De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Efficiënt live zijn

door Reageer

Vooropgesteld: ik ben dol op live verslaggeving in het ochtend-Radio 1 Journaal.

Daarna gesteld: de afgelopen week valt me op dat de inhoud van de meeste Filialen kan worden samengevat in drie zinnen die in zes of meer fragmenten van een minuut of vier worden uitgesponnen.
Of ze te genieten zijn hangt dan sterk af van de persoonlijkheid van in dit geval Marc-Robin (groeten uit) Visscher.

De zaterdag-live-verslaggever heeft alleen al door het gebrek aan tijd minder gelegenheid tot gezellige keuvel.
Drie keer komt Joris van de Kerkhof in de uitzending.
Over Amsterdamse taxichauffeurs die dankzij een nieuw systeem met pasjes en nummers moeten onthufteren.

Even voor half acht treft de verslaggever de eerste chauffeur (met stropdas). Die verzekert hem dat hij altijd netjes met zijn klanten omgaat.

Om tien over acht ziet Joris van de Kerkhof op een podium met namen van alle taxibedrijven (JvdK: “als na een sportwedstrijd wanneer mensen geïnterviewd worden”) de Amsterdamse burgemeester Van der Laan.
Andere chauffeur met ook een stropdas én ballonnen en ook nog “mooie dames” die een wervend betoog houdt voor de zonetaxi waarmee je voor 14 Euro van het station naar het Stadionplein kunt terwijl (zegt hij) de metro 20 Euro kost.

Een paar minuten voor half negen: daar is de burgemeester.
JvdK: “U hebt vragen beantwoord over hoe mooi het is met de nieuwe taxi’s en nu even iets anders…”
Waarna hij Van der Laan in twee minuten laat vertellen over waarom de asielzoekers uit de vluchtkerk moesten, waar ze nu zitten, hóe ze daar nu zitten (geen water en elektra), dat hij ze zelf geen voorzieningen gaat bieden maar dat particulieren dat mogen doen terwijl de burgemeester zal proberen het “zo relaxed mogelijk te laten gebeuren”.

Gaat hij de asielzoekers niet uit het pand halen?
Van der Laan: “Nee. Waarom zou ik.”

Kijk.
Dat is nog eens efficiënt gebruik maken van je live verslaggever.

Duik weg voor tomaten

door Reageer

De gemeente Hengelo heeft bedacht dat het over en uit moet zijn met de atletiek in het Fanny Blankers-Koen stadion.
Wég met de 1000 atleten die er wekelijks trainen, welkom FC Twente dat er wat oefenballetjes komt trappen.

“De grasmaaier scheurt over het gras” beschrijft Joris van de Kerkhof de nare herrie op de achtergrond. Een spuit met water zorgt dat de acht banen er omheen in orde worden gemaakt voor de wedstrijden van over anderhalve week.
Wat meteen de laatste FBK Games zullen zijn.
Waarna de voetbalclub het terrein overneemt.

Directeur Kloosterman van de Games: “Wij bieden aan om samen met de wethouder en FC Twente na te denken.”
En dan, veronderstelt Joris van de Kerkhof, wil hij tegen de voetbalclub zeggen: “Doe niet zo gulzig…?”
Nee. Kloosterman: “FC Twente duikt in het gat dat de gemeente opent.”

Ellen van Langen somt met nog steeds die nare grasmaaier op de achtergrond op welke wereldberoemde atleten er op 8 juni zullen aantreden (ik herken er maar een paar).
De FBK Games, zegt zij, “staan internationaal hoog aangeschreven.”

Dan: de wethouder.
In een oase van de stilte van zijn werkkamer.
“Het doet mij ook pijn,” zegt Lievers.
Maar hij heeft “financieel geen andere keus”.

JvdK: zal de wethouder erbij zijn, bij deze laatste Games?
Ja.
JvdK (met plagend/vals lachje): “Al die tomaten die naar u gegooid worden…”

De wethouder denkt dat het wel meevalt.
Het stadion kost de gemeente jaarlijks 650.000 Euro.
Als de raad en de bevolking dat prima vinden, vindt hij het ook prima.
Zo niet (en daar ziet het naar uit), dan is het dus echt einde verhaal.

