De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Een vuist maken en oefenen

door 4 Reacties

Voor of tegen schaliegas – hoeveel nieuws valt er nog te halen op de zoveelste “we gaan samen een vuist maken richting Den Haag”-bijeenkomst van MilieuDefensie c.s.
Niks natuurlijk tenzij de actievoerders zich bedenken en zeggen: weetjewat, doe toch maar dat boren.
Of dat de boorder in spe roept: kap er maar mee, jongens en meisjes, we zien er vanaf.
Noch het één noch het ander gebeurt gisteravond in Marknesse.

Joris van de Kerkhof lost het op door de stoere en uitleggende taal te verweven met het gezang dat komt uit de NH kerk “tien meter verderop” waar wordt “geoefend”.

Het geluid van het gezang en het gepraat overlappen, dan valt de muziek weg om dertig seconden later weer aan te zwellen.
Citaat van de boorder zónder muziek.
Dan wanneer de mensen uit de kerk óók komen tekenen (JvdK: “ging goed, hè, dat zingen” vrouw: “dankuwel”) eerst wat pianogepingel en dan weer zang vermengd met geroezemoes.

*Erg* leuk gedaan.

Dichtgevroren met een fles cola

door Reageer

Hoogtepunt van de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal zijn de gesprekken met Chizki Loonstein, een Nederlander die is ingesneeuwd op de A1 ten zuiden van Lille.
Om 1 uur vannacht is de man gestrand en elk uur brengt hij spannend verslag uit aan Lara Rense en Marcel Oosten (en de luisteraars).

Loonstein heeft alleen een fles cola waarmee hij zuinig is. Hij ziet de benzinemeter fluks dalen omdat hij de verwarming aan heeft.
Voor hem een vrachtwagen en achter hem een vrachtwagen.
Zijn deur is dichtgevroren.

Een uur later heeft Loonstein door er met twee benen hárd tegen te trappen de deur toch opengemaakt.
Om de vrachtwagenchauffeur te helpen die hij achter zich uit diens cabine zag tuimelen.
(De man heeft diabetes)

“We houden contact” belooft Lara Rense.
Zodat ik even denk dat ze op de redactie blijft speciaal om Chizki Loonstein door zijn ordeal te slepen.
Maar ‘we’ is een pluralis die slaat op de NPO Radio 1 in even na tien uur de persoon van Sven Kockelmann.

Zet duizenden mensen klem in een treurige file en doe ons hun nood voelen via 1 goedgebekte Nederlander die ook nog foto’s maakt.
Hoe déden we dat toch in de tijd voor de mobieltjes.

“Ze vreten alles op, hè?”

door 1 Reactie

Maandag keert een toestel van Easyjet terug naar Schiphol omdat er ganzen in de motoren terecht zijn gekomen.
Dús gaat Maino Remmers op bezoek bij “jager en boer” Reinier van Elderen en bespreekt met hem wat er allemaal tegen ganzen wordt gedaan en dat het niet helpt.

Maino Remmers:
“Ze vreten alles op, hè?”
Jager: “Ja, bijzondere planten en zeldzame soorten.” (O?? Welke dan?)
MR: “Levert het nog wat op, een gans schieten?”
Slechts 50 cent bij de poelier.
MR: “We moeten meer gans gaan eten.”
Jager: “Ja want ze brengen schade toe aan de landbouw en aan de natuur en aan de vliegveiligheid dus ik zou zeggen: Eet een gans en geef de natuur ook een kans.”

Wat ook kan, behalve schieten: eieren rapen.
MR: “Zijn ze lekker?”
Rapen mag overigens alleen met vergunning net als schieten.

MR: “Er is ook een discussie geweest over vergassen, bedwelmen zachter uitgedrukt maar dat kan alleen als ze in de rui zijn.”
Klopt. Dan heb je er, weet de jager, “in 2-3 uur wel 500-700 tegelijk en dan zijn ze binnen 40 seconden…”

MR rondt af: “Tja, we moeten meer ganzeneieren gaan eten misschien en de ganzen eten dan is het ook weer interessanter om ze te schieten.”

Denk je dat ik het eenzijdig samenvat en dat Maino Remmers wél kritische vragen stelde en er blijk van gaf dat hij zich écht in de materie had verdiept?
Lees zijn weblog en laat je uit de droom helpen.
Je kunt daar ook de hier beschreven fragmenten beluisteren.

Raadsels en een rotan gevlochten hart

door 1 Reactie

Gisteren erger ik me vijftig tinten (minstens) groen en geel aan het nieuwe avond-Radio 1 Journaal.
Mn de onbenullige opdracht aan de live verslaggever die daarmee ongelooflijk kneuterig aan de gang gaat daarin gestimuleerd door de presentator veroorzaakte bij mij een wildwoest waas voor de ogen.

Vandaag gaat het tweetal niet ginnegappen (dat is een pre).
En tel ik als (deels) serieuze onderwerpen: debat TK over crisis, gesprek met twee jeugdwerklozen, Sacha de Boer die ons gaat verlaten, Korea, Van Persie, China, burgers die naar de kroning willen, Diane-pil, fototentoonstelling Eve Arnold, Robert M., Kenia.

Jeroen de Jager is naar Groningen ivm echtpaar dat is vermist en toen gevonden en zou het een misdrijf zijn en wát zijn het voor mensen.
“Heel veel raadsels” wordt de live verslaggever gewaar.
En: “Het voelt een beetje als een detective, dat krijg je als je ter plekke bent met al die plaatsen delikt!”

De politie, vertelt hij, is bezig met ‘passantenonderzoek’: “ze hebben alle huizen nagelopen en dat heb ik zelf ook gedaan.”
Zo weet Jeroen de Jager nu dat het gaat om een “heel gewoon echtpaar”.
Om dat vast te stellen heeft hij ook nog bij ze door de ruiten naar binnen staan loeren en zag: “een lederen bankstel en een rotan gevlochten hart voor het raam en een emaille bordje met een klein hondje aan de gevel”.
(O got, geef me dat als ik tragisch aan m’n eind kom R1J NIET Jeroen de Jager met zijn nieuwsgierige neus tegen mijn al een tijdje niet gewassen ramen duwt)

Ik word, zakelijk samengevat, niet veel wijzer van dit soort reportages en zou de NOS vriendelijk willen verzoeken ze achterwege te laten.
Bel gewoon vanuit de studio over de voortgang van het onderzoek – dat informeert me genoeg.

En Lucella Carasso?
Die deed het best goed.
Zoals ze het altijd best goed (of nog veel béter) doet.
Alleen valt het me bij zes(!) plaatjes moeilijk de aandacht bij de -grotendeels- serieuze onderwerpen te houden. Bij elk muziekje zakt wat concentratie weg.
En bij het volgende item krijg ik die niet meer terug.

Zodat R1J in de avond -meer dan in de ochtend- een gevalletje oor-in-oor-uit-behang wordt.

Lucella Carasso verdient beter.
De luisteraar trouwens ook.