De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

“Hallo, hier zijn wij”

door Reageer

Vijftig jaar zoeken we naar buitenaards leven.
Paul Davies schreef er een interessant boek over en redacteur Lambert Teuwissen schrijft én keuvelt er zeer onderhoudend over met Lara Rense en Marcel Oosten.
We hopen, weet Marcel Oosten, dat ‘ze’ een “persoonlijke boodschap aan de aarde sturen: welkom in de galactische gemeenschap”. Helaas.
MO: “En zenden wij iets uit? Hallo, hier zijn wij?”
Lara Rense: “Dat doen wij elke ochtend!”
Geestig.

Ook geestig: Marc-Robin Visscher die de directeur van een school sprakeloos krijgt wanneer hij in zijn Filiaal over kids en alcohol zegt iedereen houdt er eigenlijk wel van maar heeft achteraf soms een beetje spijt.

Meer opmerkelijk: gesprek met Max Bader in Bishkek die gisteren zijn huis in de binnenstad is ontvlucht en ‘s avonds laat weer even is gaan kijken.
Hoe wás het, vraagt Lara Rense.
Bader: “Er werd over en weer geschoten.”
LR: “Vond u de sfeer bedreigend.”
Bedreigend? Nee hoor. Iedereen schoot op elkaar, er zijn 68 doden, de president is gevlucht, er wordt geplunderd.
*Dolletjes* typeert die sfeer beter.

Jongens en mannen

door 1 Reactie

Het lukte in Zuid-Afrika maar nét om blanken en zwarten uit elkaar te houden die zich hadden verzameld bij het gerechtsgebouw waar de verdachten werden voorgeleid die hebben bekend dat ze Eugene Terre’Blanche hebben doodgeslagen.
Zegt correspondent Lucas Waagmeester. Die de verdachten consequent aanduidt als *jongens*. De ene, vertelt hij, is 15, de andere *jongen* is 28.
Ze kregen maar 35 Euro per maand betaald wat zelfs naar Zuid-Afrikaanse maatstaven niet veel is. De aanhangers van Terre’Blanche, zegt Waagmeester, verwijten *zwarte jongens* dat die menen dat ze het recht hebben een blanke boer dood te slaan.
“En omgekeerd vinden die,” reikt Lucella Carasso behulpzaam aan,”dat ze worden uitgebuit door blanken.” En het enige dat ze dan nog als wapen hébben is geweld.

Je zou om meerdere redenen kunnen betogen dat de berichtgeving over dit onderwerp wat eenzijdig is.
Maar ik beperk me nu tot het stelselmatig aanduiden van de vermeende daders als *jongens*. Jongens, dat veronderstelt jong en onschuldig en onbezonnen en ‘ieder kind maakt wel eens een fout’. Wat kan kloppen bij echte kinderen. En hoe kind een 15-jarige is, zal per 15-jarige verschillen. Maar 28? Sinds wanneer is dat niet gewoon een *man*.

Interessant is dat het NOS Journaal (op de radio, tv weet ik niet) het aanvankelijk óók steeds over ‘de jongens’ had maar in elk geval vandaag de verdachten consequent aanduidt met mánnen.

Wanneer zou je in de ogen van het Radio 1 Journaal een volwassene zijn? Bij dertig?
Of wanneer je een delict pleegt dat ze *niet* stiekem begrijpelijk en daarom vergeeflijk vinden?

Met de billen bloot tegenover de duivel

door Reageer

Het Vaticaan manoeuvreert op z’n zachtst gezegd wat ongelukkig in reactie op de onthullingen over misbruik door geestelijken. Had de Paus gisteren niet iets kunnen zeggen, had hij dat misschien zelfs móeten doen?

Presentator Jeroen de Jager bespreekt het met kerkhistoricus Peter Nissen en vraagt “of er ook een stroming is die zegt: we moeten met de billen bloot”.
Dit nu, vindt Peter Nissen een “wat ongelukkige beeldspraak” maar hij is bereid “die ook maar te gebruiken”. En “goed” zegt Jeroen de Jager die het gesprek nu als áf beschouwt.

Máár, vervolgt de kerkhistoricus, er is ook een stroming die de gelederen wil sluiten. Er zijn er zelfs die zeggen: “De duivel valt de kerk aan.”
De duivel! Bestaat die dan nog? Met een staart en hoorntjes en een vork?
Ik dacht dat die vroeger werd gebruikt om kinderen bang te maken maar dat hij de katholieke kerk allang was uitgeslopen.

Helaas is de tijd nu écht om dus “dank u wel meneer Nissen”.

