“Eind goed, al goed” concludeert Marc-Robin Visscher aan het eind van zijn RadioRoute.
Geitenboer Ron Grooten moest door de Q-koorts zijn 1200 geiten laten ruimen.
Nu heeft hij ‘rosé kalfjes’ die -door een voerrobot- worden gevoerd met mais en ‘gangbare produkten uit de buurt’.
Met zijn geiten had Grooten een grotere band. Een melkgeit kan wel 10 jaar worden. De kalfjes gaan na 5 maanden ‘weg’. Want “uiteindelijk ga je proberen er een lekker stukje vlees van te maken”. Strokalfsvlees heet het. Omdat de kalfjes op stro worden gehuisvest hoewel, vertelt Grooten, “iedereen zei: dat kan niet”. Waaróm iedereen dat zei en waarom het wél kan, horen we niet.
Het vlees verkoopt Grooten per ‘vleespakketje van 10 kilo’. En toen vond hij in Ubachsberg een slagerij die al 6 jaar leeg stond. Met alles er nog in. En de slager er boven wonend die best weer aan de slag wil. “Na 50 jaar,” deelt meneer Franken met ons, “ligt het hart nog bij het slagersgebeuren.” En zijn zoon (40) kan ook iets in de zaak doen.
MRV: “Het slagersmes snijdt dus ook voor u aan twee kanten.”
Een feel good story.
En nou niet zeuren over dat koeien in de wei horen en niet op stro in een stal en ook niet over dat kalfjes gewoon de eerste 9 maanden bij hun mama moeten blijven omdat dat voor moeder en kind het fijnste is.
