De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Optimale of maximale zorg

door Reageer

Eerste Hulp-arts Harm van de Pas van het Elisabethziekenhuis in Tilburg krabt op het hoofd bij de vraag welk advies hij minister Schippers geeft (het wordt: “wijsheid”).
Hij weet ook niet waarom in Nederland pas sinds een paar jaar ervaren artsen op de spoedeisende hulp werken. Terwijl startende artsen de neiging hebben “zekerheid te kopen door meer aanvullende diagnostiek te doen”.

One Stop Shop
Bij Oogheelkunde (waar we niet moeten zijn voor een bril maar wél als onze ogen rood zijn en branden) wil men *lief* zijn en biedt men een One Stop Shop (alles achter elkaar, niet terugkomen).
Joris van de Kerkhof hoeft zich van Lara Rense niet te laten laseren: “Ik vind dat brilletje hartstikke leuk staan bij je.”

Optimale geneeskunde
Meest prikkelende prater blijkt Bart Berden van de Raad van Bestuur van het ziekenhuis. Hij begint over “inzicht in de kosten en wat het oplevert”. Dat zou de patiënt moeten krijgen.
Het blijkt neer te komen op goed nadenken of je een oudere nog wel laat behandelen voor kanker. Omdat er “verschil is tussen optimale en maximale geneeskunde”.

Familielid
Berden: “Soms zie je dat zover wordt doorbehandelt dat de patiënt niet meer aan afscheid nemen toekomt.”
Joris van de Kerkhof wordt helemaal enthousiast.
Hij heeft zo’n familielid, vertelt hij. Die zal hij naar dit ziekenhuis toesturen.

Sterfbed
Minister Schippers (in gesprek met de presentatoren) zit op dezelfde lijn.
“Hele dure medicijnen als verlenging van het sterfbed” ziet ze niet zitten.
Lara Rense: “Maar als de patiënt er om vraagt? En de familie ook?”
Schippers: “Als het voor de kwaliteit van leven geen zin heeft, moet je nee verkopen.”

Kwaliteit
En daar, signaleert de Filiaalhouder tenslotte, zit natuurlijk de kneep.
Want wat is ‘kwaliteit van leven’ en wie bepaalt dat.

Boeiende vragen in een mooi Filiaal.
Met als aangename verrassing Joris van de Kerkhof (goed bij stem) zomaar midden in een Marc-Robin Visscher-weekje.

Ze vloog met ons mee

door Reageer

Menno Reemeijer, die de afgelopen tien dagen zo mooi berichtte over het bezoek van Beatrix aan de Antillen, heeft zojuist op Schiphol zijn koffer van de band gehaald.
Is de Koningin ook terug, vraagt Marcel Oosten.
Ja. “Ze vloog met ons mee.”
Aangezien het regeringsvliegtuig niet in 1x helemaal naar Nederland kan vliegen. Dat hopt via o.a. Groenland.

Er was op de Antillen onvrede. “Heeft dat het bezoek beïnvloed” vraagt Marcel Oosten en “goede vraag!” oordeelt Menno Reemeijer over zijn collega.
Waarna hij niet een obligaat antwoord geeft maar genuanceerd uitpakt over hoe groot de onvrede was, hoe hard een minderheid protesteerde, dat de meerderheid van onze Koningin houdt en vooral: hoe bijzonder Beatrix erop reageerde.
De verslaggever had op Bonaire achter een vrouw met een spandoek gestaan en met eigen ogen gezien hoe de ogen van Beatrix naar dat spandoek gingen en hoe ze het lás.
Inderdaad bijzonder: dat de Koningin met de mensen sprak, petities aannam en beloofde de klachten door te geven aan de ministers. Intussen steeds positief denkend aan vooruitgang en: naar de toekomst kijken.

Was dit, stelt Marcel Oosten weer zo’n goede vraag, “het laatste bezoek als staatshoofd”.
Lastig. De mensen (daar) “hopen van niet, maar denken van wel” vertelt Menno Reemeijer.
Laatste bezoek als Koningin dus. Maar als Prinses blijft ze altijd welkom.

Marcel Oosten (met een lachje): “Dank je wel voor je deskundige inschatting.”
Leuk gesprek.

Wat is er gebeurd

door Reageer

Gisteren krijgt de hengst Hickstead bij een wedstrijd in Verona een hartstilstand. Hij sterft en de wedstrijd wordt afgebroken.

De Nederlandse springruiter Gerko Schröder deed mee aan de wedstrijd en mag vertellen wat hij heeft beleefd.
Schröder vertelt dat hij net stond te wachten om op te treden.
Zo zag hij dat Hickstead, die net had gesprongen, naar de uitgang liep. En langzaam door zijn benen zakte en dood neerviel.

