De Koude Kalkoen

Tender hearted woman

door 2 Reacties

Waar begint een goede verslaggever een reportage over een bedrijf: bij iemand die er met de poten in de klei (=aan de telefoon) staat.
Dus legt Joris van de Kerkhof zijn oor te luisteren bij de secretaresse van het Atheense radiostation 984 die tussen haar andere telefoontjes ook de telefoontjes opneemt van bellers voor het politieke programma.

Ze noteert hun gegevens op een papiertje, scheurt dat af (luide scheur) en stuurt het met de flessenpost 40 meter verderop naar de redactie. Herrie. En verbazing (bij mij) dat dat nog bestaat, van die zoevende kokertjes.

Nu, een minuut in de reportage verandert de muziek op de achtergrond van muzak-pianogepingel in een Engelse song. Iets over een tender hearted woman.
Info over wat op de radio is, lopen door holle gang met iemand van de Raad van Bestuur en: bezuinigingen. Ontslagen, salarisverlagingen.
En dan, wanneer de naam van Syriza valt: daar is de woman weer. Met een slang.

Afscheid nemen we via de presentatrice (“goeie dag en tot morgen”) en nu draait Joris van de Kerkhof de volumeknop van het liedje meer open.
Now she stroked his pretty skin and then she kissed and held him tight
But instead of saying thanks, that snake gave her a vicious bite
“Take me in, oh tender woman
Take me in, for heaven’s sake
Take me in oh tender woman,” sighed the snake

Ik zoek de tekst op. De moraal is: de vrouw moet niet zeuren want toen ze de slang in huis haalde *wist* ze dat hij een slang was en slangen zijn vals en ze bijten.

Wat ik nu nog niet weet is of dit het lijflied is van Radio 984 of dat Joris van de Kerkhof via de song een stiekeme boodschap onder zijn reportage heeft willen zetten.

To the death or survive

door Reageer

Joris van de Kerkhof praat in Griekenland met gewone mensen.
Met Spyros Lessis bijvoorbeeld.
Die hij zes weken geleden ook al sprak en die toen vertelde dat hij een proteststem ging uitbrengen op de Gouden Dageraad. Omdat de regering moest “opgeschrikt”.

Dit keer gaat zijn stem naar een grote partij, de Syriza of (waarschijnlijker) de Conservatieven. Want het zijn wel allemaal leugenaars, vindt hij, maar er moeten beslissingen worden genomen.
Maandag moet er een regering zijn “or we go to the death or we survive”.

Toen Joris van de Kerkhof Spyros zes weken geleden sprak had hij een baan bij Defensie en een tweede baan als ober. Zijn salaris op Defensie was teruggebracht van 1000 naar 677 Euro en nu kreeg hij van de baas van het café te horen dat hij daar genoegen moest nemen met 20 Euro voor 10 uur werk of anders voor hem duizend anderen. Terwijl hij alleen al aan huur 300 Euro kwijt is.
Wat nu. Misschien terug naar zijn eiland waar tenminste eten is: tomaten, aardappels en dieren. Zegt hij, stelt de verslaggever vast, met “a big smile”.

Als ik ergens een hekel aan heb zijn het gesprekjes met gewone mensen die niets meer toevoegen dan dat deze ene gewone mens toevallig dat ene vindt.
Met als toppunt van ellende de gemakzuchtige ‘Mag ik u wat vragen? Nee? Mag ik u dan wat vragen’ -straat-voxpop.

De gesprekjes van Joris van de Kerkhof zijn anders.
Het zijn portretjes van mensen die ons inkijkjes geven in hun ziel en tegelijk in de problemen van het volk.
In 3-4 minuten leren we ze kennen en gaan we een beetje van ze houden.

Die portretjes geven de verkiezing van vandaag kleur.
Hij gaat niet over de Euro, hij gaat over de mensen.
Voor wie ik vurig hoop dat ze ‘surviven’.

Wat is er mis mee als je wat stinkt

door Reageer

“Daar staat-ie. Dat is ‘m, he?”
Joris van de Kerkhof wijst omhoog en Paul Efmorfides, eigenaar van het miljoenenbedrijf Cocomat, weet direct wat hij bedoelt.
“De zon. Ja, wij hebben de zon hier in Griekenland.”
Wel 300 dagen per jaar hebben ze de zon en daarom kunnen ze alles produceren wat hun hart begeert. Zoals hij zelf ook doet in een tuin naast zijn bedrijf. Aubergines, courgettes.
Maar “mensen vechten voor auto’s, voor huizen, weet ik veel”.

Er is geen crisis, zegt Efmorfides gedecideerd. Tegen onze verslaggever: “Merk jij crisis.”
Nou, dat toch wel. Joris van de Kerkhof was hier ook een paar jaar geleden. Toen stond er een file op de snelweg verderop. Nu rijdt het verkeer gewoon door.
Maar dat blijkt juist goed, vindt de man met een charmant accent dat sterk aan Martin Simek doet denken. Omdat mensen nu 2x nadenken voor ze in de auto stappen of dat ze de bus zullen nemen of de fiets.

Grieken, zegt de man misprijzend, zijn dik geworden. Ze lijken wel Duitsers, overweight. Omdat ze alles met de auto willen doen, al is het een pakje sigaretten halen bij de kiosk. Waarom? Ze zijn bang dat ze op de fiets gaan zweten. “Maar wat is er mis mee, als je een beetje stinkt?”

