De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Gewoon leuk over het spoor lopen

door Reageer

Staat Joris van de Kerkhof gisteren nog te kokhalzen boven een vers gebakken stukje namaak kip, vandaag daalt hij af in de catacomben van de Noord-Zuidlijn in Amsterdam waar station Rokin is opgeleverd.

Met projectleider Dijk loopt hij over het spoor waar nog rails moet worden aangelegd.
Om via een houten trap (Stap! Stap! Stap! Min favoriete verslaggever doet weer zijn ‘harde hoorspelkern’) op het perron te komen en naar links te lopen terwijl ze naar réchts boven zich een parkeergarage van 5 étages hadden kunnen zien.

Dan zo’n heerlijke typisch Joris van de Kerkhof vraag: “Wat ruikt u als u hier loopt?”
Veel beton, maar – slaat de man perfect op de vraag aan – ook “de trots van de mensen die hier hard aan gewerkt hebben”.
JvdK: “Bloed, zweet en tranen.”
Dijk: “Ja. Af en toe letterlijk.”

Over het spoor dat er nog niet is, rijdt iets voorbij.
“De eerste metro” zegt de projectleider maar het *is* een klein karretje dat betonblokken aan het versjouwen is.

Zes jaar geleden een hoop gelazer met de metro: verzakkingen in de buurt.
Vanaf dat moment: betere communicatie met de omgeving, laten zien waar je mee bezig bent en mensen erbij betrekken.
Maar wel een beetje zuur voor die mensen die nog steeds niet in hun verzakte huizen terug zijn.

In Joris van de Kerkhof ontwaakt nu het speelse jongetje (voor zover dat niet altijd al een beetje wakker is): hij wil weer over het spoor lopen.
Want dat is “eigenlijk wel gewoon leuk”.
Hier is geen trapje dus “even springen!”
Samen kijken naar een stukje spoor dat er al ligt.

De verslaggever bedenkt er het geluid bij “dat hij daar uit de bocht komt”.
Dijk: “Ja, als u uw ogen een beetje toeknijpt, dan ziet u hem al rijden” ..
JvdK: “En dan stopt-ie hier, piepend natuurlijk…”
Maar: “Zo min mogelijk.”

Wat een luxe, twéé mooie reportages van Joris van de Kerkhof op één dag en die van de namaak-kip óók nog eens herhaald in de avonduitzending.

Veelzijdig alternatief

door 1 Reactie

Ik hoor een scherp mes hakken.
Een mannenstem: “Wij maken hier het meest veelzijdige stukje alternatief voor vlees dat doet denken aan kip en kalkoen en ook gerookte blokjes voor in de salade em steaks voor Duitsland met varkensstructuur en –beleving.”

Joris van de Kerkhof is bij Jeroen Willemsen van Ojah.
Een vegetarische slager.
Met een geheim recept en je weet maar nooit wie er meekijkt dus mag de verslaggever alleen op een afstand van 50 meter gluren naar “een groot pasta apparaat” waarin in het allemaal gebeurt.

Aangezien de proof in de pudding zit, wordt Joris van de Kerkhof uitgenodigd te ruiken boven de pan waarin iets ligt te pruttelen.
“En nu zou u graag hebben dat ik zeg: dat is kip?”
Sterker, hij moet het spul eten.
Maar: “Het is een jaar of twintig geleden dat ik kip heb gegeten.”
En: “Eigenlijk wil ik het helemaal niet.”

Aha.
“Jij,” realiseert zich Willemsen, “behoort tot de groep mensen die eigenlijk al héél ver zijn in hun denken en in hun doen…”
JvdK (bescheiden): “Met betrekking tot dit onderwerp dan.”

Maar dat is inderdaad het geval want hij heeft het ook gemerkt bij de vegetarische hamburger.
Toen dacht hij ook: “Ik had toch afgesproken dat ik dat niet zou eten.”
Waarna hij hem ook nog eens “echt op een hamburgermanier naar binnen ging schrokken”.

Leuke reportage met die persoonlijke invalshoek.
Op Wereld Veggie dag.

De journalist voor het karretje

door Reageer

Het landelijk parket maakt bekend dat nog niet valt te zeggen of het Nederlandse OM de daders van de aanslag op MH17 zal vervolgen.
Joris van de Kerkhof is erbij en somt voor Jurgen van den Berg op wat het OM al aan materiaal heeft waarop kan worden gestudeerd.