D (on)wenselijkheid van kankerbehandeling bij huisdieren

door Reageer

De faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit van Utrecht heeft een centrum geopend waar huisdieren met kanker kunnen worden bestraald. Kosten per behandeling: tussen de 1300 en 2500 Euro.

“Is het een aanwinst” vraagt Lucella Carasso aan Hans Hopster van de Hogeschool Van Hall Larestein. Héél soms, vindt die. Bij korte behandelingen en grote kans op genezing. Hij vreest dat mensen eindeloos gaan *doordokteren* omdat ze zelf geen afscheid willen nemen van hun huisdier.
Die mensen – das inderdaad niks gedaan. Maar -interessanter-: hoe ervaart (bv) de hond het dan wél. Heeft die een langetermijnperspectief? Geen idee, zegt Hopster. Je hebt wel apen die vandaag gereedschap klaar leggen om het morgen te gebruiken. Dus *iets* vooruit denken kunnen ze.
LC: “Zou toch een aardig onderzoek zijn?” Ja. Maar: hoe het te meten.

Dan de mensen – doen die nu anders met hun huisdier dan vroeger? Nou en of. In de stem van Hopster klinkt walging: “Ze doen allerlei dingen met dieren waarvan wij ons afvragen – is het dier erbij gebaat.” Jasje aandoen? veronderstelt de presentator. Hele pet parades. Dieren showen. Dat is inderdaad gatver.
Hopster: “Je moet je maar afvragen of het dier dat leuk vindt.”

LC: “Is die vraag te beantwoorden?” Je moet, zegt Hopster, “altijd gericht zijn op de signalen die het dier afgeeft”. Zowel bij de hond als bij landbouwdieren als circusdieren als die in de Oostvaardersplassen.
LC: “Kwispelen?” *onduidelijk/geen antwoord*

Natuurlijk is het geen onzin wat de lector zegt. Je hebt mensen die het eigen dier kwellen om het zo lang mogelijk (ongelukkig en wel) in leven te houden. Maar je hebt ook mensen die na een zorgvuldige afweging het dier een extra kans willen geven om het nog een aantal wél gelukkige jaren te geven.

(schrijft zij die vanmiddag voor €200 een kipje liet opereren om te weten of een tumor operabel was of niet; het was *niet* zodat het kipje nu is ingeslapen)

“Ik geniet er zo van dat ik ga stotteren”

door Reageer

Zonnetje in radioland is Joris van de Kerkhof vanochtend.
Hij gaat riet snijden in Overijssel. Omdat de rietsnijders subsidie aanvragen. Een mooie aanleiding voor een aubade aan de natuur die de Filiaalhouder zó betovert dat hij om kwart over zes de *maan* ziet opkomen.

“Ik geniet er zo van dat ik ga stotteren” zucht Joris van de Kerkhof na een hakkelend niet te volgen half zinnetje. Tegen de snijder: “Geniet u er net zo van als ik?” Dan: “Nog even genieten in stilte.” En: “Prachtig vak hebt u, hè?” De man kan het alleen maar beamen. Een prachtig vak, en bovendien goed voor de natuur (vogels en planten).
Fikkie stoken mag de snijder ook (JvdK: “héérlijk”) en “het is zó ontzettend mooi, Marcel, ik heb wel vragen gesteld, maar ik denk: het zal allemaal wel”.
Kan de Filiaalhouder zélf iets doen? Bosjes afgesneden riet bij elkaar zetten moet wel lukken: “Vorige week had ik een schoolklas, die kon het ook dus u kunt het ook wel.” Een poging tot andere hulp (het aantrekken van de motor) leidt tot niets. Maar, wordt ons verzekerd, het op stapeltjes leggen van het riet is appeltje-eitje. Al doen de presentatoren in de studio (Marcel Oosten: “dat zal ze berouwen”) of de natuurminnende verslaggever nog geen strotje bij een takje kan leggen.

“Je hóeft niet na te denken (bij het riet snijden) maar het kán wel” lokt hij de snijder uit. Klopt, zegt die. Er kunnen “allerlei gedachten ontspruiten aan je gemoed” dus (JvdK): “Mag ik even mee in uw hoofd?” Helaas zijn de enige spruitende gedachten nu die over geld maar “ik heb zo genoten van alles” en “ik vind het prachtig” blijft de Filiaalhouder herhalen zodat hij wordt genood: “Kom gerust een keer wéér, hè?”

“Het wordt een Mooie Dag” heeft Joris van de Kerkhof ons vanochtend 2x beloofd in de traditie van ooit-Radio1Journaal-anchor Rob Trip. Of het een Mooie Dag wórdt weet ik niet.
Maar de dag is in elk geval mooi begónnen.