“Ik stel me open, hoor!” belooft Marc-Robin Visscher terwijl hij wacht tot om half zeven “de slagboom open gaat”. Pas dan mag hij nl aanbellen bij een gezin waarvan de vrouw wel zou willen werken.
Onderwerp: een nieuw uitzendbureau Work4Women. Ideetje van Margriet en TempoTeam. Omdat vrouwen bést willen werken, denken ze, alleen hebben ze hulp nodig. Die ze krijgen van dat nieuwe bureau waar personeel werkt dat zelf de doelgroep is nl moeders met kinderen. Kinderopvang wordt geregeld. En ook verder wordt (aldus de dame van het bureau) “een aantal aspecten gecreëerd waardoor het laagdrempeliger wordt”.
Zoals áls de vrouw eenmaal aan het werk is: begeleiding. Omdat “er veel gaat gebeuren”. Aan “beweging”. En o ja: alle reacties zijn positief.
Wat niet helpt is de vrouw die als specimen wordt geïntroduceerd bij wie de Filiaalhouder op bezoek gaat. Drie kleine kinderen aan tafel (vrouw wanneer 1 ervan overal doorheen praat: “Hij neemt het gesprek over, geweldig, hè?”) en een man. Die als het moet wel meer wil doen in huis.
Heeft de vrouw “bijzondere eisen” mbt werk dat ze ev wil doen? “Dat ik het leuk vind, een leuke werksfeer, een vlot bedrijf.” Waaróm ze wil werken? “Om extra dingetjes te doen.” Met het geld dus.
De manager van het uitzendbureau, Yvon Veugelers, geeft er blijk van haar klantjes goed aan te voelen. Vrouwen horen al te veel dat ze iets móeten, vindt ze. Terwijl ze zoveel kúnnen.
“De vrouw moet niks maar kan van alles” vat Marc-Robin Visscher samen. Dat blijkt de spijker op de kop.
Ik ben reuze benieuwd welke werkgever op de niets-moetende-vrouwen zit te wachten.