Deze week staan er grote advertenties in de kranten met foto’s van boeren voor ruime, half-lege, stallen met op de hand een paar snoezige kleine kuikentjes.
Volgens de begeleidende tekst heeft de kip het maar wat fijn in Nederland.
De Nieuwsshow praat erover met culinair journalist Loethe Olthuis die haarfijn uitlegt waarom dat gelul is.
70% van de Nederlandse vleeskuikens wordt in zes weken van kuikentje tot kip van meer dan 2 kilo opgefokt.
Het is een ras dat is ontworpen om altijd honger te hebben, ze eten zich te pletter, daarom zakken ze door hun pootjes.
En omdat de ‘moeders’ niet kolossaal mogen worden, krijgen ze weinig voer en hebben die altijd honger.
Zes weken? Peter de Bie valt van zijn stoel.
Dát had hij nooit eerder gehoord (jammer van die steen waaronder hij blijkbaar al jaren zit).
Mieke van der Weij haalt de folder van de plofkipboeren erbij.
De biologische kip zou slechter voor het milieu zijn dan de ‘gangbare’ (lees: plof)kip.
Dat is ietsje waar, geeft Olthuis toe, maar er zijn al goede stallen met geavanceerde manieren om de mest te verwerken en de lucht te circuleren.
In de supermarkt ligt nog steeds de plofkip en de nieuwe zgn betere AH-kip heeft niet eens daglicht in de stal en leeft slechts twee dagen langer – dat schiet niet op.
Maar (LO): “Elke dag dat een kuiken langer leeft eet-ie meer, neemt hij meer ruimte in, kost-ie meer.
Het gaat allemaal om het geld.”
Afschuwelijk
Nog wat details voor mensen zoals Peter de Bie die het de laatste jaren misschien niet allemaal hebben meegekregen.
Er leven 24 kippen op een vierkante meter in een stal die zes weken niet wordt schoongemaakt.
Pas wanneer de kippen naar de slacht zijn wordt de stal gereinigd en dan begint alles weer opnieuw.
PdB: “Wat een afschuwelijk idee, zeg.”
Waarom deze campagne? Vraagt Mieke van der Weij maar ze weet het antwoord eigenlijk zelf al: “Iedereen moet weer aan de plofkip.”
Om eraan toe te voegen: “Laat je niet misleiden.”
Dat was weer een mooi item in de Nieuwsshow waarin Loethe Olthuis ons ervan doordrong dat “kippen de meest gemartelde dieren zijn, met konijnen, maar daar hoor je niemand over”.
Volgende week misschien de konijnen.
Het probleem is altijd weer het draagvlak. De Dierenbescherming probeert het met ‘Beter Leven’ keurmerk, en Wakker Dier steunt dat. Ik weet niet of dat veel zoden aan de dijk zet; mag ik het betwijfelen?
Ook de Partij voor de Dieren kent het begrip ‘draagvlak’ – niet. Vijf Kamerzetels is leuk, maar politiek gezien is het niks.
Al die organisaties zien hun afdelingen/werkgroepen (leden/donateurs) als niet meer dan geschikt om kantoren en personeel in stand te houden, en om posters te plakken en te flyeren in verkiezingstijd. Dan heb je er dus niets van begrepen en blijf je dweilen met de kraan open. Protestacties zijn ok, maar ook te veel incidenteel, te weinig effectief.
Je zou je leden moeten mobiliseren om draagvlak te creëren. Dat betekent dat je ze leert in gesprek te gaan met de burger. Dat je ze feiten en cijfers meegeeft (zie Jeanne hierboven). Burger aan het denken zetten, verontrusten. Dat zou het beleid moeten zijn, gesteund vanuit het hoofdkantoor/bestuur.
Wat de konijnen betreft: we hebben 1 held in Nederland en zijn naam is PETER JANSSEN. Hij zet zich in met zijn stichting Konijn in Nood, voor deze arme dieren. Ongeëvenaard. http://www.konijninnood.nl/
Terzijde: daarnaast riskeert hij lijf en leden door het verstoren van stierengevechten in Spanje. Vanaf de eerste rij in de arena klimt hij over twee hekken en springt dan zo het strijdperk in. Wel tegen het eind van het ‘gevecht’, anders zou het te gevaarlijk zijn.
Bedankt voor de link.
Even tekenen mensen.
https://www.change.org/p/internationale-vegan-strike-group-teken-voor-de-vrijheid-van-anti-stierenvecht-activist-peter-janssen