De Koude Kalkoen

Lucella Carasso

Format kantelen en rode lijnen

door 3 Reacties

Het presentatieduo Lucella Carasso en Tim Overdiek wordt uit elkaar gehaald en gaat miv maart week-op-week-af om en om de avonduitzending presenteren.

Giselle van Cann (NOS) vertelt het in Lunch aan Ghislaine Plag in woezelige taal waarvan je niet erg goed wordt.
*we gaan het format van de middaguitzending een beetje kantelen*
*je moet iets doen met wat de luisteraar aan het doen is*
Waarmee ze tegenover elkaar probeert te zetten dat je in de ochtend nieuws wilt horen (wat is er gebéurd) en ‘s middags duiding.
Omdat je, meent GvC, dan “in een andere state of mind zit”.

Concreet? Vraagt Ghislaine Plag (zelf érg veel beter geworden sinds zij Lunch vást presenteerde).
“Nadrukkelijker rode lijnen trekken” vaagtaalt de NOS-vrouw verder.
Waarmee ze -eindelijk écht een beetje concreet- bedoelt: niet politici en deskundigen maar “wat betekent het voor de mensen”.
Zodat ik hóóp dat ze in elke uitzending Joris van de Kerkhof gaat inzetten maar met angst en beven vréés dat Trudy van Rijswijk vingertjes aan polsen gaat leggen.

Het betekent óók, zegt Van Cann, “dat de presentator meer ruimte moet krijgen om de sfeer te bepalen.”
Dús: stoppen met de duopresentatie.
GP vraagt niet wat ze verstaat onder ‘sfeer bepalen’ en ik hoop dat het meer is dan wat Tim Overdiek nu elke avond doet: vertellen hoe hij de ochtend heeft doorgebracht (hond uitgelaten of juist niet) en hoe hij het weer heeft ervaren.

Ghislaine Plag vraagt wel door over de ‘chemie’ die in de ochtend aanwezig is en in de avond duidelijk niet. Waarop Van Cann weer vaagtaalt maar dan niet kan ontkennen “Het is moeilijk duopresentatie goed vorm te geven”.

“Wie van de twee wordt het” breekt mediaforumgast Peter van Zadelhoff in.
Om en om dus.
Zadelhoff wil liever “één herkenbaar geluid”.
Maar, zegt Van Cann: “je zit ook met privéwensen van mensen.”

Zelf ben ik blij dat Lucella Carasso weer alleen gaat presenteren ook al is het week-op-week-af.
En ik hoop dat ze haar stempel drukt en haar sfeer bepaalt door haar intelligente, sprankelende persoonlijkheid met altijd de juiste benadering van gesprekspartners en haar perfecte gevoel voor wat een onderwerp nodig heeft en wat de luisteraars willen horen.

Of ze die ochtend de hond heeft uitgelaten of niet hoef ik eigenlijk niet te weten.

Teaser weet niet te boeien

door 4 Reacties

Razend spannend wordt het Radio 1 Journaal!
Er is zo idioot veel nieuws dat de redactie gruwelijk heeft moeten hakken in alle mogelijke onderwerpen!
Tim Overdiek *teast* met overgave voor hij zijn uitzending om half vijf begint.

Waar het allemaal over gaat?
Over Rasmussen! En over SNS!

O.
Dat is geen nieuws meer lijkt me.
En verder: de klok van de Notre Dame.
Nu wil ik niet flauw doen (nou… vooruit… een béétje…) maar ook daarover berichtte R1J al eens nl toen die op pad ging naar Parijs.

Natuurlijk is er méér.
Minister Kamp en duurzame energie in Duitsland.
Gerrit Hiemstra over het weer (Tim Overdiek vond het toen hij de hond uitliet hard waaien, maar, zegt de weerman, dat viel reuze mee).

Correspondent Sander van Hoorn gebeld over hoe serieus een dreigement van Syrië en Iran richting Israël is.
Wel maar eigenlijk toch niet.
Chinese werkkampen – beter.
Als onderwerp.
Maar erg vlak gebracht.

