BMI

“Ik ben Joris van de Kerkhof, ik ben 43 jaar, ik ben 1.92 m en weeg 92 kilo dus met mijn BMI is niks mis.”
Vandaag mag Vincent Boterman de verslaggever die hem al anderhalf jaar volgt bij zijn strijd tegen overgewicht vragen stellen. Kom maar op, Vincent!
Uitgedaagd door de opening en Joris’ “geloof je wat ik zeg?” volgt een ‘nee’ en verdomd: de verslaggever blijkt 1.74 m “en mijn BMI is boven de 30″.

Na een omtrekkende beweging vraagt Vincent “heb je enig idee waarom jouw BMI hoger is dan gezond?” Jazeker. Want terugrijdend na een Filiaal “barst” Joris van de energie en dan wil hij zoet eten en stormt het eerste het beste benzinestation binnen.
“Ok,” reageert Vincent Boterman. “Dat is dan duidelijk.”
En: “Vind je het leuk mij te volgen in dit project?” Dat vindt Joris inderdaad want: “Al die tijd confronteert het mij ook met hoe je met eten zou moeten omgaan, ik heb er zelf ook wel wat van geleerd.”
Vincent: “Mooi zo, fijn dat ik je kon helpen.”

Waarna Joris van de Kerkhof (“dit is een soort afronding”) weer overgaat op: hoe nu verder met Vincent. En hij hem sterkte wenst “met afvallen en dat is nog belangrijker – met jezelf zijn”.

Aardige jongen, die Vincent. Beleefde jongen ook.
Want hij laat de verslaggever (“niet zo zeuren”) wel een natte broek halen door in de sneeuw te gaan zitten maar hard doorvragen is er niet bij. Geen “wat vind je ervan zoveel gewicht te moeten meezeulen” (zoals zijn mentor gisteren voor de kiezen kreeg). Geen “moet je er niet iets aan doen? Wat denk je er aan te gaan doen? Wanneer?”
En ook geen: “Zullen we afspreken dat wanneer we elkaar over een half jaar treffen jij óók je BMI omlaag hebt? Nee? Waarom niet?”
Vincent blijft natuurlijk Vincent.
Als de luisteraar kritisch wil dóórvragen zal ze dat -in gedachten- zelf moeten doen.

[Bewust kijk ik pas na het schrijven van dit stukje op Joris’ weblog – omdat ik wil schrijven over wat ik hóór, ongekleurd door achtergrondinformatie.
Ik kan het je aanraden, dat weblog.
En natuurlijk was ook het laatste deel van deze reeks weer Mooie Radio.]

Vincent Boterman is bij de dokter op Heideheuvel.
Zijn BMI is in anderhalf jaar omlaag gegaan van 33.51 (“veel en veel te zwaar”) naar 28.7 (“nog een klein beetje aan de hoge kant”). Hij zal er altijd rekening mee moeten houden dat hij aanleg heeft voor overgewicht en dus verstandig eten en veel bewegen.
Jaja, denk ik en luister eigenlijk meer naar hoe Joris van de Kerkhof het gesprek heeft gemonteerd (deels rechtstreeks te horen, deels zachtjes met hemzelf als voice-over) dan naar de inhoud.

Dan verrast hij me door aan te kondigen dat er morgen wordt gepraat met Vincents mentor van 3 Mavo die “een best wel gezette persoon is”. Ha! Dus dat wordt vast *die* man persoonlijk aanspreken op de pondjes die door het mondje gaan en beweegt u wel genoeg.
Babbel-genoeglijk-babbel doen dokter Feith en Vincent over voetbal.

Dan: “Wat ga jij vrijdag aan Joris vragen? Wat zijn BMI is??”
Vincent: “Of hij ook afvalt, of dat bij hem ook nodig is.”
Feith: “Wat denk je dat hij gaat zeggen?”
Vincent: “Hij loopt hier ja te knikken, dus…”
Feith (vriendelijk): “Voor Joris is december ook een lastige maand.”
Joris (lachend): “Álle maanden zijn lastig.”
Vincent: “Dat dacht ik al, ja, dat had ik al gehoord.”

Wat knap in elkaar gezet. Het grotendeels voorspelbare gewicht-gesprek laten overgaan in het opwarmertje naar: vrijdag gaat onze verslaggever zélf met de billen bloot.
Dat wordt nu een hele toer om het morgen zó spannend te maken dat de luisteraar niet steeds zit te denken: zal wel allemaal, maar hoe zit het nou met de BMI van Jóris.
Maar dit was in elk geval weer Mooie Radio.