De Koude Kalkoen

Lunch!

Grachtengordel

door Reageer

In Lunch! een discussie over literaire tijdschriften. Of ze zin en toekomst hebben. Ja zegt Merlijn de Boer van Tirade, mwah zegt Erik Noomen van uitgeverij Podium.
Hoewel het érg lang geleden is dat ik een literair tijdschrift in handen had, weet De Boer me al snel enthousiast te maken. Mooie verhalen, prachtige gedichten, boeiende essays staan er in.

Jamaar, wil presentator Jurgen van den Berg weten, hoeveel abonnees heeft Tirade. Niet zoveel zegt De Boer (duidelijk in het defensief). “Veel grachtengordel, hè” concludeert Van den Berg. De Boer: “Zal ongetwijfeld ook grachtengordel bij zijn… maar wat bedóelt u daar eigenlijk mee?” Ik vermoed dat de presentator (die ik inschat op niet-grachtengordel) het bedoelt als diskwalificatie maar het is Noomen die het met “dat zal altijd al zo geweest zijn” vertaalt naar: daar wonen nu eenmaal een hoop intellectuelen.

Volgt een boeiend gesprek over het belang van een literair tijdschrift voor jonge talenten, hoe de inhoud van zo’n blad te presenteren (snoef gerust op een stuk van Herman Koch) en wel of niet “ontoegankelijke hermetische poëzie” (Noomen) er in zetten. “Een goed tijdschrift met leesbare artikelen” wil De Boer maken waarop Noomen: “Dat wil Flair ook” en Lunch! heeft het Hollands Maandblad gebeld waar men zei: “we willen juist zo hoogdrempelig mogelijk zijn”.

Noomen aan het slot: “Er hoort ook een goeie website bij en een Facebook community.”
Jurgen van den Berg: “Je wil dus dat het niet alleen tot die grachtengordel beperkt blijft.”
En het is dat het verder zo’n gesprek op niveau was met een overvloed aan prikkelende stellingen en discussie, anders had ik nu iets kattigs gezegd over dat gezeur over die grachtengordel of een lijst gepubliceerd met leuke mensen die daar wonen.

Naar eigen zeggen veel reacties gehad

door Reageer

Ik weet niet of het leuk werken is bij de NOS.
Maar ik heb in de loop der jaren veel NOS-sers horen klagen dat hun werkgever niet al te zorgvuldig omgaat met het personeel. Om die reden ben ik wel verbaasd maar niet verbijsterd wanneer ik zaterdagochtend op twitter lees dat de NOS Australië-correspondent Wabe Roskam na 15 jaar bij het oud vuil heeft gezet.
‘Onze’ (nu: voormalige) man Down Under wijst ons op zijn weblog waar hij behoorlijk tekeer gaat tegen de chef Buitenland Gerard van den Broek. Ik voel mee met Roskam dus zet ik een aardig twietje op twitter en een aardig commentje onder dat stuk.

Vandaag besteedt Jurgen van den Berg in Lunch! aandacht aan de dump: “We zullen zijn Friese tongval dus niet meer horen in het Radio 1 Journaal.” Hierna wat Wabe-fragmentjes.
Hij heeft zijn NOS-plopkap ritueel verbrand, vertelt de presentator. En hij “bedankt de honderden mensen die *volgens eigen zeggen* via mail en twitter hebben gereageerd op z’n vertrek”.

‘Volgens eigen zeggen’. Dat suggereert dat het mogelijk (waarschijnlijk?) niet waar is maar dat Roskam het verzint. Op twitter alles natrekken voert me wat ver maar nog eens kijken op dat weblog kan altijd. Twee commentjes. Waarvan die tweede die van mij. Dan zou hij dus minstens 100-150 mailtjes moeten hebben gehad. Kán.
En mogelijk overdrijft de afgeserveerde correspondent inderdaad een beetje. Wat ik hem niet kwalijk neem onder deze omstandigheden.

Het is die uitdrukking die me dwars zit. ‘Volgens eigen zeggen’ daar druipt het “ik geloof er geen bal van” vanaf. ‘Hij zegt dat hij…’ zou neutraler, kleurlozer zijn geweest.
Mijn -wellicht wat overgevoelige- twee centen.

Actie en reactie

door Reageer

In de goeie ouwe tijd toen Marjolijn Uitzinger nog politieke debatten op Radio 1 presenteerde was haar programma pas écht leuk wanneer Rutger van Santen van de Wereldomroep meedeed. Vlotte prater en niet bang iets te zeggen waar tere zieltjes zich mogelijk aan zouden ergeren.
Tot mijn genoegen hoor ik hem gisteren in de Verkiezingskaravaan. Napraten over de uitslag. Waarbij hij o.a. zegt: “Een groot gedeelte van het electoraat van de PVV zijn tamelijk domme mensen, die niet goed nadenken, die zich heel makkelijk laten misleiden door figuren die op onderbuikgegevens kapitaliseren.”

Dit nu valt fout bij Jan Dijkgraaf van HP/De Tijd. Die op de website het 06-nummer van Van Santen vermeldt en oproept de man te bellen. Wat vele tientallen keren is gebeurd, vertelt de journalist in Lunch aan Jurgen van den Berg. Zodat hij een advocaat heeft ingeschakeld om eerst te zorgen dat z’n nummer van die site verdwijnt (is intussen gebeurd, zie ik) en om vervolgens uit te rekenen hoeveel schade hij heeft geleden omdat hij niet bereikbaar was door al die klojo’s die bij ‘m aan z’n mobieltje hingen.  Jan Dijkgraaf krijgt daarvan de rekening gepresenteerd.

Waarna ik een minuut of tien zit te peinzen over een pakkende slotzin variërend van ‘triest’ tot ‘schandelijk’ en nog wat ertussen maar er schiet niets fraais te binnen.
Als dit een openbaar log was konden lezers in de commentjes met dat fraaie komen. Nu blijft het tussen de niet voldoende geïnspireerde kalkoen en mezelf en klooi ik -overigens opgewekt- verder.