De Koude Kalkoen

Iets met peren

door Reageer

De perenoogst dreigt te mislukken en dat is, begint avond-Filiaalhouder Marc-Robin Visscher “puntje-puntje met peren”.
“Appels met peren” neemt Lucella Carasso hem wat van de spitse wind uit de zeilen.

De vorst heeft de peren de das om gedaan.
De bomen stonden net leuk in knop toen het tot wel twintig graden ging vriezen. De knoppen bevroren en daarom nu: geen bloesem. Zegt de Nederlandse Fruittelersorganisatie die een persbericht heeft doen uitgaan wat dit tot (bijna) de-dag-van maakt en dus een Filiaalhouder zich naar de sector doet spoeden.

Marc-Robin Visscher gluurt door een raam en ziet iets dat hem doet denken aan “een wildwaterbaan in een pretpark”. Zaten de presentatoren daar wel eens in? “Ja-ha!” roept Lucella Carasso enthousiast uit. Maar: “pas *jij* er niet in?” waarbij ik blije beelden in de fantasie krijg van een Filiaalhouder roetsjend tussen de Conférence peren.
Helaas, hij wil niet.
“Kijk ook even hoe het met de appels is,” krijgt Marc-Robin van Lucella als opdracht.

Dat valt nog niet mee want Jan de Vries van een fruitgroothandel blijkt een filosofisch figuur met teksten als “de natuur beslist wat er gebeurt” en “de toekomst zal het uitwijzen”.
Zodat “onze eigen Flipje” (koosnaam van Lucella voor MRV) zelf óók maar Flipje in de strijd gooit met “gaat Flipje het verder moeilijk krijgen” waarop De Vries: “die is naar Breda”.
MRV: “Zijn geest waart rond” en “u bent zelf ook een beetje een soort Flipje”.
Maar: niks.

“Krijg je wel een emmertje peren mee naar huis?” vraagt Lucella Carasso nog.
Nee. Want de peren gaan “op reis” naar allerlei landen. Zodat Marc-Robin ze bij de eigen supermarkt zélf moet kopen voor € 1,19 per kilo.
“Ooh…” leeft Lucella Carasso, érg leuk interactief met de Filiaalhouder, mee.

“Ik ben echt van de NOS!” “Dat mag ik hopen”

door Reageer

Goed bedoeld, het Filiaal over oude mensen die in hun huis worden overvallen en wat ze kunnen doen om het te voorkomen.

Maino Remmers noemt de aanleiding (81-jarige man maandag in Capelle gedood door overvaller) en gaat zich dan ‘binnenpraten’ bij een bejaarde vrouw in de Amsterdamse Jordaan. Dat valt nog niet mee want de vrouw zit achter drie sloten maar verder is ze bepaald niet het stereotype bange oudje hoewel de Filiaalhouder haar eerst wel zo toespreekt: “Tis alweer daglicht, hè, valt wel mee, hè, is niet zo eng, hè?”
MR: “Ik ben echt van de NOS, hoor!”
Vrouw: “Dat mag ik hopen want ik zit op u te wachten.”

Op de gang (“ik hang nu in uw raam”) leunt Maino Remmers in het slaapkamerraam van een man die vandaag 87 wordt: “Namens de hele NOS en iedereen die luistert – gefeliciteerd.”

Een politievrouw geeft tips waarmee de bejaarde, niet zo snuggere (of overmoedige) luisteraar haar/zijn voordeel kan doen. Nooit zomaar opendoen, altijd vragen “wie bent u wat komt u doen”, kijken voor je open doet, geen pakjes accepteren als je niets verwacht en nóóit pinnen en al helemaal niet je pincode afgeven. Legitimatie vragen. En verlaag je opnamelimiet voor als het toch misgaat.

Een opmerkelijke tip wanneer je een onverwacht persoon aan de deur krijgt: bedenk een smoes om iemand te fotograferen.
Dit zie ik niet direct voor me. Wat zeg je dan “leuk voor op m’n Facebook” of “voor twitter”?

Allemaal goed bedoeld maar wel zéér veel herhalingen.
En niets over: wat als iemand al binnenstaat (al dan niet door je eigen stomme schuld) en het mis gaat. Alarmsysteem naar de buren? Knop die een enorme loei doet afgaan? 112 onder sneltoets van je telefoon?

Geen idee of die dingen helpen of dat iets anders helpt.
Maar alleen maar “doe niet zomaar voor iedereen open” – tja.
Dat weet iedereen toch al?

Nieuws

door Reageer

Een nieuwsluwe dag, stelt Ger Jochems vast.
Wát gaat Tim Overdiek met het Radio 1 Journaal ons brengen?

’s Kijken. *Alles* over de tienkilometerloop in Utrecht die maar 8,8 km blijkt te zijn.

“Maar,” voegt de presentator eraan toe, “zal ik eens eerlijk zijn?”
Graag natuurlijk.
“Liefhebbers van echt nieuws, van hard nieuws… ga maar lekker naar buiten.”

Dat zouden meer presentatoren moeten doen.
Gewoon direct al zeggen: mensen, het wordt niks vandaag – uit die radio, ga iets leuks doen.

Schorre verslaggever in PSV-café

door 1 Reactie

In Eindhoven kun je leuk feestvieren, verzekert ons Joris van de Kerkhof.
Maar de sfeer in het café waar hij mee naar PSV-Heracles kijkt valt hem wat tegen.

De laatste minuten, ziet de verslaggever die zo te horen zelf wél zijn keel heeft schor geschreeuwd, “zijn ze met de rug aan het kijken.”
“Een feestje omdat het moet” vieren de mannen.
Vooruit: “Philip Cocu, Philip Cocu!” willen ze nog wel zingen.

“Was wel een beetje saai, hè?” leeft Joris van de Kerkhof zich in.
Nee, dat toch niet.
JvdK: “Ik ben de enige wiens stem een beetje overslaat.”

Hij heeft “nét het eind van de reportage gehaald”, hoort ook Lara Rense.
“Een verslag van een schorre Joris.”

Waarin we een eerbetoon aan een triomferend PSV kunnen zien van een zoals altijd perfect participerende journalist.

Rotbeest met mooi glanzend schildje

door Reageer

Een *rotbeest* is de grasvlieg.
Niet omdat hij steekt maar omdat hij met zeer velen tegelijk opduikt.
Met hun allen in je bakje yoghurt. En in je ogen en oren.

Zodat mevrouw Lemaire uit Leusden de ongediertebestrijding te hulp roept.
En samen met Jeannette Parramore de stofzuiger hanteert.
Wel duizend per dag stofzuigt ze er weg. Net als gisteren. En dan morgen wéér.
Ze wordt er gek van.

De verslaggeefster heeft Mike Brooks van het Kenniscentrum Dierplagen meegenomen. Mét z’n microscoop.
Brooks legt uit dat de grasvlieg overwintert in spouwmuren en omdat-ie zo klein is (een paar millimeter) weet-ie vaak het huis binnen te komen wanneer in de lente het moment om uit te vliegen dáár is.
En dat doet-ie dan meteen in grote groepen.

Brooks legt een vliegje onder de microscoop.
“Prachtig beestje” vindt Jeannette Parramore. “Mooi glanzend schildje.”
Kom eens kijken, mevrouw Lemaire.
“Best wel mooi” vindt ook die. En: “Heel anders dan ik gedacht had.”
JP: “Misschien helpt het een beetje…”
Zo lijkt het wel. Want: “Ik zal rustig aan doen als ik ze tegenkom.”

Weer een rotbeest dat toch niet zo ‘rot’ blijkt.
Maar wel voor het najaar alle muren goed dichtkitten.