Rationeel en nuchter.
Ik krijg bijna weemoed naar de *actie* van de grasmaaier van het begin van de reportage.

Hij liep zuchtend weg

door Reageer

Bisschop Tiny Muskens is dood.
Dorald Megens laat in het nieuws tussen de middag bisschop Liesen een mooi verhaal vertellen over een doorgegeven ring waarna de oud-voorlichter van de bisschoppen Jan-Willem Wits in DIDD meent de man bij de beentjes te moeten afbreken door hem neer te zetten als een mediageile ijdeltuit.
Ok – misschien was het ietsje minder hard maar zo kwam het op mij over.

Brood
Joris van de Kerkhof gaat opinies peilen in Muskens’ oude stad Breda.
Jongeren in een ontmoetingscentrum: “je mocht brood stelen”.
Biljartende man (al iets beter): “uitspraken waardoor iedereen werd geraakt” (en weer het brood).
Twee wat oudere dames op een terrasje. Ze zagen de bisschop wel eens voorbij lopen. “Aimabele man.”
Ze hebben het niet op de nieuwe. Want die is “een ouwerwetse!”
Terwijl Muskens “modern” was.
“Daar houden wij van.”

Diaken
Waarna de verslaggever landt in de bisschoppelijke tuin en met diaken Wim Tobé (brood? WT: “Ik hoor vandaag niet anders”) écht in gesprek gaat.

Over ándere uitspraken van Muskens.
Condoomgebruik. Celibaat.
JvdK: “Ik herinner me, dat ik hem een keer daarnaar vroeg en toen liep-ie zuchtend weg en zei ‘daar wil ik het niet meer over hebben’.”
Tegen Tobé: “Werkt dat zo in de katholieke kerk, dat als je iets zegt dat de leiding niet welgevallig is, dat je dan zuchtend wegloopt?”

Tobé geeft toe dat het zo “kan werken” en zegt dat Muskens altijd medestanders zocht maar: “Ik weet dat hij op een aantal punten is teruggekomen, dat hij zich kon voegen naar de mening van anderen. Dat is knap van hem.”
Ivm de ‘haalbaarheid’.

Katholiek
JvdK: “Ik moet er een beetje om lachen. Dat is heel katholiek, hè?”
Dat is het.
Tobé: “Je probeert er wel eens wat uit te springen en wat andere zaken binnen te halen.
Dat lukt niet altijd en soms ten dele en dat is dan de winst.”

JvdK: “Een mooie mens.”
Tobé: “Zeer zeker. Een mooie mens.”

Mensenmens
Een mooie conclusie na een korte (2 minuten?) weergave van het gesprek met de diaken.
Eerst dacht ik: had die voxpopmensen maar weggelaten en alle 4 minuten aan Tobé besteed.
Maar bij herbeluisteren: nee, dat werkt juist goed zo.

De ‘gewone mens’ met vage kwoots en een bepaald -positief- beeld van Muskens en dan beter kennismaken met de bisschop die zoals Tobé ook zei, “een echt mensenmens” was.

De reportage.

The Dutch Way

door Reageer

Mannenstem: “Het doel is hulp bij zelfdoding uit het Wetboek van Strafrecht, dus het moet normaal kunnen. En we willen dat de middelen vrij beschikbaar zijn voor iedereen boven de achttien.”
Joris van de Kerkhof (die stem herken ik): “Een laatste-wil-pil.”

Zijn gesprekspartner is Jos van Wijk van de coöperatie Laatste Wil.
Hij legt uit dat de middelen om er zelf een eind aan te maken er al zijn, maar dat ze worden “afgeschermd” door de overheid.
Dat moet anders om “gruwelijke zelfdodingen” (ophangen, voor de trein springen, polsen doorsnijden, in brand steken) te voorkomen.

Het gaat over de wet, de middelen, de farmaceutische industrie en dat je in Zwitserland vijf- tot achtduizend Euro moet betalen voor (JvW:) “een dagje kliniek en een bekertje barbituraten”.
Dat moet anders kunnen.
JvdK: “Een Nederlandse manier – wat goedkoper doodgaan.”
Van Wijk vat ‘m en lacht: “How to die in Holland, The Dutch Way.”
En: “Misschien is dat wel de uitdaging, hoe maken we het bereikbaar voor de smalle beurs.”

