De Koude Kalkoen

“Godverdomme!”

door 1 Reactie

Sander van Hoorn vertelt nieuwslezer Mark Visser over een mooi nieuw anti-raketsysteem van Israël.

MV: “Waar staat het systeem?”
Korte stilte. Dan Sander van Hoorn: “Godverdomme!” Weer stilte.
Mark Visser: “… Sander?” Stilte.

De riedel van het NOS-Journaal.

Mark Visser vervolgt en verder geen problemen behalve dat hij gestrande Koreanen niet laat opVangen maar eerst laat opHangen.
“We spraken eerder Sander van Hoorn maar toen viel de verbinding weg, excuus daarvoor” sluit Mark Visser zijn leesbeurt af.

“En ook nog sorry voor die vloek op nb de dag des Heren.”
Dat hád hij eraan kunnen toevoegen.
Maar dat deed-ie niet.

Domweg gelukkig als een komeet door de tijd

door Reageer

Het kan niet altijd Midas Dekkers zijn (nooit meer zelfs).

Vroege Vogels heeft nu wisselende columnisten. Vandaag Elsbeth Etty.
Ze vertelt dat ze het Pieterpad loopt met een oud boekje. En ipv te genieten van de grutto’s wordt ze zich bewust dat ze toen ze het 14 jaar geleden liep “langzaam leefde” (vergelijk: Vasalis). Toen was ze 45. “Nu ga ik als een komeet door de tijd.”

Mooi. En ‘Draaisma’ denk ik. Maar de hoogleraar leest onderweg in Magnus van Arjen Lubach dat -toevallig!- switcht tussen nu en 14 jaar geleden. Ze waarschuwt ons dat literatuur die herkenning biedt niet “troostrijk” hoeft te zijn.

De “gekwelde” hoofdpersoon in dat boek verkast van Groningen naar Amsterdam en krijgt op een bankje in het Westerpark een epileptische aanval. Waarna de columniste eindigt in datzelfde “bloesemende Westerpark” en daar “domweg gelukkig” van Gorters Mei gaat zitten genieten.

Ze heeft wel veel gelezen, zeg, die Elsbeth Etty.
En het is natuurlijk weer eens iets anders dan zwijmelen bij een grutto of opgetogen vaststellen dat de egel uit winterslaap is.

Justin! Justin! Justin!

door Reageer

“Justin! Justin! Justin! Justin! Justin! Justin!”

Joris van de Kerkhof is de verslaggever die mag meebeleven hoe 250 meisjes (‘girls only’) in de bioscoop in Tilburg de film ‘Never say Never’ over het Leven van het kindsterretje ervaren.
Enthousiaste jonge meisjes willen best zwijmelen dat ze Justin Bieber zooooo leuk vinden en waaróm dan wordt niet duidelijk maar dat heb je vaker met een crush – die voel je of je voelt ‘m niet.

De verslaggever vertelt dat zijn twee zonen “in die leeftijd” Bieber “niet zien zitten” en voert twee verder niet met naam genoemde DJ’s met puberstemmen op die hem ook “niet zien zitten” omdat hij “meer voor meisjes is” en “de muziek is niet leuk en hij is zelf een beetje raar en popi jopi en vindt zichzelf heel goed”.
Zouden die DJ’s en die zonen dezelfden zijn, denk ik even. Maar dat zou wel erg gemakzuchtig zijn.

Joris van de Kerkhof probeert van de meisjes te horen wát Justin Bieber nou zo leuk maakt. “Het klinkt een beetje ouwelullig” leidt hij in, “maar die broek – die hoort zo laag te hangen?”
Ja. En dat haar hoort ook voor z’n ogen.

Na het zien van de film met het levensverhaal van deze amper 17-jarige knul blijkt ook de verslaggever ontroerd.
“Pas maar op, Joris” zegt dan Bert van Slooten. “Voor je het weet ga jij je broek ook wat lager dragen” en als die sputtert: “Nee, nu ga je dicht.”

Eerder vroeg de presentator zich af wat JB heeft dat hij en Joris van de Kerkhof *niet* hebben om er meteen achteraan te twitteren:

Ik zou zeggen: oordeel zelf (en klik op de foto’s als je de mannen dieper in de ogen wil kijken).

 

Luisteraarsvraag

door Reageer

Half drie dus daar is de presentator van het Radio 1 Journaal met de luisteraarsvraag.
Bert van Slooten draait een muziekje. Jong meisje zo te horen. Kim(metje), gok ik.
Wie het is, vraagt hij aan Jan Mom.
“Zangeres zonder naam” zegt die.

Nee! het is Justin Bieber!
Waar alle jonge meisjes verkering mee willen en oudere meisjes ook.
Ik zag het verschijnsel gisteren bij DWDD en die meisjes wouen inderdaad erg graag verkering of op z’n minst naar z’n concert.

Wat Bert van Slooten nu van ons wil weten:
“Waarom is-ie zo populair?
Laat het ons weten via de twitter!”

Jan Mom (droog): “Hard nieuws in het Radio 1 Journaal.”

Yamada – Zeist

door Reageer

Een vondst: Roel Pauw maakt reportages in Yamada en Marc-Robin Visscher bezoekt Zeist dat met de door de tsunami getroffen stad een partnerschap heeft.
De rampenverslaggever spreekt er met scholieren die een band hebben met het Christelijk Lyceum in Zeist dat in januari nog Japanse tieners op bezoek had. Marc-Robin Visscher zoekt de kids op bij wie de Japanners logeerden.

Groot contrast. Diploma uitreiking op de Japanse highschool waarbij de geslaagden met trillende stemmetjes een als vrolijk bedoeld lied zingen. De directeur die ze toespreekt moet zichzelf een paar keer herpakken.

Met een paar meisjes graait de verslaggever in puin van huizen. Ze vinden een pianoboek. En een scherf van een bord dat een meisje op de lagere school heeft gemaakt. Veel is weg. Maar, lacht een meisje, zo vindt je ook herinneringen waarvan je het bestaan was vergeten.
Ze lachen sowieso veel. Omdat het “geen zin heeft een treurig gezicht op te zetten”. Wel erg dat de goudvis dood is. Maar: “groetjes uit Yamada” aan de mensen in Nederland. “Het gaat goed, iedereen is gelukkig en zodra we een nieuw huis hebben zullen we weer brieven schrijven.”

Marc-Robin Visscher moet het doen met goedbedoelende leerlingen hier die het erg vinden en die wel willen helpen “maar ik zou niet weten wát”. Een sponsorloop misschien. En de burgemeester van Zeist, Koos Janssen, wil “schriften en pennen en potloden en schetsboeken” opsturen.

Nederlandse artiesten nemen intussen bij Giel Beelen een singletje op. Zullen ze daar in Japan blij mee zijn?
Hans Dulfer tegen Mattijs van de Wiel: “De Japanners schamen zich voor wat verkeerd gaat. Als je ze gaat helpen benadruk je dat.”
Maar wie het niet kan laten kan altijd geld overmaken naar het Rode Kruis.