De Koude Kalkoen

Lara Rense

Eendjes voeren met een kind aan de hand mag best

door Reageer

Dirksland heeft het voeren van eenden verboden.
Omdat eenden die gevoerd worden lastig zijn.
Onzin, zegt bioloog Kees Moeliker. Je moet de sloot niet “in broodpap veranderen” maar het kan geen kwaad “met een kind aan de hand een boterhammetje in blokjes aan de eenden te voeren”.

Dat het wél kwaad kan is volgens de bioloog “een hardnekkig broodje-Aap-verhaal”. En eenden “hébben nu eenmaal verkrachting als voortplantingsstrategie”.
Hij bedoelt dat het lijkt op verkrachting, veronderstelt Lara Rense.
Nee. Het is verkrachting. Dat is “voor wie aan de kant staat een naar gezicht”. En o ja, “er komt wel eens een vrouwtje niet meer boven water”.
Maar zo dóen eenden het nu eenmaal. Ook als er niet wordt gevoerd.

Wat ze in Dirksland ook zeggen: zo komen er teveel eenden. En dat maakt de verkrachtingen nóg erger.
Welnee, oordeelt Moeliker. Eenden kunnen vliegen. Als het te druk wordt verspreiden ze zich.
Dus, vat Lara Rense, “er is niet zoveel aan de hand”?
Precies. En dit is gebaseerd op “onwetenschappelijke onzin”.

Zodat wij allen nu de boterhammetjes in blokjes snijden en de gretige snaveltjes van een extra snack gaan voorzien.

Zoeken naar de vorm bij de avondpresentatie

door 2 Reacties

Wat je ook van de ochtendploeg van het Radio 1 Journaal kunt denken: Lara Rense en Marcel Oosten zijn goed op elkaar ingespeeld. Ze gunnen elkaar ruimte, voelen elkaar aan, hebben hoorbaar samen *lol*.
De *zin* en het plezier spat er vanaf.

Mbt de avondploeg: die zoekt nog steeds naar vorm.
Doen ze de gesprekken om en om? Of samen?
De aanpak van deze week lijkt: uitgangspunt is dat 1 presentator het hele gesprek doet tenzij de ander per se iets te berde wil brengen. Waarbij Tim Overdiek vaker een ‘per se’-gevoel heeft dan Lucella Carasso.
En mogelijk amuseren ze zich kostelijk samen maar dat stralen ze niet uit.

Mooiste momenten van de avonduitzending blijven voor mij de gesprekken van Lucella-alleen waarbij haar collega zich niet voelt geroepen in te breken. Zodat zij haar sfeer kan bouwen, haar gesprekspartner en de luisteraars kan charmeren.
En en passant die gesprekspartner ook nog wat leuke en interessante uitspraken kan ontlokken.

De meerwaarde van duopresentatie in de avond ontgaat mij.

Eyjafjallajokull – een jaar later

door Reageer

Het is vandaag een jaar geleden dat de IJslandse vulkaan Eyjafjallajokull uitbarstte waardoor 63.000 vluchten werden geannuleerd en mensen dagenlang vastzaten op luchthavens. Ik herinner het me nog goed want 1 van die vluchten was de mijne.
Wat een goed idee (mede daarom) om te bellen met Edwin Zanen. Hij is fysisch geograaf en touroperator, woont op IJsland en zat vorig jaar érg vaak in het Radio 1 Journaal.

Lara Rense vraagt naar de gevolgen. Zijn die zichtbaar? Valt mee. Want de meeste as kwam neer vóór het groeiseizoen. Alleen is een haven die net open was dichtgeslibd door de troep die met een rivier naar beneden kwam. En “er is maar 1 zandzuiger op IJsland” – daar is voor Nederlanders nog toekomst, tipt Zanen.

LR: “Ziet u het terug op het landschap?” Alleen als je weet hoe het er eerder uitzag. En natuurlijk wel vlak bij het topje van de vulkaan.
Zal-ie het nóg eens doen? Zanen denkt van niet. Maar ze hebben nog méér vulkanen en dat zijn “disasters to come”.