Verder, vertelt hij, doet het OM een oproep “aan Gert-Jan (Dennekamp) en anderen die daar in de buurt zijn, weet je wat, als jullie nou mensen daar spreken, getuigen of zo, geef ons die informatie dan ook. Wij kunnen er wel voor zorgen dat dan niet duidelijk is wie die mensen zijn.”

“Kijk,” reageert Jurgen van den Berg, “journalisten worden gewoon voor het karretje gespannen van justitie, tenminste dat willen ze dan.”
“Ze worden gevraagd om mee te werken want we willen toch allemaal dat het onderzoek goed gedaan kan worden,” corrigeert de verslaggever met een vriendelijke glimlach in zijn stem.

“Dat is ook weer waar, Joris,” lacht nu ook de presentator waarna hij hem hartelijk dankt voor zijn verslag.

Grappige interactie.
En ‘voor karretje spannen’ – ach.
Zo zie ik het ook niet direct.

Iets anders is dat ik niet begrijp hoe het OM door journalisten aangeleverde info via gesprekken met mensen van wie niets bekend is (mag worden) kan gebruiken.
Misschien als extra (brok)stukjes voor het achtergrondverhaal.
Veel meer kan het niet zijn.

Boeven vangen

door Reageer

Gerinkel en wat klinkt als een trap tegen een vuilniszak.
“Een binnenplaatsje met wat folders” beschrijft Joris van de Kerkhof en “bah, wat vies”.
We mogen raden waarop dat slaat.

De verslaggever is bij Badda-Bing.
Dat wás een sex club. Met een, leest hij uit een folder voor “uniek all-in relax concept”.
Schop! Tegen glaswerk.
JvdK: “Dat is kapot. Gemaakt.”
Waarmee hij denk ik bedoelt dat hij het niet zélf heeft gedaan, maar het zo heeft aangetroffen.
Aan de muur: een ideeënbus.
Verderop: een kamer met gebruikte en ongebruikte condooms.

Er is ook een bovenverdieping en trap-trap-trap hólt de verslaggever de trap op zonder ook maar even te zuchten.
Laat staan hijgen zoals veel van zijn collega’s dan graag doen.
Dit is het betere harde-hoorspelkern-werk.

Boven: reclame voor een bijeenkomst met Hollands buffet en hapjes op 10 november 2011 in Badda-Bing.
Laat ik nou altijd gedacht hebben dat je niet dáárvoor naar een sexclub ging.

Maar ter zake:
Achter de bar staat minister Opstelten.
Met drie Brabantse burgemeesters.

Die van Gilze-Rijen blijkt het pand te hebben gekocht om te voorkomen dat er zich een motorclub of iets anders onwenselijks zou vestigen (“er is hier al eens een moord gebeurd op de parkeerplaats”).
Opstelten: “… en de boeven te vangen…”
Burgemeester van Heusden: “We hebben een indringend, goed gesprek gehad.”
“Met innovatie bedenken hoe blijven we de criminelen een slag voor” zegt een ander.
En: “Onderzoeken wat mogelijk is.”

Grappig contrast: de eerste minuut waarin Joris van de Kerkhof ons op zijn onnavolgbare wijze hardehoorspelkernend meevoert door een verlaten bordeel en de latere minuten met de serieuze mannen met hun serieuze teksten.

Een zinnetje om over na te denken

door 3 Reacties

Een tot levenslang veroordeelde moordenaar wil op onbegeleid verlof.
Tot nu toe ging de man, die in een TBS-inrichting zit, op begeleid verlof.
Verlof moet ivm resocialisatie.
Ergens zicht op hebben.
Zoiets.

Joris van de Kerkhof is bij het kort geding dat de man heeft aangespannen tegen de staat (die hem niet in z’n eentje op pad wil laten gaan) en hoort tussen al het andere 1 zin die hem opvalt.
Over dat de man het gezin wil bezoeken dat hij tijdens zijn detentie heeft gesticht.

JvdK: “Dat is zo’n zinnetje waarover je gaat nadenken.
Hoe dat dan is gegaan…”

Jurgen van den Berg denkt ook na.
En itt de verslaggever die het discreet in het midden laat, schildert de presentator beeldend:
“Dan verwek je dus ergens een kind en dan zit er een begeleider in een ander kamertje te wachten tot je klaar bent.”

Juist ja.