De Koude Kalkoen

Reclame bij de dood

door 1 Reactie

In Goedemorgen Nederland Louis Hilgers die zich boos maakt over ‘reclame bij de dood’.

Hij vertelt over een begrafenis waar het gaat regenen en het uitvaartpersoneel paraplu’s uitklapt waar groot het logo van hun bedrijf op staat. Voor zichzelf – de bezoekers laten ze nat regenen.
Dat is niet het ergste vindt de man. Wat hem echt stoort: op de urn van zijn broer stond de naam van het crematorium (Yarden crematorium – Yarden crematorium – Yarden crematorium, hij ziet kans de naam érg vaak te herhalen) even groot als de naam van de broer.
De uitvaartbranche moet tot inkeer komen.
Daarom is hij een website begonnen GeenReclameBijDeDood.

Ik heb iets met begraafplaatsen dus spoed ik me naar de site.
Die valt tegen. Op de urn na zie ik eigenlijk niets om me vreselijk over op te winden.
Wat me stoort: wie klikt op ‘Uw mening’ mag die mening per email opsturen waarna de eigenaar van de site bepaalt of hij ‘m plaatst.

Stemmen mag wél zonder filter.
65 mensen totnutoe zijn tegen reclame bij de dood, 72 zijn vóór.
Nederland windt zich zo te zien nog niet erg op over dit onderwerp.

Een beetje ondeugend en lakoniek

door Reageer

Het OM gaat vandaag giga straffen in supersnelrecht eisen tegen dronkelappen die in Oudjaarsnacht geweld hebben gepleegd tegen personen en/of goederen.
Dat is volgens de richtlijnen, zegt de Amsterdamse hoofdofficier Theo Hofstee.
Maar als ze zich door de dronkenschap niet eens herinneren wat ze hebben gedaan, vraagt Lara Rense, léren ze er dan wel iets van.
Straf is geen therapeutisch gebeuren, reageert de hoofdofficier (iets anders geformuleerd).

Roel Pauw vangt in Amersfoort een groep jongens op die voor vuurwerk (te vroeg afsteken of illegaal of beide) zijn gepakt en nu met een oranje hesje met HALT erop rotzooi moeten opruimen.
“Wat voor types zijn het?” vraagt hij aan begeleider Piet Beitler.
“Een beetje ondeugend zoals wij dat vroeger ook waren en helaas voor hun zijn ze gepakt met vroeg afschieten van vuurwerk.”
Dat klinkt mild.

Die mildheid neemt de verslaggever over. Dus zegt hij tegen de 16-jarige Medy die al eerder met Halt in aanraking was: “Want je had al een klein smetje op je blazoen.”
De knul laat zich ook niet bang maken door (andere) begeleidster Mariska van der Linde.
Hij zou bij een strafblad geen verklaring omtrent het gedrag en dus geen baan kunnen krijgen? Zal wel meevallen, denkt hij, “één kruisje”. Bovendien, weet hij, “op je achttiende is het weer weg.”
Roel Pauw: “Heerlijk lakoniek, hè, die jongens…”

Twee jongens van de groep zijn binnen een kwartier al weggestuurd.
Die moeten nu de boete betalen en krijgen dat ‘kruisje’. Want ze waren gewaarschuwd maar dat hielp niet.
Wát ze fout deden? Hesje niet aan, te traag prikken, driftig sms-en, geluid op hun kop, grote mond tegen de leiding, gewelddadig tegen de andere papierprikkers?
Roel Pauw vraagt het niet.
Jammer.

Pas op voor broeien

door 1 Reactie

Vorig jaar liep het met Oudjaar in Den Haag lelijk uit de klauwen. Dus wordt Joris van de Kerkhof erheen gestuurd om verslag te doen van de nieuwste matpartij, mocht die komen.

Knetter-knetter, begint hij zijn reportage. Het is even na 12 uur op het Kaapse Klein en hij ziet “veel kleine kinderen enorm grote stukken vuurwerk ontsteken” terwijl kinderen van een jaar of vier-vijf op een pleintje op speeltuig zitten te schommelen.

Een wijkagent stapt op een groepje drinkende jongens af. Vorig jaar, vertelt hij, ging het hier helemaal los. Dat wil hij voorkomen.
Dat losgaan, vraagt Joris van de Kerkhof, kan dat met één knal gebeuren?
Niet met een knal maar met broeien.
JvdK: “Als ik nu met ze ga praten, gaat het dan broeien?”
“Als jij gaat praten heb je binnen twee tellen die microfoon achterin je keelgat zitten!” Bulderend gelach van de wijkagent.

