Een beetje meelullen over Lee Towers en een dode cabaretier is de meeste Radio 1 Journaal-presentatoren nog wel gegeven.
Klassieke muziek – dat is andere koek.
Vandaag doet Tim Overdiek z’n best in gesprek met Jaap van Zweden die door het tijdschrift ‘Musical America’ is uitgeroepen tot dirigent van het jaar.
“Wat betekent deze prijs voor u” stelt hij een vraag te vergelijken met “hoe zult u zich X (de overleden zanger/acteur) herinneren” = open deur.
Véél zegt Van Zweden. Want: deze prijs is te vergelijken met een Grammy.
Overdiek is niet onder de indruk. Wie zitten er eigenlijk in die jury, wil hij weten. Vaste jury aangevuld met gerenommeerde collega’s o.a. eerdere winnaars (denk: Haitink, Rattle, Muti).
Waarop de presentator (en ik kruip plaatsvervangend beschaamd onder mijn bureau): “Een beetje Ons kent Ons dus. We geven elkaar een prijs.” Wanneer Van Zweden verbijsterd(?) zwijgt: “Zo klinkt het oneerbiedig. Oneerbiedig, zeg ik meteen.” Voegt Overdiek toe.
TO: “Wat kunt u met zo’n prijs?” Het betekent, zegt Van Zweden, “dat je goed bezig bent”.
Overdiek (duidelijk geen benul van de betekenis van de dirigent): “Opent het de deur naar nieuwe orkesten om meer toonaangevende stukken te kunnen dirigeren?”
Van Zweden (die bewonderenswaardig vriendelijk blijft) ontkent: “Ik wil niet oneerbiedig zijn maar ik zit al bij de allergrootste orkesten.”
Een vaste verbintenis bij “een heel groot Amerikaans orkest” lijkt hem nog wél wat.
“Welk” vraagt Overdiek. “De grote top-5″ antwoordt Van Zweden waarop de presentator met de mond vol onwetende tanden staat. Want wélke orkesten dat dan zijn? Geen idee.
Ik twitter dat Tim Overdiek duidelijk geen benul heeft van de naam en faam van Van Zweden. Iemand RT-et dat (=instemmend herhalen). Iemand anders reageert: “oepsss”.
Waarop de presentator
Voor wie na deze buitengewoon sterke tegenwerping denkt dat ik uit mijn nek klets: oordeel zelf.