De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Melancholieke ogen

door Reageer

“Hebt u die melancholieke ogen altijd al gehad?”
Joris van de Kerkhof eindigt zijn Filiaal (?) met een typische Joris-van-de-Kerkhof-vraag. Hij was te gast bij Eelco Brouwer van de noodhulp van het Rode Kruis.
Omdat er overal rampen zijn.

Ramp in Japan, ramp in Libië, ramp in Bahrein.
En – o ja – ramp in Ivoorkust. Maar daar heeft nu niemand het meer over, merkt Brouwer op.

Het Radio 1 Journaal zet vooral in op Japan.
Weer brand in een kerncentrale. Blussen met helicopters – wat betekent het.
Journalisten die weggaan, journalisten die blijven (zou Joan Veldkamp goed zijn weggekomen?). Schaarse benzine, schaars eten. Schaarse nieuwsvoorziening.

Mustapha Oukbih bericht uit Libië waar het helemaal mis gaat (maar ja, dat is geen écht nieuws). Bahrein is actueler kwa drama (dus daarheen veel aandacht).

Karin Alberts bij een school in Zeist die een zusterschool in Japan heeft en de kinderen maken zich zorgen over de kinderen dáár en schrijven kaarten.

Eelco Brouwer heeft nu inderdaad wat melancholieker ogen dan vroeger.
Zoals wij allen zouden moeten hebben.
En iets meer stilstaan bij wat al gebeurt.
Iets minder belust op vers(er) nieuws.

“Er zouden heel ernstige dingen kunnen gebeuren”

door 1 Reactie

Vanochtend weer een prima Radio 1 Journaal.
Japan van minuut tot minuut gevolgd – en het is cynisch maar dat is natuurlijk spannender als het nieuws gaande de uitzending steeds beangstigender wordt dan wanneer blijkt dat het bij nader inzien meevalt.

Correspondent Wouter Zwart mag weg uit China en hij is blij. Want toevallig kon hij nog benzine krijgen maar hij hoorde van collega’s die met een lege tank langs een snelweg staan. Extra vervelend nu het met de kernreactor in Fukushima steeds griezeliger wordt.
Joan Veldkamp (in Tokio) meldt om acht uur dat zij ook vertrekt. Marc Wesseling (Nederlander die er werkt) weet het om negen uur nog steeds niet. De ambassade zegt: blijven. Vertelt hij.

In de studio dit keer atoomfysicus Wim Turkenburg (af en toe hollend naar Rik van de Westelaken op de tv). De ideale deskundige. Weet waar hij het over heeft en kan dat uitleggen in taal die elke leek kan volgen. Rustig sprekend. Kalm taalgebruik: “Er zouden heel ernstige dingen kunnen gebeuren.” Maar: “Het meest zwarte scenario is een disaster.”
En dat scenario sluit hij niet uit.

Mooie reportage van VRT-journaliste Veerle de Vos. (Voorspelbare) discussie tussen Greenpeace en Atoomstroom. Bart Kamphuis over de reacties op de beurzen.

Joris van de Kerkhof praat met Gerbrant van Vledder over hoe te bouwen tegen tsunami’s. Zoals hij gisteren mocht spreken met deskundigen die zeiden dat het reuze zou meevallen met die kernreactoren in Japan.
Een nieuwe inzet van de live verslaggever. Zou het het eind zijn van het vertrouwde Filiaal?
Dat zou ik jammer vinden. Want de paar vragen die Joris van de Kerkhof zo in de uitzending kan verwerken zouden net zo goed in een telefoontje vanuit de studio kunnen worden gesteld.

Een beetje in paniek in Japan

door 2 Reacties

Het Radio 1 Journaal is vanochtend goed bezig over ‘Japan’.
Wouter Zwart is “zelf een beetje in paniek” de omgeving van Sendai ontvlucht na berichten over een nieuwe aardbeving en tsunami. Joan Veldkamp bericht uit Tokio.
Beiden vertellen over Japanners die hamsteren. “Ik lieg het niet” verzekert ons Zwart. Hij zag een rij van 10.000 mensen bij een supermarkt.
Veldkamp: “Er hangt een soort somberheid over de stad.”

Japanoloog Henny van der Veere heeft bij de NOS een veldbedje opgeslagen. Prettige man is dat, weet waar hij het over heeft en vertelt er helder over. Kysia Hekster informeert over de reacties in Rusland. Lady Gaga heeft een armbandje ontworpen (opbrengst gaat naar de slachtoffers). Merel Stikkelorum weet alles van economie.

Indrukwekkende gesprekken met Pieter Wiersinga van de Rampenidentificatiedienst en Jeanette Kruit van de speurhonden.
Marcel Oosten: “Hoe hou je moed?” Wiersinga: “Dat je weet dat het voor nabestaanden heel belangrijk is dat ze iemand terug kunnen krijgen.”

Geoloog Rob Govers over beven en breuklijnen. Ook een duidelijke spreker en waar hij even abstract wordt, zit Lara Rense er direct bovenop (ze luistert goed).
Joris van de Kerkhof is naar ECN in Petten gestuurd – “in de duinen waar de meeuwen wel te horen zijn maar nog niet te zien”. We horen eerst stilte en dan toch een enkele meeuw (bandje?).

Lara Rense: “Jij gaat antwoorden halen, hè?” Nou… De verslaggever praat met Fokke Draaisma en Ronald Schram van ECN die zich inspannen om ons gerust te stellen c.q. de gevaren te bagatelliseren. Is er een centrale ontploft? Straling? Niks aan het handje. *Moeder Natuur* straalt érger.

Zijn er meer centrales gebouwd op breuklijnen? Ja, maar “ze voldoen aan eisen”. Oooo. Nou, concludeert Joris van de Kerkhof, “dan is het dus niet zo erg als het lijkt”. Wat de deskundigen later weer willen nuanceren (zeggen ze) maar erg veel nuances hoor ik niet.

Gewoon blijven koelen, die centrales. Gaat u maar rustig slapen.

Bruggetje

door 2 Reacties

Eerst even voorop stellen dat ik vind dat de NOS vanaf de eerste berichten over de aardbeving in Japan er bovenop zit.
Niet alleen in de normale nieuwsuitzendingen, ook inbrekend in de andere Radio 1-programma’s. Steeds een presentator van het Radio 1 Journaal in de studio. Als het even kan met een gast die permanent tot commentaar geven bereid is.

Vanmiddag is het Bert van Slooten.
Niks aan te merken op zijn rampverslaggeving.
Maar dan.
De presentator tracteert ons op een ‘weetje’.
Door de beving is de dag een micro-iets korter geworden en is de as van de aarde een ook al ongemerkt klein beetje verschoven.

Waarop Bert van Slooten meent een bruggetje te moeten maken naar de jongens van de sport: “Misschien dat een bal dan wat sneller een doel ingaat?”

Flauw.
Erger: smakeloos.

Spin

door 2 Reacties

Lara Rense presenteert vanochtend in haar eentje het Radio 1 Journaal.
Meestal een makkie op een vrijdag – er gebeurt op die weekdag niet zoveel.

Vandaag is anders.
De door Libië vrijgelaten Nederlanders. Een afgesloten snelweg ivm schieten op overvallers. En dan ook nog een grote aardbeving in Japan.
Tussen economie, sport en wat zich verder aandient.

De redactie levert prima werk.
De juiste mensen komen aan de telefoon (dit keer geen krakkemikkige verbindingen).
En Lara Rense zit als geconcentreerde spin in het midden. Alles onder controle, flexibel, snel schakelend.

In haar eentje.
Wat ze van mij vaker mag doen.