “Neu. Dat valt wel mee.”

“Wanneer voelde HL zich volledig overbodig als hoofdredacteur?” (geen antw) “Wanneer is die zaligverklaring van HL nou eindelijk eens afgelopen?” (na vandaag) “Hoe serieus neemt u uzelf” (“erg serieus maar met een glimlach”)
– Welk dier denk je dat anderen in je zien?
HL: “Ik hoop geen buidelratje.” Het blijkt *een sfinx*.
Wat gaat hij nu doen? Schrijven over journalistiek en lesgeven.
Moeten we hem blijven volgen op twitter? Mogen we zelf bedenken.

Niet alle toegestuurde vragen waren zo inkoppertje-vriendelijk. Ik zag er ook over de extra maanden salaris die Laroes krijgt na het zelf genomen ontslag. Over keuzes voor bepaald nieuws, over het wegduwen van ‘langzame journalistiek’ (nb een vraag van de eigen Jeroen Wielaert). Maar die te stellen was vermoed ik minder feestelijk.

Leuk zijn is Marc-Robin Visscher natuurlijk wel toevertrouwd. Dus vraagt hij wanneer hij Laroes de presentatiecabine binnen leidt (in het kader van de bezuinigingen): “Wie moet eruit? Marcel of Lara?”
Waarop Lara liefdevol “wat is het toch een krengetje, hè?”

Gratis lesjes journalistiek en leven

door 4 Reacties

“U” zegt Dione de Graaff aan het begin van Radio Tour de France tegen Govert van Brakel die als ex-presentator van het programma te gast is. Op zijn aandringen: ze zal proberen “je” te zeggen. Maar tot het slot slipt er nog regelmatig een “u” doorheen.
“Mijn vrouw zegt wel eens” onthult de gast, “ga ergens anders kijken, ik wil weten wat ánderen ervan vinden” – ter illustratie van zijn neiging sportuitzendingen te becommentariëren en tegelijk van hoe het in huize-Van Brakel toegaat.

Lesjes-journalistiek geeft hij gratis weg. Zijn aversie van ‘bruggetjes’, zijn kritiek op sportverslaggevers (“vooral bij de televisie”) die zich meer identificeren met de sporters dan met de kijkers of luisteraars. Zodat ze de slechte kanten (doping) willen verzwijgen.
Ook kritiek op Tom Jones, die nu hij 70 is en het geld niet meer nodig heeft ein-de-lijk een cd maakt zoals hij die altijd al heeft willen maken: dan heeft hij de platenkopende Govert dus al die jaren bedonderd. Les voor wie dromen heeft: jaag ze na, sluit geen compromissen (tenzij je anders onder een brug moet slapen natuurlijk).

Tenslotte -na zijn waarschuwing aan wijdlopige Jeroen Wielaert “het gaat van *mijn* tijd af, Jeroen, jij hebt nog een uur!”- *welk specifiek moment is je bijgebleven*. Dat was ingestudeerd want laat de NOS dat fragment nou net hebben klaarstaan.
Het blijkt Theo Koomen die toen de Tour in 1973 in Scheveningen was Jan Krekels naar de finish schreeuwde: “Toe maar jongen, jaaaaaa!” Dat, vertelt Govert van Brakel, was “de echte Theo, puur-meeslepend”: “Later, toen-ie wist dat-ie het kon toepassen en ook in de reclamewereld, toen werd het een kunstje.” (Afkeuring)

Ooit nam de presentator dit fragment op, net als andere sportmomenten. Waarom doet iemand dat? Geboeid door radio en door sport “en omdat-ie een beetje gek is en misschien omdat-ie niks anders omhanden heeft?”
De banden heeft Govert van Brakel nog, maar de bandrecorder is kapot. Oproep via Radio Tour: kan iemand ‘m repareren? En: “Hoe is het met Jan Krekels? Béllen, Dione!”
Dat was dus érg leuk.