Jansen Steur dan.
Ook hier: vlak.

Het overkomt me vaker de laatste tijd: sáái vind ik het avond-Radio 1 Journaal.
Zijn het de onderwerpen, is het de presentatie?
Beide.

In elk geval gaat ook vandaag de radio om zes uur uit en laaf ik me aan de Dog Whisperer op National Geographic.
Mocht er dat laatste half uur nog iets gebeuren dan hoor ik het morgenochtend wel van Lara Rense.

Leuk was wel het Mediaoverzicht van Ewout de Jong – over walvissenbraaksel en een bestseller cd met ‘Stilte’ – ere wie ere toekomt.

(@LucellaCarasso kom alsjeblieft snel terug – je wordt gemist en niet zo’n beetje)

Arend grijpt peuter – of niet

door 1 Reactie


Het is de YouTube-hit van de dag.
Een arend die een peuter grijpt.
De vogel tilt het kind een meter de lucht in en moet dan loslaten.
Als het filmpje wáár is natuurlijk.

“Ik twijfel” zegt roofvogeltrainer Carel van Oirschot tegen Tim Overdiek.
Roofvogels kúnnen een kind pakken “maar ze doen het eigenlijk nooit”.
En áls het al waar is, dan is de kans dat je kind in een park door een loslopende hond wordt gegrepen veel groter.

Van Oirschot legt uit.
De vogel lijkt een steenarend. Dat zijn goede jagers en de meest dappere durven bij mensen in de buurt te komen. Maar een vogel die zo fit oogt als deze zou nooit tussen mensen gaan jagen, die vindt elders genoeg voedsel.

Komt het wel voor dat een roofvogel een “klein mens” (TO) aanvalt.
Nee, zegt de deskundige. Wel schijnaanvallen. Als ze te dicht bij een nest komen. En vogels die in gevangenschap zijn gehouden kunnen zich vergissen. Maar deze vogel is té fit en vliegt te doelgericht voor bv een dierentuinvogel.

“Ik heb het filmpje tien keer bekeken, ook vertraagd. En ik weet het niet…” aarzelt nog steeds Tim Overdiek.

“Ik geloof het niet meer na dit verhaal!” zegt Lucella Carasso.
Ik evenmin.

Goed begrepen dwalingen

door Reageer

Enkele rechterlijke dwalingen waren al in mijn bewustzijn geprent (Schiedamse parkmoord, Lucia de B) nog voordat ik wist dat het dwalingen waren.
Van de Zes van Breda had ik niet eerder gehoord.

Wat meer over mij kan zeggen dan over de zaak maar ik wil alleen maar zeggen: ik liet mij verrassen.
Vanochtend door ‘wat behelst de Zes van Breda’ en nu door ‘hoe verder’.

Joris van de Kerkhof laat het de persrechter van de Hoge Raad De Savornin Lohman uitleggen waarvoor hij wordt beloond met een “dat hebt u goed aangevoeld” en “dat hebt u goed begrepen”.
Het nieuws: de Hoge Raad heeft ontdekt dat twee verklaringen die ontlastend kunnen zijn, niet door de politie en/of het OM bij het dossier voor de rechter zijn gevoegd.

Lucella Carasso belt met de -als vaak- wat knorrige rechtspsycholoog Peter van Koppen die de zaak heeft onderzocht en als dubieus aangemeld bij het college van P-G’s.
De bekentenissen van de ‘dames’ waren onzinnig. Zegt Van Koppen.
“Maar dat zei de Hoge Raad niet” reageert -logisch- Lucella Carasso.
De deskundige (vermoeid): “Nee, die kan alleen over een novum oordelen.”

Terzake: de ‘dames’ die medeplichtig zouden zijn geweest aan de overval op het Chinese restaurant waarbij een vrouw werd gedood hebben verklaard dat ze twee uur op straat hebben staan wachten op mededaders.
Maar twee mannen die toen óók op straat waren, hebben niets gezien (=de niet bijgevoegde verklaring).

