Lisa Wade “kon haar draai niet vinden” stond in het persbericht over haar vertrek bij Vroege Vogels. Aan Joost Huijsing de taak tijdens een wandeling met Lisa en pluizig wit hondje uit te vinden wat er aan de hand is.
Ze kwám, vertelt ze, “met een hele hoop enthousiasme en dankbaarheid” maar “het is me niet gelukt mezelf een plek te geven binnen dat geheel”. Nu gaat ze ergens anders “mijn plekje zoeken” misschien bij een natuurorganisatie “iets voor kinderen”.
Lisa Wade heeft “onderschat dat het een enorme klus is een programma te maken”. Dus is het “voor het programma en voor mij en voor de luisteraars daar gaat het ook om” beter dat ze opstapt.
Ze is in dat half jaar wel veranderd, vertelt Lisa. “Ik was al een enorm groen tiepje maar ik weet nu ook hoe en waarom.” Vroeger, licht ze toe, kocht ze als het biologisch vlees in de super op was wel eens gewoon vlees. Niet meer. Zodat dan ook haar man en zijn kinderen vegetarisch moeten eten.
Iets geleerd heeft ze ook. Zodat vogels stil zijn als ze ruien. Dat wist ze immers nog niet.
We hoeven ons geen zorgen te maken, stelt ze ons gerust. Lisa Wade gaat voortaan op zondagochtend lekker wandelen met haar hondje. En wie weet wat ze nog eens elders doet met natuur. “Ik vind m’n eigen plek daar wel in.”
Joost Huijsing belooft het item af te sluiten met ‘Après un rêve’ van Fauré – wat ook in haar eerste uitzending werd gedraaid. Mooi vindt ze dat en: “Ik droom nog lekker verder.”
Het ga je goed, Lisa. Ik vond je een ramp in Vroege Vogels maar je bent erg goed met kinderen. Het is geen schande je daar in te specialiseren.
Soms moet je niet je hart volgen maar ‘gewoon’ doen waarin je excelleert.