Kaarsen voor Polen

Kwart over zes en snuf, snuf doet Joris van de Kerkhof.
Hij staat voor de Poolse ambassade waar de theelichtjes vannacht zijn uitgewaaid maar de kaarsen branden nog en: “het ruikt lekker, het ruikt een beetje naar kerk”.
Er wordt gerouwd om de bij het vliegtuigongeluk omgekomen Poolse president (en minder om de andere 95 inzittenden heb ik de indruk).
Gisteren was Maino Remmers al bij de ambassade terwijl Wouter Meijer naar Warschau mocht. Veel mensen langs de kant van de weg bij de rouwstoet. Veel fototoestellen. Eén man in pak-met-das: die zingt straks het Requiem. Kysia Hekster doet kond van Grote Rouw in Rusland maar vermoedt dat die zo groot is om Katyn 1 wat ‘kleiner’ te maken. “Cynisch”, geeft de correspondent toe, “maar daar word je in Rusland in getraind.”

Ook Malgorzata Bos-Karczewska (je hóórt dat Marcel Oosten op die naam heeft zitten oefenen) van Polonia.nl mag antwoorden op “hoe hebt u het beleefd” en “wat nu”. Nieuwe verkiezingen.
Marcel Oosten: “En daarbij kan Nederland een rol spelen. Joris? (stilte) Joris?”
Joris vd Kerkhof: “Waarbij.” MO: “Bij de verkiezingen.” JvdK: “O ja.” Bandje aan: kwoot over lange rijen voor de ambassade bij vorige verkiezing.

Curieus item: *Vijf Vragen* over vijf neergestorte presidenten met als extra info dat er eigenlijk tien zijn neergestort maar dat de redactie de vijf interessantste heeft uitgekozen.
‘Patriot’ is geen positieve kwalificatie mag de Filiaalhouder nog uitleggen aan een vrouw van de ambassade die in een kop haar president zo ziet aangeduid. Er komen, verwacht ze, straks mensen huilen. De Poolse ambassadeur spreekt warme woorden over 1 van de andere 95 doden: de onderminister van Buitenlandse Zaken die hij kent als warm, passionate, competent en vooral hard working. Hij vindt het niet erg om nu hier te zijn mede door de uitgebreide berichtgeving.

Helemaal in het begin ziet Joris van de Kerkhof een Nederlander een foto maken van de kaarsen en de bloemen. Hij blijkt vrienden in Polen te hebben. Daar doet-ie het voor. Zelf ervaart de man het als “een ver van m’n bed”-show – het is toch anders dan toen met Amerika met september”.
Ik vraag me af hoeveel mensen stiekem hetzelfde denken.