Het kind van de oudste Nederlandse (63) die via ivf zwanger is gemaakt is vandaag geboren. Met de keizersnede.
Anderhalve week geleden sprak Mattijs van de Wiel met haar en Tineke Geessink blijkt een aardige, verstandige vrouw. Ze heeft nagedacht over wat ze ging doen. Ze wou heel graag een kind. Het was nu of nooit. En een voor een strepen de verslaggever en zij alle bezwaren af.
– Geen enkel mens weet hoe oud ze wordt.
– Jonge moeders kunnen er een potje van maken.
– Kinderen kunnen gemeen zijn over ‘jij hebt een ouwe moeder’ (ze hoopt van niet).
– Ze heeft geen man – maar wie weet wat kan komen.
Een voor de handliggend argument dat ze *niet* gebruikt: mannen verwekken op nog wel hogere leeftijd kinderen. Dit legt Tim Overdiek voor aan hoogleraar gezondheidsethiek Inez de Beaufort die er niet veel antwoord op heeft.
Wel zet ze neer dat je als kind van je moeder mag verwachten dat die je “naar volwassenheid begeleidt in goede gezondheid”. En ze vreest dat Tineke Geessink mogelijk niet “fysiek en mentaal de souplesse heeft om een adolescent groot te brengen”.
“Mooi” vindt ze dat de vrouw “erkent dat het krijgen van een kind een egoïstische wens is”.
Wat voor (vrijwel?) iedereen geldt.
Zelf zou De Beaufort de grens voor ivf willen leggen bij “rond de 50″ (nu is het 45).
Na beide gesprekken ga ik naar de site van de NOS.
Daar staat een foto van Tineke Geessink met baby Meagan.
De moeder kijkt blij in de camera. Ogen zijn opgemaakt.
Maar ze is wel óud.
Raar hoe een verhaal theoretisch zo juist kan lijken en een plaatje een mens (mij dus) toch weer aan het twijfelen krijgt.