De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Filosofische RadioRouter in de dorpspolitiek

door Reageer

“Ieder begin moet ergens beginnen.”
Joris van de Kerkhof zegt het en is dan blij verrast omdat het, vindt hij, “filosofisch” klinkt.
Presentator Marcel Oosten lijkt niet onder de indruk. Hem valt vooral op dat hij vanochtend in de RadioRoute “alleen maar klagende mensen” hoort.
Plaats: Hardinxveld-Giessendam met net geen 18.000 inwoners. De onderwerpen, kondigt Joris van de Kerkhof aan: vriendjespolitiek, problemen met het kerkhof, geluidsoverlast Betuwelijn. “Maar dat moeten ze dan natuurlijk ook nog allemaal gaan *zeggen*.” Want dat is het leuke van radio: dat wéét je niet vantevoren.

Henk de Vree, raadslid van de Transparante Partij voor Algemeen Belang, wil niet breed uitpakken over politieke spelletjes maar zegt wel dat zijn partij niet serieus wordt genomen (en daarom buiten het college is gehouden).
Waar nodig voert Joris van de Kerkhof hem een beetje. Wanneer De Vree bv zegt dat er “door weinig regie van de kant van de gemeente” geen multifunctioneel centrum komt, oppert de RadioRouter: “Volgens mij hebt u wel ideeën waarom het wordt tegengehouden door het christelijk college” en “Hebt u het idee dat ze hun christelijke ideeën laten prevaleren boven het belang van het dorp”.
Raadsleden van TAB worden door collega’s van andere partijen op een niet-leuke manier aangesproken op hun TAB-zijn, vertelt De Vree nog. JvdK: “In de raadsvergadering?” Nee: “Op parkeerplaatsen, ‘s avonds in het donker.” JvdK: “Dat roept hele rare associaties op, hoor.”

Ook nog even langs bij de actiegroep Stapvoets Rijden van Goederentreinen (tegen de Betuwelijn) en tenslotte de wat afgemeten SGP-wethouder Boerman. Die ontkent dat er niet naar TAB wordt geluisterd en weerspreekt dat ze ondanks hun 5 zetels (=1/3 van de stemmen) buiten het college zijn gezet: “Ze hebben zelf wegen afgesloten die wij open wilden houden.”

Het kwam er dus uit. Soms met wat hulp van de verslaggever.
Alleen dat kerkhof (nog?) niet. Terwijl TAB zich daarvan juist zoveel had voorgesteld.

@prins @nos

door Reageer

“Kunt u mij de weg naar Lammetjeswiel vertellen?”
Joris van de Kerkhof schiet een willekeurige ‘meneer’ aan die er toevallig vroeger naast woonde en die -nu wordt het al minder toevallig- wethouder Jeugd en cultuur is in Alblasserdam.
Het gaat over blauwalg in deze “geweldige speelplaats voor de kinderen” waar alleen *op eigen risico* mag worden gezwommen wat vier, nee: vijf! ganzen doen. “Ah…” de RadioRouter klinkt vertederd, “ze komen naar ons toe…”.
Wordt het nog wat met het zwemwater? De provincie doet een proef bij Delft. Een bubbelbad. Om het water in beweging te krijgen.

@prins
De molens van Kinderdijk. Het ging er al over en deze repo begint wat voorspelbaar (vind ik): gemaal, muziek, filmpje, stem, ouderwets, “strijd tegen het water”.
De man die erover gaat heeft dromen. Groter en mooier moet het.
JvdK: “Een experience!” Precies.
Ze lopen een deur uit. “Tis echt waar, hè, niet alleen een plaatje uit het verleden – die molens, die staan er écht.” Ze staan er en ervoor betalen zou leuk zijn maar of dat haalbaar is (babbel, praat).

Wat in elk geval leuk zou zijn: als Willem-Alexander een filmpje insprak.
Doe een oproep! bedenkt de RadioRouter. Dus: “prins, als u luistert….” begint de man. “We zouden heel blij zijn als u uw stem…” … 500.000 bezoekers per jaar… uitleggen wat wij in Nederland met molens gedaan… watermanagement.
Svp mailen aan info@molenskinderdijk.nl

Zullen wij mailen aan info@nos.nl dat we Joris van de Kerkhof gewoon-geweldig vinden? Simply the best, absolutely fabulous en nog zo wat.

Floepende eenden en dobberende bootjes

door Reageer

“Een eend waggelt over de dijk met vier kindereendjes, het waggelt prachtig en dan floep! Door het gras het water in.”
Dat moet dierenvriend Joris van de Kerkhof zijn die in de RadioRoute de economische problemen en mogelijkheden van Alblasserdam voor ons neerzet. Daarbij geholpen (minder poëtisch) door wethouder Peter Verheij (SGP) met het bruggetje dat het buiten grijs is naar “is het ook grijs financieel gezien”.
Na een bestuurscrisis (in 2007) zijn er, vertelt de wethouder “stevige stappen gezet maar het heeft een lange adem nodig”. “Flikken ze geen enorm flauwe kunstjes” veronderstelt de RadioRouter over de ambtenaren. “Zitten er geen messen in uw rug, u staat dicht tegen de muur, ik kan het niet zien.” Verheij verzekert hem dat zijn rug mes-loos is.