De verslaggever ziet vanuit zijn auto een bank naar een stapel worden versleept en in de hens gaan: “Ik rijd maar door, die agent heeft niet voor niets dat advies gegeven.”
Op de autoradio hoort hij een tevreden Van Aartsen.
Het is in Den Haag relatief rustig gebleven.

Henrik-Willem Hofs neemt de ochtend na de nacht in Rotterdam de schade op.
Een korte wandeling levert een opgeblazen lantaarnpaal, wipkip, glijbaan, prullenbakken en parkeerautomaat op.
Gehoopt wordt op wat minder schade dan vorig jaar. Toen was het 500.000 Euro.

Nu.nl zette het op een rijtje.
Dit noemen wij dus een rustige jaarwisseling.

Onweer in haar hoofd

door 1 Reactie

De LFB, federatie voor en door verstandelijk beperkten, krijgt de komende jaren véél minder subsidie.
Joris van de Kerkhof portretteert vijf mensen over hoe ze proberen aan geld te komen.

Dat is het thema van de serie maar die boodschap komt niet bij me over.
Wat ik hoor is: wat een aardige, normale mensen zijn dit. Waarmee ik waarschijnlijk vooral mezelf neerzet als bekrompen wezen dat denkt dat wie geen hoog IQ heeft een zéér simpele ziel is.

Vandaag de laatste aflevering met Mireille de Beer.
Een aardige vrouw met zangerig zachte-G accent die als kind wou dat ze er meer uitzag als ‘een mongooltje’ omdat mensen nu teveel van haar verwachtten. Soms heeft ze “onweer” in haar hoofd, beschrijft ze. Een erg mooi beeld.

Mireille is getrouwd met een man die ook verstandelijk beperkt is. Ze hebben bewust geen kinderen. Omdat ze weten dat ze dat niet zouden aankunnen. Een wijsheid die je veel niet-verstandelijk-uitgedaagden die te stom zijn om een condoom te gebruiken of die denken dat een baby allleen knus tuttelen is zou toewensen.

Over het gesprek met Joris van de Kerkhof heeft ze “een goed gevoel”.
Ik als luisteraar ook. En als lezer (met opzet kijk ik pas naar Joris’ verslag ná het horen van de reportage) wordt dat gevoel alleen maar sterker.

Of ik een kopje thee met suiker wil, vraagt ze. Ik geef een flauw antwoord: “zo zie ik er wel uit”. Om dan te vervolgen: “graag, maar zonder suiker”. Mireille zegt dan na een korte stilte: “nee joh, je ziet er helemaal niet uit als een suikerklontje”. Dit gesprek kan niet meer stuk. We praten aan de keukentafel over alles.

Elk van deze mensen was een volle week volgen waard geweest.
Zoveel aardige openheid, zoveel spontaniteit, zoveel doorzettingsvermogen, zoveel zelfkennis.
Petje af voor de geïnterviewden en voor de verslaggever die dit soort gesprekken even open en spontaan in gaat.

“Weggedrukt op Radio 1”

door Reageer

Prem Radhakishun kan me een jaar lang bijna dagelijks ergeren maar op de laatste dag ervan barst hij los in een lofzang op presentator Deborah Blekkenhorst en steelt hij alsnog mijn hart.
Gaat ze televisie doen, wil hij weten. Want nu zit ze maar “weggedrukt op Radio 1″.
“Nou… weggedrukt,” reageert Deborah.
Ja, houdt Prem vol, en ze mag alleen presenteren wanneer Felix Meurders geen tijd heeft.

Daar zit wat in en van mij mag Meurders vaker “geen tijd” hebben want de uitzendingen van DeGids.fm met Deborah Blekkenhorst zijn boeiender en leuker dan die met hém.

Kom op, Deborah, doet Prem.
Kom naar de televisie.
Want daar zijn te weinig leuke vrouwen.

Deborah geeft geen krimp.
Ze gaat in 2012 “leuke dingen doen” zegt ze. Televisie? Ze bevestigt het niet. Maar ‘nee’ hoorde ik haar ook niet zeggen.

Als het aan mij ligt blijft Deborah Blekkenhorst op de radio.
Webcam aan en: leuke dingen doen.
Maar mocht ze zich niets leukers kunnen voorstellen dan tv, dan is haar dat natuurlijk gegund.
Als ze maar niet helemáál overstapt.