Ik hoor een scherp mes hakken.
Een mannenstem: “Wij maken hier het meest veelzijdige stukje alternatief voor vlees dat doet denken aan kip en kalkoen en ook gerookte blokjes voor in de salade em steaks voor Duitsland met varkensstructuur en –beleving.”
Joris van de Kerkhof is bij Jeroen Willemsen van Ojah.
Een vegetarische slager.
Met een geheim recept en je weet maar nooit wie er meekijkt dus mag de verslaggever alleen op een afstand van 50 meter gluren naar “een groot pasta apparaat” waarin in het allemaal gebeurt.
Aangezien de proof in de pudding zit, wordt Joris van de Kerkhof uitgenodigd te ruiken boven de pan waarin iets ligt te pruttelen.
“En nu zou u graag hebben dat ik zeg: dat is kip?”
Sterker, hij moet het spul eten.
Maar: “Het is een jaar of twintig geleden dat ik kip heb gegeten.”
En: “Eigenlijk wil ik het helemaal niet.”
Aha.
“Jij,” realiseert zich Willemsen, “behoort tot de groep mensen die eigenlijk al héél ver zijn in hun denken en in hun doen…”
JvdK (bescheiden): “Met betrekking tot dit onderwerp dan.”
Maar dat is inderdaad het geval want hij heeft het ook gemerkt bij de vegetarische hamburger.
Toen dacht hij ook: “Ik had toch afgesproken dat ik dat niet zou eten.”
Waarna hij hem ook nog eens “echt op een hamburgermanier naar binnen ging schrokken”.
Leuke reportage met die persoonlijke invalshoek.
Op Wereld Veggie dag.