Wanneer Joris van de Kerkhof begint aan een volgende lyrische beschrijving over “tien jachtbootjes die aan het dobberen zijn op het water en tussen deze bootjes en de brug…” begeeft de verbinding het weer eens. Wanneer hij net voor het nieuwsblok terug in de uitzending komt wordt snel een sjeik uit Amman er doorheen gejast die ik zo niet kan plaatsen.

De directeur van Nedstaal (waar veel ontslagen zijn gevallen) “komt aanrijden in een open sportwagen” vermeldt de RadioRouter waarmee de man is neergezet. Houdt hij wel contact met de 110 van de 330 mensen die hij heeft moeten ontslaan, wil Joris van de Kerkhof weten, “of is het strepen, jammer, zoek maar een nieuwe baan”. Hangt ervan af hoe lang ze in dienst waren.
JvdK: “U bent niet zo koud als staal?” Helemaal niet, blijkt later.

Alblasserdam, Kinderdijk, molens.
Nog wat plannen. Entree heffen op het dijkje met de molens. Boten de toeristen laten vervoeren. Toeristenbelasting. Een Holland House waar de (meest) Japanners glas uit Leerdam en Delfts blauw en andere typisch Nederlandse snuisterijen kunnen aanschaffen.
Floep!

Good morning, my name is …

door Reageer

Robots in Japan.
Wouter Zwart maakt er een zomercolumn over, tenminste zijn reportage klinkt alsof hij bedoeld is om dadelijk op tv te komen.
Leuk muziekje, dan: er zijn 3 soorten robots. Industriële die auto’s in mekaar zetten, communicatieve (“good morning, my name is …”) en robots die ons “bijstaan in de taken en functies in het leven”.

“Ik lig in bed” vertelt ons Wouter Zwart. Een bed van waaruit hij alles in huis kan bedienen terwijl het bed ook nog eens zijn lichaamsfuncties meet. Hé, er is iets met zijn bloedsuiker. Dus neemt het bed contact op met een dokter die op een schermpje verschijnt en daar gaat de bel al: een boodschapper brengt medicijnen. Waarna het bed ook nog kan veranderen in een rolstoel.
Reden van deze inventiviteit: Japan vergrijst. Er zijn niet genoeg jongeren om voor de ouderen te zorgen. Door deze technische snufjes kunnen ouderen en invaliden aan de maatschappij blijven bijdragen. Want het zijn “sociale, wijze, levenservarenen dus ook een economische schat waar het hele land iets aan heeft”.

Dan nog wat bionische ledematen, een professor die zichzelf als robot heeft gekloond (met ogen die gezichten herkennen) en het muziekje en dat was het slot van een ontzettend leuke reportage.
Dadelijk eens kijken of het inderdaad ook een tv-column is.

Hiken – das toch gewoon lópen?

door Reageer

Toen het Radio 1 Journaal het Filiaal nog niet had vervangen door het niet-Filiaal, was Mattijs van de Wiel 1 van de Filiaalhouders. Deze week herleven die tijden met eerst Filiaal-achtige berichtgeving uit Stavoren en vandaag bij Scouting Nederland waar de Jubjam wordt gevierd.
“En dan moeten ze een week weg bij hun ouders…” zegt hij invoelend over de kleintjes (7-11) op het welpenterrein. Eerst zat hij bij de Bevers, vertelt een jongetje, maar dat was niks. Nu, de Dolfijnen, dat is veel beter.

“Hoe vinden andere kinderen het: stoer of een beetje stom?” Mattijs van de Wiel vraagt het aan de welpjes en aan de Explorers (15-18 en “het lastigst wakker te krijgen”). De reacties blijken wisselend.
Kamp vindt iedereen “wel gezellig” en straks gaan ze hiken (MvdW: “Das toch gewoon lópen?”) en bij de Explorers staan de tenten als ware het Lowlands met ertussen lege bierblikjes. “Mag dat allemaal?” “Als je 16 bent,” luidt het antwoord dat mij niet helemaal geruststelt.
Er wordt een tent opengedaan: “Emiel en Tom, worden jullie wakker? Er staat hier een meneer voor de deur die wil even kijken hoe jullie erbij liggen.”

Een van de vele activiteiten van deze dag is “up into the air” wat neerkomt op een computersimulatorspel: net doen of je vliegt. Om “aan te sluiten bij de belevingswereld” van de kids. Want hutten bouwen en knopen leggen, daar lopen ze niet meer voor warm.
Zo gaat spoorzoeken nu met een GPS. Wát?! Doet Mattijs van de Wiel. Maar het is toch best moeilijk, probeert de directeur van Scouting NL hem te overtuigen. Ze doen iets met coördinaten nl. Het is niet alsof een TomTom zegt: bij de volgende boom links aanhouden.

Mattijs van de Wiel als (bijna)Filiaalhouder.
Goeie ouwe tijden herleven.