De Koude Kalkoen

Marc-Robin Visscher

De dag van de duurzaamheid (en niet)

door Reageer

Op de dag waarop is uitgelekt dat Tineke Huzinga (hét vb van het Peter Principle) met een privé-jet voor bijna 12.000 Euro uit Italië is komen aanvliegen -en ook weer terúg- voor een vergadering bij VROM.

Op die dag hoor ik in het Radio 1 Journaal dat Schiphol last heeft van ganzen die in de motoren vliegen. En dat ze dat *niet* gaan oplossen door ze af te schieten maar door (o.a.) groene laserstralen in te zetten. Omdat ganzen die mogelijk niet leuk vinden. En: door met radar na te gaan welke vliegbewegingen de *ganzen* maken en daar dan met vliegtuigen omheen te vliegen. Hoe kjoet kun je zijn.

Op die dag hoor ik ook dat Marc-Robin Visscher de bedrijfsleider van de Plusmarkt in Delft zover krijgt dat die een Pluskadopakket opent om zich te verantwoorden dat er NIKS aan Eko of Fair Trade in zit. Het pakket (twv 25 Euro) bevat alleen huismerkprodukten. En die doen niet aan duurzaamheid. Máár zegt de man, hij kan “verklappen” dat ze denken over verantwoorde thee. En over verantwoorde huiswijn.
Hoeveel duurzame produkten verkoopt hij eigenlijk, vraagt de kritische verslaggever.
112 op tienduizenden.

MRV: “Dat is toch een druppel op een gloeiende plaat!”
Ja, geeft Klaas Breunissen van Milieudefensie toe. Maar volgend jaar misschien wel twéé druppels. “En over een paar jaar een hele grote plas!” doet Marc-Robin Visscher enthousiast.
Wie weet (ik moet het nog zien, bedoel ik). En die nare kip=kiloknallers, doet Plus daar dan óók wat aan? Vast niet, zolang Wakker Dier ze niet publiekelijk te schande zal zetten.

Slachten in Lutjebroek

door Reageer

“Je hebt zelf ook een beetje een pastorig uiterlijk zegt een marktkoopman in Stede Broec vandaag tegen Marc-Robin Visscher. Een burgemeester? Dat ziet de man niet direct in de RadioRouter. Maar er *is* een vacature.
MRV praat met de waarnemend Bm: “Zoals ik net al heb gezegd” zegt die: “De burgers leven hier naar de menselijke maat.” Nooit leuk wanneer een geïnterviewde in de uitzending teruggrijpt op het voorgesprek.
Dan nog wat brave burgers over hoe je eigenlijk geen Stede Broecer bent maar een Lutjebroeker etc. (de deelgemeenten) en dat was het in de ochtend.

Op de site van de NOS zie ik nóg een reportage die vermoedelijk is uitgezonden op een doods moment in Radio Tour de France. In Lutjebroek worden nog echte ambacht uitgeoefend. Het slachten van koeien, van kop tot kont. Verslaggever Marc-Robin Visscher doet verslag.
Ik luister. En verwacht een verslag van een slachting. Van kop tot kont.
Maar slachten is op maandag. Wanneer een boer uit Oostwoud komt aanrijden met een trailer vol koeien en lammeren die slager Groot keurt en dan dood maakt en verwerkt tot wat zijn klanten per pondje willen afnemen.

Dit voorjaar, vertelt Marc-Robin Visscher, is hier *een drama* gebeurd. Vader Groot (77) is nl ondersteboven gelopen door een koe die niet dood wou en toen zelf overleden.
Zoon Groot heeft er vrede mee: “Als je daarboven zit op te scheppen met al die collega-slagers, heb je wel het mooiste verhaal natuurlijk.”
Marc-Robin Visscher: “En wat is er in de aanbieding vandaag?”
Metworst en paardeworst.

Dat was een leuke reportage. Maar waar hij ook in Radio Tour zat: hij hing er duidelijk bij.
Zit ik nou te zeuren? Vinden anderen het wel hartstikke leuk? Of denken meer luisteraars dat de in de ochtend wel erg fragmentarische aanpak de hele RadioRoute nekt?

Genoeg te doen in Schagen

door Reageer

Paars-plus mislukt, stoer NOS-vierdaagse-meisje heeft 2 blaren (yes!), België viert feest, onze jongens en meisjes breken het kamp op in Kamp Holland, de Tour (oh la la!) en ik zet opnieuw in op de RadioRoute.
Die al direct begint met een reportage uit Callantsoog waar Marc-Robin Visscher op het strand liep zonder korte broek (“heeft de NOS geen geld voor een korte broek”) – overblijfsel van gisteren toen hij op heel even na geen verbinding kreeg.

City that never sleeps
Gezellig babbelbabbel komt de RadioRouter om tien voor half acht in de uitzending uit “Schagen, the city that never sleeps” waar maandag in de Schager Courant stond aangekondigd: Schagen live op de radio bij de NOS. MRV: “Dat ben ik!” Hij zal de krant bezoeken en dan ook nog de burgemeester “kortom, ik heb hier genoeg te doen!”

Centrumfunctie
Kwartier later: de krant. Die een primeur heeft. Pastoor Vlaar is nl niet 2 maanden geschorst maar zal binnen een maand ons alweer vanaf de kansel toespreken. Ander groot nieuws: wat voor weer zal het morgen zijn want dan is “een historisch verantwoorde optocht” terwijl het “ontzettend leuk shoppen in eigenzinnige winkels” is in Schagen dat een “centrumfunctie” vervult in de regio.
Dit alles uit de mond van Hans Duin die na een andere baan tien jaar geleden journalist is geworden wat hem prima bevalt maar de reden van de overstap wil hij niet met ons delen.

