De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Kritische vragen niet gewenst

door Reageer

‘We’ gaan naar Libië.
PVV en SP (en PvdD) zijn tegen. PvdA en D66 hebben er nog een leuk slaatje (meer ontwikkelingshulp) uitgeslagen. Wie de leiding heeft van het geheel blijft onduidelijk (men vergadert verder).

Menno Reemeijer zwaait onze jongens en meisjes uit in Leeuwarden.

Hoogtepunt (of dieptepunt): Hans Jaap Melissen die vertelt dat journalisten van landen die niet meedoen worden tegengehouden en dat toen hij zelf na een kritische vraag het antwoord wilde noteren een woordvoerder van de Nationale Raad probeerde zijn pen af te pakken.

Het is (de dag van) Nationale Boomfeestdag

door Reageer

“Zullen we nog 1x het lied doen, jongens?
We zijn nu op de radio!”
Marc-Robin Visscher is met twee schoolklassen op weg naar Venlo (MRV: “Venlo is the place to be”) waar de kinderen bomen zullen planten. Omdat het Boomfeestdag is.
Toen de Filiaalhouder klein was heeft hij “met groene laarzen in de modder” zélf bomen geplant (toen heette het nog Boomplantdag) en: “In mijn herinnering was ik de hele dag bezig”. Maar, weet hij nu, dat zal wel niet.

Een de-dag-ván-Filiaal dus. Marc-Robin Visscher opgewekt babbelend met kinderen: “Zijn jullie er klaar voor? Wat heb je meegenomen? Heb je wel laarzen?” En: laten we het Boomfeestdaglied nog eens zingen.
Anneke Hageman heeft met een kinderkoor het lied ingestudeerd, een juf van 1 van de scholen neemt de kinderen mee naar een arboretum. MRV tegen een kind: “Ben jij daar wel eens geweest?” Kind: “Nee, ik niet.” (zul je altijd zien)

“Vertel eens wát jullie zingen?” probeert de Filiaalhouder waarop de kids opnieuw spontaan losbarsten in (o.a.) “dan wordt het tijd om iets te doen aan een zorgeloze toekomst”.
De directeur van de Boomfeestdag aan de lijn. Meneer Derksen. Kan die even een couplet zingen? Jazeker kan hij dat! (en nog toonvast ook). MRV: “Dames, kom op!” tegen zanggrage meisjes (“dan is het tijd om iets te doen”).
Laatste zin: “Frisse lucht is veel meer waard dan een miljoen.”

Dat ging dus helemaal nergens over.
Maar ik ben dol op dit soort Filialen van Marc-Robin Visscher.

Niet te veel succes

door Reageer

In het Radio 1 Journaal een reportage van Olof van Joolen over iets dat vertrekt.

Marcel Oosten kondigt af: “Net als onze verslaggever Olof van Joolen ook vertrekt. Naar de Telegraaf.
We wensen hem veel succes. Maar niet te veel.”

Lara Rense: “Dat wou ik ook al zeggen: niet te veel.”

Opmerkelijke uitwuif.

Kind voor vrouw van 63

door 5 Reacties

Het kind van de oudste Nederlandse (63) die via ivf zwanger is gemaakt is vandaag geboren. Met de keizersnede.

Anderhalve week geleden sprak Mattijs van de Wiel met haar en Tineke Geessink blijkt een aardige, verstandige vrouw. Ze heeft nagedacht over wat ze ging doen. Ze wou heel graag een kind. Het was nu of nooit. En een voor een strepen de verslaggever en zij alle bezwaren af.
– Geen enkel mens weet hoe oud ze wordt.
– Jonge moeders kunnen er een potje van maken.
– Kinderen kunnen gemeen zijn over ‘jij hebt een ouwe moeder’ (ze hoopt van niet).
– Ze heeft geen man – maar wie weet wat kan komen.

Een voor de handliggend argument dat ze *niet* gebruikt: mannen verwekken op nog wel hogere leeftijd kinderen. Dit legt Tim Overdiek voor aan hoogleraar gezondheidsethiek Inez de Beaufort die er niet veel antwoord op heeft.
Wel zet ze neer dat je als kind van je moeder mag verwachten dat die je “naar volwassenheid begeleidt in goede gezondheid”. En ze vreest dat Tineke Geessink mogelijk niet “fysiek en mentaal de souplesse heeft om een adolescent groot te brengen”.
“Mooi” vindt ze dat de vrouw “erkent dat het krijgen van een kind een egoïstische wens is”.
Wat voor (vrijwel?) iedereen geldt.

Zelf zou De Beaufort de grens voor ivf willen leggen bij “rond de 50″ (nu is het 45).

Na beide gesprekken ga ik naar de site van de NOS.
Daar staat een foto van Tineke Geessink met baby Meagan.
De moeder kijkt blij in de camera. Ogen zijn opgemaakt.
Maar ze is wel óud.
Raar hoe een verhaal theoretisch zo juist kan lijken en een plaatje een mens (mij dus) toch weer aan het twijfelen krijgt.

De tragiek van Knut (en andere dieren)

door Reageer

Wanneer Knut precies werd geboren en verstoten en vertroeteld door een man met een baard staat me niet helder voor de geest maar volgens mij was het in de zomer.
Komkommertijd=dierentijd.
Ook Bokito dook op in de zomer maar dat was natuurlijk omdat we allemaal in doodsangst verkeerden want stel je voor dat elke aap zomaar de (relatieve) vrijheid in springt en dan lieve vrouwen over het pad sleurt en lieve kinderen onder de tafels van het restaurant jaagt.

Knut was gewoon het ideale aaibaarheidsitem.
Zó lief, zó zacht. En dan ook nog zó zielig en of het niet op kon zó liefdevol in de armen gesloten door de verzorger.
Was het wel *wijs*? Zou Knut nog wel gelukkig met beren zijn?
En toen ging die verzorger later ook nog dood en Knut was inderdaad niet gelukkig met beren en ja, er *zijn* onderwerpen waar je je drukker over kunt maken.
Maar ergens in het bewustzijn van dierenliefhebsters (m/v) was altijd Knut.

En nu is-ie dood en ivm echt wereldnieuws krijgt hij alleen aandacht tijdens het mediaoverzicht. Z’n Zoo heeft een gedenkboek en wil geld voor ‘onderzoek’ en voor ‘behoud leefgebied ijsbeer’ wat me een gratuite tekst bij een bedelbus lijkt zoals we die allemaal kunnen zetten.

“Heel tragisch” merkt Tim Overdiek terecht op, “dat mensen stonden te fotograferen en filmen en pas later doorkregen dat het beest was overleden.” Er waren zelfs idioten die dachten dat Knut “een dansje deed” tijdens wat vermoedelijk een epileptische aanval was.
Ja hoor, dieren dansen zich gek in de dierentuin. Net als in het circus.

En die goudvis heeft ook ongelooflijk veel fun in z’n kom waar-ie amper de kont kan keren.
Allemaal pirouettes van pure vreugde en natuurlijk om ons te behagen.
Maar nu dwaal ik af.