De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Videoscalperen

door Reageer

Daar is Lex Runderkamp uit Benghazi en hij neemt ons mee aan het handje.
Van de Indianen die scalpeerden, naar de Amerikanen in Vietnam die oren van gedode Vietcong aan een ketting droegen. Weer de Amerikanen, nu recenter, op de foto met lijken.

In Libië heeft hij een vergelijkbaar fenomeen ontdekt. De opstandelingen beroven hun slachtoffers van hun mobieltjes. Waarop de Kadhafi-aanhangers trots hebben gefilmd hoe ze oorlog voeren. Die filmpjes worden gedeeld en ook gegeven aan buitenlandse journalisten. Zodat die de wereld kunnen laten zien wat de strijdkrachten uithalen.
Runderkamp: “Mijn hard disk staat te roken en te koken” met allemaal filmpjes van 2 minuten met in totaal wel 12 GB. Allemaal ooggetuigeverslagen. De handen van de journalist lijken te jeuken om er nú een documentaire van te maken.

En dan zijn de opstandelingen ook nog bezig alle telefoonnummers in kaart te brengen. Wie met wie heeft gebeld.

Weer een mooi verhaal van Lex Runderkamp.
Zo enthousiast verteld dat je denkt: die man heeft de tijd van z’n leven.

Vrouwen die niks moeten

door Reageer

“Ik stel me open, hoor!” belooft Marc-Robin Visscher terwijl hij wacht tot om half zeven “de slagboom open gaat”. Pas dan mag hij nl aanbellen bij een gezin waarvan de vrouw wel zou willen werken.

Onderwerp: een nieuw uitzendbureau Work4Women. Ideetje van Margriet en TempoTeam. Omdat vrouwen bést willen werken, denken ze, alleen hebben ze hulp nodig. Die ze krijgen van dat nieuwe bureau waar personeel werkt dat zelf de doelgroep is nl moeders met kinderen. Kinderopvang wordt geregeld. En ook verder wordt (aldus de dame van het bureau) “een aantal aspecten gecreëerd waardoor het laagdrempeliger wordt”.
Zoals áls de vrouw eenmaal aan het werk is: begeleiding. Omdat “er veel gaat gebeuren”. Aan “beweging”. En o ja: alle reacties zijn positief.

Wat niet helpt is de vrouw die als specimen wordt geïntroduceerd bij wie de Filiaalhouder op bezoek gaat. Drie kleine kinderen aan tafel (vrouw wanneer 1 ervan overal doorheen praat: “Hij neemt het gesprek over, geweldig, hè?”) en een man. Die als het moet wel meer wil doen in huis.
Heeft de vrouw “bijzondere eisen” mbt werk dat ze ev wil doen? “Dat ik het leuk vind, een leuke werksfeer, een vlot bedrijf.” Waaróm ze wil werken? “Om extra dingetjes te doen.” Met het geld dus.

De manager van het uitzendbureau, Yvon Veugelers, geeft er blijk van haar klantjes goed aan te voelen. Vrouwen horen al te veel dat ze iets móeten, vindt ze. Terwijl ze zoveel kúnnen.
“De vrouw moet niks maar kan van alles” vat Marc-Robin Visscher samen. Dat blijkt de spijker op de kop.
Ik ben reuze benieuwd welke werkgever op de niets-moetende-vrouwen zit te wachten.

De Eko-stand en de laadpalen

door Reageer

“Als ik ga stranden is het mijn eigen schuld, dan moet ik beter plannen.”
Aldus Louis Dekker op dag 2 van zijn pionieren met de elektrische auto.

Hij gaat op bezoek bij de WW waar we vooral worden getrakteerd op getallen: hoeveel elektrische auto’s nu, hoeveel over vier jaar, wanneer even duur als gewone auto’s en hoeveel laadpalen. Verder is er een hoop ánders aan een elektrische auto maar ook weer niet álles.
Zo zit er wel een 12 volt board met accu in. Tenminste ik geloof dat dat is wat de Wegenwachtmonteur zei.