Grijzen
Kwart over negen bestijgt Marc-Robin Visscher de trap van het gemeentehuis (hijg-hijg), beschrijft de hal, stapt binnen in het atelier van schilder Viktor Baltus – en wég is de verbinding. “Dat was de RadioRoute,” zegt Marcel Oosten. “Komt-ie nog terug? Nee? Wat gaan we dan doen?” Cameron! Cameron! hoor ik iemand in zijn koptelefoon roepen.
Vijf minuten later: daar is de RadioRouter weer. Over het bijzondere licht in Schagen. Uit het raam kijken en “ik zie stekend licht” reikt MRV aan. “Lichtblauw met wolkjes erin.”
Hé, denk ik – das raar. Want ik woon niet erg ver van Schagen en dat zie ik toch echt niet. Baltus ziet het evenmin. Die ziet “vooral veel grijzen”.
Straks gaat de RadioRouter (die is vergeten waar hij morgen heen moet) nog naar de burgemeester. Wat tussen de middag wordt uitgezonden, belooft Lara Rense.

En misschien ben ik nu een zeurkous, maar het wérkt niet voor mij.
Te fragmentarisch, te onbenullig, te weinig in de uitzending. En dan ook nog die haperende verbindingen.

Verbindingsproblemen

door 1 Reactie

Ok, de RadioRoute van gisteren viel me tegen. Maar als iemand een herkansing verdient is het Marc-Robin Visscher en misschien was het probleem gisteren wel dat hij maar zo weinig in de uitzending kwam zodat hij geen kans kreeg een lijn te bouwen. Dat kan vast beter.
Zes uur Radio1Journaal aan dus. En ja, dit keer is er wél een lijn maar het is die van de Vierdaagse. Maino Remmers mag daar Filiaalhouden en er is een NOS-meisje dat opgewekt de 50 km loopt. Zodat ik met weemoed terugdenk aan Filiaalhouder Joris van de Kerkhof die zich vorig jaar ongetraind door twee dagen Vierdaagse zwoegde om toen met doorgeprikte blaren terug te strompelen naar huis.

Om kwart over acht: nóg geen RadioRoute.
Ik twitter maar eens naar Lara Rense: waar blijft Marc-Robin Visscher? Hij is toch niet ziek of gewond? Hij niet, twittert ze terug. Maar de verbinding wél. Dus: balen.
Maar! Even na half negen vertelt Lara in de uitzending dat de verbindingsproblemen met de RadioRoute *bijna* zijn opgelost. Blijf dus luisteren want MRV kan élk moment (nou ja, na het Tour-halfuur) in de uitzending komen.

Om kwart over negen is het zover.
Het RadioRoute-muziekje met de stem: “Op zoek naar verhalen die u bezig houden.” Marc-Robin Visscher praat met een verhuurder van vakantiehuisjes. Ze zijn allemaal bezet. De zaken gaan goed. Want Callantsoog, daar blijf je naar terug komen. Wel 50 jaar. En dat zal altijd zo blijven “tenzij er een olietanker aanspoelt”.
Heeft de man tips voor wat te doen bij deze hitte? Ja. Rustig blijven en naar het strand gaan.
Dat was het. En omdat er geen avond-R1J is krijgt de verslaggever ook geen kans met een later gemonteerde reportage alsnog sterk terug te komen.
Als ik de RadioRouter was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.

De NOS heeft intussen ook bedacht dat Joris van de Kerkhof vorig jaar zulke mooie Vierdaagse-radio maakte en tracteert de website-bezoeker op zijn reportages.
Hier het begin van dag 3, toen hij er dus helemaal doorheen zat.

De RadioRoute legt de lat

door Reageer

“Leef! verdorie!” roept Marc-Robin Visscher ons toe.
Het is een mooi begin van de RadioRoute die dit jaar van Texel naar zuid-Limburg loopt en die deze Filiaalhouder mag aftrappen.
“Zeg, heb je het gehoord van al die Nederlanders?”
“Ja,” antwoordt Lara Rense, “die zijn allemaal weg.” Ook de luisteraars, concludeert Marc-Robin Visscher. Maar Lara en Marcel Oosten blijven (en ik ook).
Waarna de RadioRouter ook nog even de eigen baan wegzet met “wij zijn niet de enigen die de lat deze zomer wat laag leggen”. Komop, denk ik! Ik herinner me van vorig jaar mn van jou en Joris van de Kerkhof erg mooie RR-afleveringen. Niks mis met dat zomer-Filiaal.

Een uur later blijkt dat ik wat vroeg zat te juichen.
Vier minuten leutert Marc-Robin Visscher vol met de hoofdredacteur van de Texelse Courant, verschijnt 2x p.w., oplage 7500, 97% van de Texelaars is abonnee. De opening: de kweek van zilte aardappels is veelbelovend. Aha! Doet de RadioRouter, dáár ga ik dan eens naar op zoek.

Maar een uur later staat hij in een park in Den Burg met twee vrouwen die actie voeren om te voorkomen dat een deel van het park wordt geofferd aan de woningbouw. Ze krijgen veel positieve reacties in de media. MRV: “Ik ben hier ook heel positief op bezoek” maar: hij zal officieel geen partij kiezen, zegt hij. Dit met veel jachtig ‘ja-ja’ alsof hem heet nieuws in de nek hijgt. Wat niet het geval is want het laatste half uur van het Radio 1 Journaal is op de RadioRoute na 1 grote herhaling.

“Nu ga ik me verheugen op een zilt aardappeltje” sluit Marc-Robin Visscher af.
Waarna dan ook nog de verbinding gaat haperen en het dan voor gezien/gehoord houdt.
Deze lat lag inderdaad niet erg hoog.