Het zijn niet mijn favoriete Filialen: verslaggever op bezoek bij iemand uit een land waar het hommeles is. Of het nou een naar hier verhuisde Libiër is of een Egyptenaar of iemand anders die een soort-van-link heeft met het land in kwestie.
Joris van de Kerkhof ontbijt vanochtend in een Grieks restaurant in Rotterdam. In Griekse sfeer. Met Griekse muziek. En een Griekse meneer. Die via de computer de Griekse kranten volgt.
JvdK: “Hebt u niet het gevoel, met wat ik hier verdien moet ik daar mensen helpen?”
Nee. De man betaalt hier al belasting en daarmee wordt Griekenland ook geholpen dus dat moet het maar zijn.
Met een van oorsprong Duitse docent en een van oorsprong Griekse (maar perfect Nederlands sprekende) student heeft de Filiaalhouder, vertelt hij, een half uur een boeiend gesprek. Dat om kwart voor negen in enkele minuten zal worden samengevat en neerkomt op: verkiezingen *niet doen* en *de jeugd is gefrustreerd*.
De borreltafel eindigt met “in 2013 is alles weer goed” (de restauranthouder) vs “er is een structureel probleem” (docent Haverland), corruptie (ja/nee), niet-geïnde belastingen (daarover is men het eens) en de behoefte aan status.
Wat zich uit in: BMW voor de deur en binnen linzensoep eten.
Het meest spannend is: zal de stem van Joris van de Kerkhof het houden? Of breekt die helemaal zodat we zelfs via de microfoon alleen nog zwak gefluister horen?
De stem houdt het.
Nét.
Geef een reactie