Efmorfides leidt Joris van de Kerkhof zijn fabriek binnen.
Over het pad met kiezelstenen naast het pad. Op blote voeten moet hij: “Een goeie massage voor jouw voeten.”

“Is dat Grieks?” vraagt de verslaggever. Bij de groente legde Efmorfides een hand op zijn bovenbeen en bij het lopen een hand op zijn schouder en hij wou hem steeds aankijken.
Onmiddellijk associeer ik ‘Grieks’ met die beginselen maar “ja natuurlijk, je zoekt contact, dat is toch leuk, dat iemand welkom is bij jou.”
En: “Ik wil jou aanraken, ik vind jou een leuk persoon.
Jij lacht, dus dat doe ik.”

Wat een leuke man (die het ook nog heeft over Spartaanse principes).
En wat een leuke verslaggever die steeds opnieuw met mooie, warme verhalen weet te verrassen uit het land waar de zon 300 dagen per jaar schijnt.

Foto: Joris van de Kerkhof

Pas op voor witte paarden

door Reageer

Het is over en uit met voetbal (niet) kijken met zwerfkatten voerende vrouwen en zeilen en schoenen kopen is er ook niet meer bij.

Joris van de Kerkhof is bij een toespraak van de leider (JvdK: “de Grote Leider”) van de linkse partij Syriza.
Geroezemoes, muziek en daar komt hij Alexis Tspiras het podium op: sportief uiterlijk, armen in de lucht.
Aan de zijkant van het podium een tekst: Samen kunnen we ze tegenhouden.

Waarna de verslaggever de retoriek de retoriek laat en ons doet meeluisteren met zijn eerder opgenomen gesprek met de nummer 9 op de kandidatenlijst.
De econoom Tsakalotos.
In prachtig Brits legt die uit dat we niet moeten bezuinigen want dan krijg je dezelfde situatie als de jaren dertig wat tot de opkomst van de nazi’s heeft geleid.
“If you’re fearful of the future, you’re vulnerable to many white horses.”
Die uitdrukking kende ik niet, mooi vind ik hem wel.

Europa is bang voor Syriza. Bang dat ze niet meedoen met de eerder gemaakte afspraken.
Syriza is wel pro Europa, zegt Tsakalotos.
Alleen: het kan socialer, rechtvaardiger en democratischer.

Zelf zou hij als minister, samenwerkend met de kleine linkse partijen, zich eerst bezig houden met de armen: “Bring some relief to poor people.” Omdat er anders angst is. “And despair and fear are bad advocates for stabilisation.”

Joris van de Kerkhof gaat terug naar de toespraak van de Leider.
Enthousiast publiek. Applaus. Terugzwaaien.
En de belofte dat na maandag alles anders zal zijn.

Ik hoop dat het waar is.
Want anders komen die white horses en daarop zit blijkbaar geen prins die je wil wakker kussen (en dan trouwen) maar een ongelooflijke creep.

Foto: Joris van de Kerkhof

Lachen om dierenleed

door 1 Reactie

Op de 1 of andere manier is het tot veel mensen nog steeds niet doorgedrongen dat het *niet* leuk is wanneer dieren lijden.

Vanochtend is een ontsnapte kangoeroe bij de A27 doodgeschoten.
Esther Ouwehand (PvdD) stelt Kamervragen en brengt in herinnering dat ze op 18/5 ook al een vraag stelde over een losgebroken kangoeroe (die nog niet is beantwoord).
Ze wil het over twee dingen hebben: dat mensen geen exoten als huisdier moeten houden. En: waarom in het geval van vanochtend niet is gekozen voor verdoven of afsluiten van de snelweg.

Ger Koopmans (CDA) komt niet meer bij. Haha. Kamerdebat! En dan ook graag de minister van Verkeer erbij omdat de Wallaby 21/2 uur heeft rondgelopen bij een snelweg.
Gerdi Verbeet, ook al zo’n lachebekje: “Ik stel voor dat u daar dan samen een zaaltje voor huurt.”

Ik houd mijn hart vast wanneer Tom van ‘t Hek (die ik onvoldoende ken om te weten hoe hij tegenover dieren staat) belt met Esther Ouwehand.
Zal hij de kwestie bagatelliseren? Zal hij *krities* zijn, zal hij flauwe grappen maken?
Hij stelt serieuze vragen.
Meer dan dat. Wanneer Ouwehand wat warrig wordt over waar ze nu precies voor en tegen is en ze niet alleen krokodillen en wurgslangen maar ook ontsnapte koeien in de strijd gooit, zet hij haar met de juiste vragen terug op de rails.

De PvdD wil (o.a.) dat er een lijst komt met dieren die je wel en niet als huisdier mag houden.
TvtH: “Komt die lijst nog voor de verkiezingen?”
EO: “Er wordt al 20 jaar over gesproken en Bleker heeft al acht weken geleden beloofd dat er *nog deze week* zo’n lijst zou komen.
Maar Bleker doet vooral waar hij zin in heeft en wij proberen hem zover te krijgen dat hij ook eens iets doet voor de dieren.”

Mooie uitsmijter.
Met dank aan de presentator.