“Mogelijk 1 van de grootste gerechtelijke dwalingen in de Nederlandse geschiedenis?” vraagt Lucella Carasso.
“Wat is groot” doet Van Koppen (opnieuw:) vermoeid. “Langste straf of stomste fout…”

Joris van de Kerkhof heeft ook de advocaten gesproken.
Tunnelvisie roepen die. En DNA (waar de Hoge Raad het niet over had).
Maar, plukt de verslaggever toch nog een lichtpuntje uit het kritisch gezeur: “We hebben gezien dat ons systeem als men wil wel in staat is dwalingen terug te draaien.”
Aldus dus een advocaat.

En de winnaars van 2012 zijn…

door 6 Reacties

Het beste programma: Dit Is De Dag.

Geen twijfel mogelijk. Hoe de redactie het voor elkaar krijgt altijd een spannende combi van gasten te verzinnen?
Geen idee maar ook wanneer ik bij de aankondiging denk ‘dit zal me niet boeien’ weet het programma me vrijwel steeds te verrassen.

Onderwerpen die me niet per se interesseren blijken wel degelijk interessant. De presentatoren zitten er bovenop, soms kritisch (meestal Tijs van den Brink), vaak uitnodigend (Elsbeth Gruteke) – samen perfect in evenwicht.
Het meest ideale duo ook als duopresentatie. Elkaar aanvullend, soms elkaar corrigerend, altijd een prettige sfeer maar nooit de luisteraar buiten sluitend.

Runner-up: Vroege Vogels.
Door de verslaggevers. Die zich liefdevol buigen over een mier, een slak, een zeldzame mini paddestoel.
Niet op de hielen van DIDD omdat de presentatoren ze nog niet vanuit de verte in de nek hijgen.

De beste presentator: Lucella Carasso.
Licht en luchtig waar dat kan, serieus waar nodig, altijd goed ingevoerd. Intelligent, op de hoogte. Nooit parmantig-pedant.
Prima alleen, goed met een partner.
Verrassende combinatie met Tom van ‘t Hek in de Sportzomer, intussen geolied met Tim Overdiek (wat ook iets zegt over het groeien in zijn rol van die presentator).

Runner-up: Elsbeth Gruteke.
Mn door haar zondagochtendinterviews die ze helaas te weinig doet. Petje af voor hoe ze een gast een uur meevoert door een leven zonder de obligate ‘hoe was je jeugd en toen’-aanpak.
Direct de luisteraar in het verhaal getrokken, wat nodig is aan feiten terloops vermeld, en steeds geconcentreerd op de lijn die van belang is wat je als luisteraar alleen merkt als je daar zelf heel erg op zit te letten.
Schijnbaar moeiteloos.

De beste verslaggever: Joris van de Kerkhof.
Goed in hard (Gaza) en zacht (het geluid van de kolenkachel, Joan Collins) nieuws. Creatief bij het vinden van de leuke extra’s: de Smokkelaars in de Tour de France, de vrouwen in het café in Athene.

Bewonderenswaardig in de manier waarop hij zijn reportages vorm geeft, de kleine details verweven in de grote lijn.
Soms alles achter elkaar (‘ik stap binnen en dit doet zich voor’) soms uitgekiend opgenomen: achtergrond, gesprekken, voice-over zgn deel uitmakend van die gesprekken.
Stuur hem op die ellendige ‘en wat vindt ú’-voxpop en hij vindt net die ene mooie man of vrouw die een écht interessant verhaal weet te vertellen.

Betrokken zonder overdreven emotioneel te worden.
De enige verslaggever door wie ik zo vaak bij de strot word gegrepen dat als hij wordt aangekondigd ik al opveer: wat nú weer.
Slechts zeer zelden is dat ‘veren’ niet terecht.

Runner-up: niemand.