Tenslotte verzoekt Lara Rense de man nog één keer de naam van de vulkaan (waarop zij zelf bijna de tong brak) voor ons uit te spreken.
Dat doet Zanen soepel. En nog een keer. Om te onthullen dat er zelfs een Songfestivalliedje was met die naam – maar dat heeft het helaas niet gehaald.

Een leuke manier om de -boeiende- uitzending af te ronden.

Vakkennis vs uitkijken over het erf

door Reageer

Een open brief van 79 hoogleraren. Boze hoogleraren, zegt Lara Rense.
Een ervan is Rien Aerts (VU). Ze zijn boos over de bezuinigingen op de natuur. 60%. 300 miljoen. “Zit geen enkele visie achter.”
Ja, denk ik. Dat hoor ik in Vroege Vogels al maanden dus: what’s new?

Lara Rense vraagt voorbeelden.
De duinen, de veenweidegebieden, de vennen, de natte heides.
Uitdroging. Doorbreking EHS.
“Hoe wilt u het kabinet overtuigen?” De presentator is praktisch.
Ze hebben “een brief geschreven vanuit onze vakkennis”.

LR: “Heeft u ook alternatieve bezuinigingen? Dat werkt altijd goed.”
Dat niet. Maar een gezond eko-systeem zorgt voor goede luchtkwaliteit en dat is weer goed voor de gezondheid (en bespaart dáárop dus weer kosten).

Allemaal waar maar zo verkoop je de natuur niet.
Diertjes willen we (in gedachten) zien. Die huppelen over de EHS en dan opeens niet verder kunnen en treurig wegkwijnen. Grutto’s die helemaal uit Afrika naar hier komen en niet langer in vochtige weilanden kunnen broeden omdat er nl geen vochtige weilanden meer *zijn*.
En ze gaan al zo achteruit.

Toch kan-ie het wel, die Aerts. Wat blijkt uit zijn uitsmijter waarin hij Henk Bleker ‘s ochtends over zijn erf laat uitkijken.
“Dan denkt hij, dit werkt hier goed dus dat zullen we verder ook maar doen.”

Het beeld zonder de foto’s

door Reageer

Nederland helpt Japan.
Met optredens van Jan Smit en Nick en Simon en de Toppers.
Je moet er toch niet aan denken dat je je solidariteit met de door aardbeving en tsunami getroffen mensen moet aantonen door daarbij aanwezig te zijn.

Joris van de Kerkhof hoeft dat gelukkig óók niet. Hij houdt alleen Filiaal over de aanloop ertoe.
Met pianisten en een hondje van 30 cm en kersenbloesem.
Terwijl Lara Rense en Marcel Oosten een paar Nederlanders in Japan bellen die als ze al talent voor drama hebben dat nu bekwaam onderdrukken.
Wel (mooi) droog de pianoleraar die nu minder leerlingen heeft want: “Studeren komt er ook niet van. De vele naschokken zijn niet zo goed voor de concentratie.”

De Filiaalhouder is erbij terwijl de directeur van het Rode Kruis en die van Ajax op een gong slaan (“ik sta in beeld, ik sta enorm in de weg, ik kan me voorstellen dat mensen dat vervelend vinden”). En tussen alle goedbedoelde maar toch wat obligaat klinkende teksten vindt hij RK-woordvoerster Eva Smits. Met foto’s die ze net in Japan heeft gemaakt en waarbij ze wel iets wil vertellen.

JvdK: “Wat is het beeld dat u hebt meegenomen zónder die foto’s? De geur?”
De geur? Mm: vis. Veel dode vissen lagen er.
En dan is daar dat ene verhaal dat stil maakt. Hoe ze bij een huis is waar nog iets van overeind stond. Een vrouw zoekt in de resten.
Een erg oude vrouw, een overgrootmoeder(?), ze is wel 90, komt aanlopen.
De vrouw huilt. “Ik ben te oud hiervoor, ik kán mijn leven niet meer opbouwen.”

Terwijl die scène nog door mijn hoofd speelt sluit Joris van de Kerkhof af met een harde klap op de gong.
*Boing!*
Lara: “Dat kon-ie toch niet laten, hè…”
Marcel: “Ondeugend…”