Elf uur (van zeven uur vanochtend tot zes uur vanavond) beluister ik eerst Lara Rense (altijd op haar best in haar eentje) en dan de Radio 1 Sportzomer.
Leuk: Tijs van den Brink en Willemijn Veenhoven met gasten die niet stuk konden – Hans van Breukelen en Eltingh en Haarhuis.
Helemaal ok: Jurgen van den Berg en Dione de Graaff.
Altijd fijn: Lucella Carasso, dit keer met Tom van ‘t Hek.
In dat laatste blok gelukkig ook wat meer niet-sport-nieuws ertussen.
Er tussendoor ietsje nieuws (het zijn echt snippertjes) en onze verslaggevers die in Polen enzo zijn.
*Sfeer*.
Om kwart voor acht maken we kennis met Marc-Robin Visscher in een BUS (zoals Prem, wordt erbij verteld) die op weg gaat. Spannend! Waarheen, vraagt Lara. Wil hij niet vertellen want wie weet bedenkt hij zich halverwege en gaat ergens anders heen. *Nog* spannender.
Het wordt Barendrecht waar de BUS-houder om kwart over elf praat met… de zus van Inge de Bruijn. Leuk voor wie ‘de broer van’ uit het helemaal niet leuke programma van Jan Mom mist.
Om half twee duikt Joris van de Kerkhof op.
In Amersfoort. Waar hij mee-controleert of de vlaggetjes in de horeca niet te makkelijk in de fik gaan. “Amersfoort zit in de poule des doods…” zegt een brandweerman. Nee, Nederland, corrigeert de verslaggever.
Hem valt op dat veel brandweermannen staan te roken.
Een betreurenswaardig cliche maar waar. Net zoals dat de meeste brandweermannen snorren hebben.
Joris van de Kerkhof kondigt aan dat hij later in de uitzending doorgaat met zijn controle en zelf een vlaggetje zal doen ontvlammen.
Maar: nooit meer iets van gehoord.
Mijn eerste indruk van deze Sportzomer: met sterke presentatoren en prima gasten valt er een hoop leuks te beleven. De live onderwerpen er tussendoor zijn slecht bedacht (MRV) of te beknopt uitgevoerd (JvdK).
Maar wat ik vooral denk: leuk, dit. Voor 1 dag. Misschien voor 2-3 dagen.
Maar 66?! Alsjeblieft…
