Bert van Slooten belt met een man die ‘lekkere gerechten’ levert .
Die babbelt een eind weg en dan: “wat ganzenlever erbij”.
Gespannen wacht ik op de reactie van de presentator.
“Laat Jort Kelder het maar niet horen,” lacht die.
De man hoort het niet of snapt het niet maar dendert in elk geval door over “een heerlijk plakje ganzenlever”.
“Zalige jaarwisseling in de zin van lekker eten” sluit Bert van Slooten opgewekt af.
Slap-slap-slap.
door Jeanne 2 Reacties
Langer straffen hélpt, kondigt Bert van Slooten aan.
Wat ik interpreteer als: misdadigers worden een beter, nl minder crimineel, mens wanneer je ze lang opsluit. Het zou in strijd zijn met alles dat totnutoe door verstandige mensen over straffen is beweerd, dus ben ik erg benieuwd naar dat onderzoek.
Het zit ietsje anders.
‘Misdaadeconoom’ Ben Vollaard heeft uitgerekend wat een veelpleger de samenleving kost. Dat blijkt méér dan de prijs van een gevangenisbed = 200 Euro per dag.
Bij veelplegers moeten we denken aan mn drugsverslaafden. Die plegen een delikt per dag. Woninginbraak, autokraak, fietsendiefstal, winkeldiefstal. Zolang ze vastzitten, plegen ze dus niets.
“Worden ze ook behandeld” vraagt Bert van Slooten.
Een fatsoenlijke, ik zou bijna zeggen *linkse* vraag. Want zomaar opsluiten en dan de sleutel weggooien, dat klinkt onsympathiek en kil. Het kán, zegt Vollaard. Maar we moeten ons geen illusies maken dat wanneer de delinkwent weer buiten rondloopt die behandeling tot iets heeft geleid.
Je moet wel selectief zijn, vindt de onderzoeker. Bij jeugdige veelplegers is het geen goed idee. Die hebben vaak nog een opleiding of werk (of horen die te hebben). Maar de drugsverslaafden – meestal hebben ze geen huis en ook geen baan. Daarbij “is onderbreking bijna gewenst”.
Geen speld tussen te krijgen.
Snelheidsdeken.
Ik ben er zeker van dat ik dat rare woord voor deze maand nooit eerder heb gehoord maar taalhistoricus Ewoud Sanders vertelt dat het woord al in 2004 is gebruikt. Een paar keer. En toen een paar jaar later nog een paar keer. En nu vaak. Zodoende dat we het als nieuw ervaren.
“Ik vind het een lelijk woord,” zegt Lucella Carasso. Sanders vindt het “best mooi – maar niet erg helder”.
Volgt een gesprek over andere winterwoorden. Zoutloket. Spekglad. Koek en zopie. Veel mensen weten niet wat ‘zopie’ is, vertelt Lucella Carasso. Wat me erg oplucht want ik dus ook niet. Chocolademelk, dacht ik. Maar ‘zopie’ komt van ‘zuipen’ en het is “een teugje sterke drank”.
Waterkoud. Koning Winter. Gevoelstemperatuur.
“Vooral zo knap hoe ze dat vaststellen” vindt Lucella Carasso.
Jaja, doet Sanders. Om dat woord hebben we “aanvankelijk erg gelachen”. Net als nu om de snelheidsdeken.
Leuke gesprekjes zijn dit.
Knus. Leerzaam natuurlijk óók. Maar vooral knus.
“Ik ben Joris van de Kerkhof, ik ben 43 jaar, ik ben 1.92 m en weeg 92 kilo dus met mijn BMI is niks mis.”
Vandaag mag Vincent Boterman de verslaggever die hem al anderhalf jaar volgt bij zijn strijd tegen overgewicht vragen stellen. Kom maar op, Vincent!
Uitgedaagd door de opening en Joris’ “geloof je wat ik zeg?” volgt een ‘nee’ en verdomd: de verslaggever blijkt 1.74 m “en mijn BMI is boven de 30″.
Na een omtrekkende beweging vraagt Vincent “heb je enig idee waarom jouw BMI hoger is dan gezond?” Jazeker. Want terugrijdend na een Filiaal “barst” Joris van de energie en dan wil hij zoet eten en stormt het eerste het beste benzinestation binnen.
“Ok,” reageert Vincent Boterman. “Dat is dan duidelijk.”
En: “Vind je het leuk mij te volgen in dit project?” Dat vindt Joris inderdaad want: “Al die tijd confronteert het mij ook met hoe je met eten zou moeten omgaan, ik heb er zelf ook wel wat van geleerd.”
Vincent: “Mooi zo, fijn dat ik je kon helpen.”
Waarna Joris van de Kerkhof (“dit is een soort afronding”) weer overgaat op: hoe nu verder met Vincent. En hij hem sterkte wenst “met afvallen en dat is nog belangrijker – met jezelf zijn”.
Aardige jongen, die Vincent. Beleefde jongen ook.
Want hij laat de verslaggever (“niet zo zeuren”) wel een natte broek halen door in de sneeuw te gaan zitten maar hard doorvragen is er niet bij. Geen “wat vind je ervan zoveel gewicht te moeten meezeulen” (zoals zijn mentor gisteren voor de kiezen kreeg). Geen “moet je er niet iets aan doen? Wat denk je er aan te gaan doen? Wanneer?”
En ook geen: “Zullen we afspreken dat wanneer we elkaar over een half jaar treffen jij óók je BMI omlaag hebt? Nee? Waarom niet?”
Vincent blijft natuurlijk Vincent.
Als de luisteraar kritisch wil dóórvragen zal ze dat -in gedachten- zelf moeten doen.
[Bewust kijk ik pas na het schrijven van dit stukje op Joris’ weblog – omdat ik wil schrijven over wat ik hóór, ongekleurd door achtergrondinformatie.
Ik kan het je aanraden, dat weblog.
En natuurlijk was ook het laatste deel van deze reeks weer Mooie Radio.]
Ach ach.
Was ik vanochtend nog zo onder de indruk van het interview van Elsbeth Gruteke met Peter Oosterhuis, blijk ik me helemaal te hebben laten inpakken.
NOS-Afghanistan-kenner Peter ter Velde heeft Peter Oosterhuis vandaag nl óók ‘voor het eerst’ geïnterviewd en die is erg kritisch op die organisatie Streams waar de man van was.
Deed Streams aan missiewerk? Misschien was het wel een verlengstuk van de CIA.
Want Oosterhuis doet vaag over de oprichter en over de geldschieters en ik geef toe: dat is heel raar. Zeker nu de organisatie toch is opgeheven.
“Ik zou zeggen, spit nog even verder” zegt Lucella Carasso tegen Peter ter Velde. Om er aan toe te voegen: “Maar interessant dat we deze Peter Oosterhuis nu hebben gehoord voor het eerst sinds zijn ontvoering.”
‘Voor het eerst’ is natuurlijk niet waar (dat had de EO).
Zou de redactie van het Radio 1 Journaal die dit voor Lucella Carasso voorbereidde dat niet hebben geweten? Lijkt me sterk aangezien Dit Is De Dag het overal heeft aangekondigd en ik bovendien aanneem dat ze op die redactie Radio 1 hebben aanstaan.
Waarom brengen ze het dan zo?