Lara Rense: “Er staan wel beelden op internet maar die heeft niet iedereen gezien.
Zou u kunnen uitleggen wat er gebeurd is?”

Schröder zegt *niet*: Dat heb ik toch net gedaan?
Die zegt: Het paard liep naar de uitgang en zakte door zijn benen.

Aardige, beleefde man.

Een BMW voor de deur en linzensoep

door Reageer

Het zijn niet mijn favoriete Filialen: verslaggever op bezoek bij iemand uit een land waar het hommeles is. Of het nou een naar hier verhuisde Libiër is of een Egyptenaar of iemand anders die een soort-van-link heeft met het land in kwestie.

Joris van de Kerkhof ontbijt vanochtend in een Grieks restaurant in Rotterdam. In Griekse sfeer. Met Griekse muziek. En een Griekse meneer. Die via de computer de Griekse kranten volgt.
JvdK: “Hebt u niet het gevoel, met wat ik hier verdien moet ik daar mensen helpen?”
Nee. De man betaalt hier al belasting en daarmee wordt Griekenland ook geholpen dus dat moet het maar zijn.

Met een van oorsprong Duitse docent en een van oorsprong Griekse (maar perfect Nederlands sprekende) student heeft de Filiaalhouder, vertelt hij, een half uur een boeiend gesprek. Dat om kwart voor negen in enkele minuten zal worden samengevat en neerkomt op: verkiezingen *niet doen* en *de jeugd is gefrustreerd*.

De borreltafel eindigt met “in 2013 is alles weer goed” (de restauranthouder) vs “er is een structureel probleem” (docent Haverland), corruptie (ja/nee), niet-geïnde belastingen (daarover is men het eens) en de behoefte aan status.
Wat zich uit in: BMW voor de deur en binnen linzensoep eten.

Het meest spannend is: zal de stem van Joris van de Kerkhof het houden? Of breekt die helemaal zodat we zelfs via de microfoon alleen nog zwak gefluister horen?
De stem houdt het.
Nét.

Ons kent Ons – maar kent de presentator zijn klassieke muziek wel?

door 1 Reactie

Een beetje meelullen over Lee Towers en een dode cabaretier is de meeste Radio 1 Journaal-presentatoren nog wel gegeven.
Klassieke muziek – dat is andere koek.

Vandaag doet Tim Overdiek z’n best in gesprek met Jaap van Zweden die door het tijdschrift ‘Musical America’ is uitgeroepen tot dirigent van het jaar.
“Wat betekent deze prijs voor u” stelt hij een vraag te vergelijken met “hoe zult u zich X (de overleden zanger/acteur) herinneren” = open deur.
Véél zegt Van Zweden. Want: deze prijs is te vergelijken met een Grammy.

Overdiek is niet onder de indruk. Wie zitten er eigenlijk in die jury, wil hij weten. Vaste jury aangevuld met gerenommeerde collega’s o.a. eerdere winnaars (denk: Haitink, Rattle, Muti).
Waarop de presentator (en ik kruip plaatsvervangend beschaamd onder mijn bureau): “Een beetje Ons kent Ons dus. We geven elkaar een prijs.” Wanneer Van Zweden verbijsterd(?) zwijgt: “Zo klinkt het oneerbiedig. Oneerbiedig, zeg ik meteen.” Voegt Overdiek toe.

TO: “Wat kunt u met zo’n prijs?” Het betekent, zegt Van Zweden, “dat je goed bezig bent”.
Overdiek (duidelijk geen benul van de betekenis van de dirigent): “Opent het de deur naar nieuwe orkesten om meer toonaangevende stukken te kunnen dirigeren?”
Van Zweden (die bewonderenswaardig vriendelijk blijft) ontkent: “Ik wil niet oneerbiedig zijn maar ik zit al bij de allergrootste orkesten.”

Een vaste verbintenis bij “een heel groot Amerikaans orkest” lijkt hem nog wél wat.
“Welk” vraagt Overdiek. “De grote top-5″ antwoordt Van Zweden waarop de presentator met de mond vol onwetende tanden staat. Want wélke orkesten dat dan zijn? Geen idee.

Ik twitter dat Tim Overdiek duidelijk geen benul heeft van de naam en faam van Van Zweden. Iemand RT-et dat (=instemmend herhalen). Iemand anders reageert: “oepsss”.
Waarop de presentator

Voor wie na deze buitengewoon sterke tegenwerping denkt dat ik uit mijn nek klets: oordeel zelf.