Een rustig gesprek. Twee stemmen. Zelfs geen enkel achtergrondgeluid.
Serieus maar niet zo zwaar dat er ook niet een beetje kan worden gelachen.
Een *prettig* gesprek waarnaar je graag luistert.

Hoe anders is dat de dag ervoor in DeGids.fm.
Waar Deborah Blekkenhorst eerst Van Wijk zijn verhaal laat doen maar hem dan confronteert met Boudewijn Chabot (van een andere organisatie: Waardig Levenseinde).

Chabot gaat er met gestrekt been in, roept dat het allemaal overbodige nonsens is want je kúnt nu al makkelijk doodgaan en dat staat in *zijn* boek. Dus: léés dat boek en 12.000 mensen gingen u al voor.
Tuurlijk legt de man niet even uit hóe je het dan kunt regelen, want daartoe moet je immers zijn boek lezen.

Van Wijk trapt terug over tips van Chabot als versterven en met een plastic zak over je kop aan je eind moeten komen en al snel wordt het een nare ruzie met alleen maar naar elkaar wijzen en katten.

Een gesprek dat je achterlaat met een naar gevoel en een vieze smaak.

Gesprek in het Radio 1 Journaal
Gesprek in DeGids.fm

Live

door Reageer

Vanmiddag twee Belangrijkste Onderwerpen en ook twee live verslaggevers die er kwa sfeer iets van proberen te maken.

Thatcher
Margaret Thatcher is dood.
Bij DIDD nam Peter Brusse mooi afscheid van haar en Hieke Jippes bij Tim Overdiek is ánders. Niet per se minder deskundig maar veel minder uit het hart en warm.

Jozephine Trehy (Tim Overdiek: Tréhy) bezoekt een Engels café in Amsterdam.
Een Brit is ontzet maar hij was toen Thatcher aan het bewind was maar 5 jaar oud dús vindt de verslaggeefster hem niet relevant en gaat ze op zoek naar andere gesprekspartners.
Smeuïge verhalen! Belooft ons de presentator.

Helaas.
Het Engelse café heeft om half zes nog steeds maar vijf klanten en Jozephine sprak er wel één maar die wou niet praten in de microfoon.
Dus vertelt ze zélf maar dat de man Thatcher drie keer niks vond.
En draait dan een bandje van eerder die middag in een Engelse winkel met veel thee en jam waar sommigen Thatcher bewonderden en een Nederlandse klant niet.

Tim Overdiek: “Liefde en haat!” wat me een niet geheel de gehoorde lading dekkende samenvattende tekst lijkt.

Poetin
Het tweede Belangrijke Onderwerp: Poetin.
Met live verslaggever Joris van de Kerkhof bij de Hermitage (waar hij Poetin een handje ziet geven aan de dirigent van een koor dat voor hem zong) en dan bij het Scheepvaartmuseum.

Banners, podium, soundcheck, ballonnnen.
En (opgenomen): drie mannen die Poetin toezongen.
In bivakmuts. Die ze eerst moesten afdoen en zich legitimeren maar toen zei de politie: ga je gang.
JvdK: “Zo voer je actie in Nederland even legitimeren.”

Later: “Over drie kwartier gaan ze los” en “Goeie avond mevrouw”.
(Mogelijk óók opgenomen, ik begin wat twijfels te krijgen bij hoe live de live verslaggevers eigenlijk zijn)
Met roze broek en rugzak en “regenboogdingen om uw polsen”.
“De geaardheid van mensen moet je respecteren” omschrijft de vrouw haar motivatie.
Over Rutte? De vrouw heeft, vertelt ze, net een “korte achternaam” genoemd maar die zal ze niet herhalen.
JvdK: “Rutte is al redelijk kort, hè…”

– Gaat u dansen?
Ja, want de benen moeten wel warm blijven.

Weinig
Het is niet helemaal eerlijk om de live verslaggeving van Jozephine Trehy (absolute beginner) en Joris van de Kerkhof (dé expert) te vergelijken.
Maar opvallend is wel hoe de een met ‘weinig’ ook ‘weinig’ maakt en de ander met ‘weinig’ net dat extra méér.