Het leukst is Louis Dekker bij zijn verhalen uit de praktijk. Hij heeft de Eko-stand ontdekt (kan dus niet snel optrekken). Hij “dacht slim te zijn” door een snellader te gebruiken. Maar die doet de ‘tank’ maar voor 80% vol. Toen drie uur aan een gewone lader – wat maar 67 km opleverde.

Gisteravond was er ook nog een reportage over of deze auto eigenlijk duurzaam is. Deels wel maar deels is het dubieus.

Interessant zijn de discussies op het NOS Weblog die over dit soort kwesties graag losbarsten.
Erg jammer dat ze nog steeds gemodereerd worden zodat alles enorm wordt vertraagd. Laat mensen toch schrijven en haal achteraf ev troep weg, zou ik zeggen.

Het weerbericht voor Libië

door Reageer

Hans Jaap Melissen trok het niet meer in Libië en moest thuis bijtanken.
Lex Runderkamp gaat naar Benghazi en doet op zijn heel eigen manier verslag.

Hoe gaat het met de opstandelingen? Runderkamp vertelt het zo: toen hij net aankwam was iedereen opgetogen over Sarkozy, dat was de grote held. Afgeleid trof het heldendom ook hém. De Libische nationaliteit is hem aangeboden. En een huis aan zee.

Intussen is doorgedrongen dat de hulp niet is waarop was gehoopt. In dat verband wil de verslaggever ons het weerbericht voor Libië doorgeven. Heeft hij altijd al eens willen doen, zegt hij. (verbazing in de studio) Komt-ie: “vrij zonnig, lichte bewolking af en toe – wij zouden het permanent zomer noemen” maar wat leest Runderkamp in de persberichten van de NAVO en de Amerikanen: het weer is te slecht om te vliegen.

“Hamburger Hill” vat Lara Rense de huidige situatie samen. Dus: wat nú?
De opstandelingen zien, vertelt Lex Runderkamp, 1 keuze. “Vechtend ten onder gaan op straat of vermoord worden in onze huizen door de aanhangers van Kadhafi.”

Mooie, beeldende (en soms wat cynische) verslaggeving.
Ik hoop dat de NOS Runderkamp niet terughaalt zodra Hans Jaap Melissen weer is gearriveerd.

Het nieuwe rijden 2.0

door Reageer

De ochtend begint met de domper dat niet Marc-Robin Visscher het Filiaal houdt maar Jeroen Schutijser van wie we na 3x moeten vrezen dat die nu echt tot het corps der F-houders is toegetreden. Staaltje JS: “Zitten er platvissen in die vijver? Het is hier zo plat.” (over de Noordoostpolder)

Pareltje in de uitzending blijkt Louis Dekker.
Hij test een week een elektrische auto, de Nissan Leaf.
Lara Rense: “Onze elektro-pionier.”
Louis zelf: “Dit is het nieuwe rijden 2.0, hoor!”

De auto kán 130 km (ver) rijden, gebruikt geen elektriciteit als hij stilstaat maar “als ik rare dingen doe zoals de airco aanzetten, gaat-ie rekenen”. Geprobeerd en ja: er gaat meteen 15-20 km áf. Allemaal te zien op het dashboard met “een opdringerig metertje” dat om kwart over negen zegt dat de verslaggever nog 30 km kán terwijl hij er nog 20 hóeft.
En dan “als de wiedeweerga” een stopcontact zoeken wat in Amsterdam moet lukken want dat is “het oplaadWalhalla voor elektrische auto’s”.

“Klinkt wat onrustig” vindt Lara Rense en dat klopt. Want met zijn dieselauto kan Louis Dekker 1400 km (“echt waar”) rijden en nu moet hij steeds vooruit denken: “wil ik naar Amsterdam en wil ik ook nog *terug*”.
Dan rijdt de druk vertellende verslaggever langs een flitspaal met 105 km en hóópt dat het is goed gegaan em dat het daar geen 90 km was (“ben van schrik de draad kwijt”) waarna Marcel Oosten hem de vaste straf voor bonnen-op-kosten-van-de-baas in herinnering brengt: “geen kerstpakket”.

Dit wordt een erg fijn radioweekje.