Met orka Morgan gaat het goed (denkt het Dolfinarium), we mogen best vis eten (zegt columnist Chantal van Dam) en in De Vechtplassen is -op een foto- een otter gesignaleerd.
Goed nieuws in Vroege Vogels.
Ik besluit mee te gaan met Joost Huijsing op zoek naar die otter. Hé, wat hoort-ie nóu! “Een snor” weet beheerder Ron van Overeem. Later: “Hé, wat is dát?!” Een fuut.
Je moet je als VV-verslaggever soms wel erg dom voordoen om de luisteraars bij je onderwerp te betrekken en hier had het niet eens gehoeven want zijn gesprekspartner is een juweel. “Een droom is uitgekomen!” roept de man uit. “Dit is een succes van ons allemaal!” (hij bedoelt: niet alleen Natuurmonumenten maar ook waterschap, provincie, gemeentes)
“Het is de kroon op je werk,” beaamt Joost Huijsing, “maar je hebt er minstens twee nodig.”
Liefst een hele populatie. Van Overeem is gretig. Die vanuit De Vechtplassen alle kanten op kan. Richting Nieuwkoop bv.
Maar dan moeten ze zich wel veilig kunnen verplaatsen. Zo noemt Van Overeem het ook een wonder als deze otter echt, zoals wordt vermoed, uit de Weerribben komt. “Dan heeft hij ontzettend veel geluk gehad, want hij moet veel wegen over.”
De otter zien blijkt een illusie. Het dier heeft een leefgebied van tien vierkante km en is vnl. ‘s nachts actief. Wat Natuurmonumenten wel kan doen is zoeken naar uitwerpselen (spraints).
Goed idee, vindt Joost Huijsing: “Start de motor, we gaan zoeken.”
Motor wordt gestart, pruttel-pruttel-plons.
Even denk ik dat er een vervolg komt: ja! een spraint!
Maar het was de *sfeer* waarin ik werd meegezogen.
Joost Huijsing was gewoon weer op weg naar de studio om zijn reportage te monteren.